Stichting Pensioenfonds ABP

De deelnemers vormen het personeel bij wat wordt aangeduid als overheid en onderwijs (O & O).

De sectoren waar het personeel onder het ABP valt zijn:

• De sectoren Rijk, provincies, gemeenten, waterschappen, defensie, politie, rechterlijke macht en publiekrechtelijke ZBO’s (met uitzondering van het UWV). Het personeel heeft een ambtelijke aanstelling; het zijn ambtenaren die vallen onder de Ambtenarenwet.
• De sectoren MBO en HBO, en de privaatrechtelijke ZBO’s die zogeheten B3-lichamen zijn. Het personeel heeft een arbeidsovereenkomst.
• De sectoren PO, VO, WO, onderzoekinstellingen en (tot 1 jan 2014[5]) de universitair medische centra. Elk van deze sectoren is verdeeld in een publiekrechtelijk deel en een privaatrechtelijk deel. Dit laatste bestaat vooral uit het bijzonder onderwijs in de genoemde sectoren.

Voor de gehele O & O geldt dat de werkgevers eigenrisicodrager voor de WW zijn.

Er is een Stichting VSO (afkorting van Verbond van sectorwerkgevers) waarin deelnemen: de minister van Onderwijs, als werkgever van het voortgezet en primair onderwijs; de minister van Defensie, als werkgever van de sector defensie; de minister van Veiligheid en Justitie als werkgever van de sector rechterlijke macht; de VNG als werkgever van de sector gemeenten; het IPO als werkgever van de sector provincies; de Unie van Waterschappen als werkgever van de sector waterschappen; de HBO-raad als werkgever van de sector hoger beroepsonderwijs; de VSNU als werkgever van de sector universiteiten; de NFU als werkgever van de sector universitair medische centra; de WVOI als werkgever van de sector onderzoeksinstellingen; de MBO Raad als werkgever van de sector middelbaar beroepsonderwijs en de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties als werkgever van de sectoren rijk en politie.

Sommige werkgevers binnen O & O maken ook wel gebruik van uitzendkrachten, gedetacheerden en payrollers. Ze zijn dan niet de formele werkgever, en voor de werknemer gelden de arbeidsvoorwaarden van hun formele werkgever: het uitzendbureau, detacheerbureau of payrollbedrijf. Dit betekent onder meer dat ze niet onder het ABP vallen, en dat ook bovenwettelijke werkloosheidsuitkeringen vaak niet van toepassing zijn. Het betekent ook dat de O & O - opdrachtgever ("feitelijke werkgever") na afloop niet de eventuele WW-uitkering hoeft te betalen.

Er is een inhuurnorm: ministeries mogen niet meer dan 13 procent van hun personeelsbudget besteden aan de inhuur van externe krachten, of anders uitleggen waarom dat nodig was.

ABP biedt een inkomen bij:

• ouderdomspensionering:
  • Voor wie geboren is voor 1950 is er de aflopende regeling van FPU, gevolgd door ABP OuderdomsPensioen
  • Voor wie geboren is na 1949 is er ABP KeuzePensioen, zie onder.
• arbeidsongeschiktheid: ABP ArbeidsongeschiktheidsPensioen (AAOP) - aanvulling op de WIA, verving per 1 januari 2007 voor nieuwe gevallen het ABP InvaliditeitsPensioen (IP) en de Herplaatsingstoelage (HPT).
• overlijden: ABP NabestaandenPensioen, bestaande uit partnerpensioen en wezenpensioen. Het partnerpensioen is een levenslange uitkering aan de partner na overlijden van de deelnemer of gepensioneerde. Indien het niet gaat om een huwelijk of geregistreerd partnerschap moet het gaan om samenwonen en een notarieel gesloten samenlevingscontract, en mag de partner geen ouder, grootouder, overgrootouder, kind, kleinkind of achterkleinkind zijn van de deelnemer of gepensioneerde. Bij dit samenwonen moeten beide partners ouder zijn dan 18 jaar. In alle gevallen is een voorwaarde voor partnerpensioen dat de deelnemer de partner heeft vóór het bereiken van de AOW-leeftijd.[6]

Het pensioenreglement gebruikt niet de termen OuderdomsPensioen of KeuzePensioen, maar dit wordt allebei ouderdomspensioen genoemd.

Artikel 7.3 van het pensioenreglement[7] bepaalt dat de deelnemer of gewezen deelnemer recht heeft op ouderdomspensioen. De deelnemer of gewezen deelnemer heeft recht op ouderdomspensioen op de dag waarop hij de AOW-leeftijd bereikt. Het ouderdomspensioen gaat niet later in dan vijf jaren na de dag waarop hij de AOW-leeftijd bereikt. Artikel 7.4 bepaalt dat de werknemer het ouderdomspensioen eerder kan laten ingaan, maar niet eerder dan op de eerste dag van de maand waarin de leeftijd van 60 jaar bereikt wordt. Artikel 7.6 bepaalt dat als het ouderdomspensioen eerder of later ingaat dan de eerste dag van de maand na die waarin de betrokkene 67 jaar is geworden, ABP het pensioen verlaagt of verhoogt met toepassing van de factoren, die voor hele jaren zijn opgenomen in bijlage G bij het reglement. Voor een tussenliggende aanvangsleeftijd wordt de factor door lineaire interpolatie bepaald. Bij aanvang van het pensioen op 65-jarige leeftijd levert een maand uitstellen van het pensioen een verhoging van het periodieke bedrag van 0,575% op.

Het is mogelijk om stapsgewijs met pensioen te gaan, het aantal uren dat men per week werkt gaat dan niet in één keer, maar in twee of meer stappen naar nul. Voor het ABP KeuzePensioen geldt: hoe langer de werknemer doorwerkt, hoe hoger zijn pensioen wordt.

Met het KeuzePensioen kan voor een variabele uitkering worden gekozen, het pensioen is dan bijvoorbeeld de eerste jaren hoger dan daarna, of omgekeerd (bijvoorbeeld lager omdat men nog doorwerkt, of hoger omdat het huis nog niet is afbetaald, of om een periode zonder AOW te overbruggen, zie ook hieronder). De totale hoeveelheid opgebouwd pensioenkapitaal blijft wel gelijk (met dien verstande dat een werknemer die deels stopt met werken nog wel pensioen opbouwt over de uren die hij werkt), dus een variabele uitkering is een deel van de tijd hoger en een deel van de tijd lager dan een vaste uitkering zou zijn.[8] Het lagere pensioen mag niet lager zijn dan 75% van het hogere (excl. het deel dat het gemis aan AOW compenseert).

Deelnemers van het ABP die geen partner hebben of een partner hebben die zelf een pensioen heeft opgebouwd, kunnen hun nabestaandenpensioen inruilen voor een hoger ouderdomspensioen (zie hierna).

Op de website van het ABP, op MijnABP, kan de deelnemer pensioenvoorstellen genereren. Bij gelijkblijvend pensioen kan men als ingangsdatum kiezen de eerste van enige toekomstige maand, maar niet meer dan 5 jaar na de AOW-leeftijd. Het bedrag wordt dan berekend. Bij een keuze vooraf om op zekere datum het pensioenbedrag te wijzigen zijn er drie parameters: de aanvangsdatum, de wijzigingsdatum en het eerste bedrag. Het tweede bedrag wordt dan berekend. De wijzigingsdatum kan de eerste van enige maand tussen de aanvangsdatum en de 75-jarige leeftijd zijn, of de exacte datum van het bereiken van de AOW-leeftijd, als die na de aanvangsdatum ligt.

Het ABP is op 1 januari 2004 overgegaan van een eindloonsysteem naar het hierboven uiteengezette middelloonsysteem. Als de opbouw eerder is gestopt geldt hiervoor het eindloonsysteem nog. Als de opbouw op 1 januari 2004 nog doorliep dan bedraagt de pensioenopbouw vóór 2004 per pensioengeldig jaar 1,75% van de premiegrondslag, gebaseerd op het pensioengevend inkomen begin 2004.

Aanvulling :

In de formule "pensioengeldig jaar tot 1-1-2004 x 1,75 van de premiegrondslag x pensioengevend inkomen begin 2004" worden echter enkele correctiefactoren toegepast op de factor "pensioengeldig jaar", namelijk :

- voor de berekening van het nominale pensioen, wordt het aantal dienstjaren vóór 1996 (neerwaarts !) gecorrigeerd met een individueel berekende factor van ongeveer 0,95

- voor de berekening van de aftrek wegens franchise, wordt het aantal dienstjaren vóór 1996 (opwaarts !) gecorrigeerd met een individueel berekende factor van ongeveer 1,1

- daarnaast wordt de als volgt berekende pensioenaanspraak per 1-1-2004 nogmaals gekort met een factor 0,9914 omdat het ABP de pensioenen op 1 januari 2004 niet volledig indexeert

Bijvoorbeeld : Het aantal pensioengeldige jaren tussen 1-1-1970 en 1-1-1996 bedraagt voor de berekening van de pensioenaanspraken (op het nominaal pensioen) in dit tijdvak niet 26 jaar, maar ongeveer 24,7 jaar; Voor de berekening van de aftrek wegens franchise in ditzelfde tijdvak, bedraagt het aantal dienstjaren evenmin 26 jaar, maar ongeveer 28,6 jaar; Alleen in het tijdvak vanaf 1-1-1996 tot 1-1-2004 gelden de pensioengeldige jaren voor het volle aantal (8 jaar dus). De berekening : "pensioengeldig jaar tot 1-1-2004 x 1,75 van de premiegrondslag x pensioengevend inkomen" komt als gevolg van de kortingsfactoren op de pensioengeldige dienstjaren vóór 1-1-1996, ongeveer 8,5 % lager uit. Hier bovenop komt nog de korting wegens niet volledige indexering per 1-1-2004 van 0,9914. De totale korting op de berekening bedraagt hiermee bijna 10%. Overigens is de korting wegens niet volledige indexering per 1-1-2004 (!) dubieus te noemen, omdat het gaat om een berekening over het tijdvak vóór 2004.

De kortingsfactoren op de pensioengeldige jaren vóór 1-1-1996 hebben te maken met de opbouw van de pensioenrechten over verschillende tijdvakken, namelijk tot 1-1-1986, vanaf 1-1-1986 tot 1-1-1995 en vanaf 1-1-1995 tot 1-1-1996. De berekening van de opbouw van rechten in de te onderscheiden tijdvakken wordt gebaseerd op het eindloon in het betreffende tijdvak. Dit betekent, dat de afrekening volgens het eindloonsysteem per 1-1-2004 in verband met de omschakeling naar de middelloonsystematiek, feitelijk niet gebaseerd is op het eindloon van begin 2004, maar eigenlijk al min of meer gebaseerd is op een "middelloon" in de 3 te onderscheiden tijdvakken.

Het beleid van ABP omvat de ambitie om de pensioenen bestendig en volledig te indexeren. Het inhalen van in het verleden niet verleende volledige indexatie is onderdeel van die ambitie. Bestendig en volledig indexeren betekent dat het jaarlijks pensioenbedrag en de aanspraak op pensioen van een gewezen deelnemer wordt aangepast overeenkomstig de algemene bezoldigingswijzigingen van het overheidspersoneel. Dit gebeurt voor zover de financiële positie van het fonds dit mogelijk maakt.[18]

Door de kredietcrisis zijn er grote beleggingsverliezen geleden, terwijl bovendien de rente is gedaald. Daarom vond er in 2009 geen indexatie plaats. Per 31 maart 2009 bedroeg de dekkingsgraad 86%; per 30 september was dit 105%.[19] In 2010 bedroeg de indexatie 0,28%. In 2011 en 2012 was de indexatie wederom 0%.[20] Tot 2013 mochten pensioenfondsen indexeren als de dekkingsgraad 105% of hoger was. Vanaf 2013 indexeren pensioenfondsen pas als de dekkingsgraad boven de 110% uitkomt.[21]

Vanaf 1 januari 2016 is er, volgens een tussen drie centrales van overheidspersoneel en werkgevers in de publieke sector bereikt onderhandelingsresultaat, indexeringsambitie van het ouderdomspensioen op basis van prijsinflatie in plaats van looninflatie.[22]

Er is een grote kans dat per 1 oktober 2020 de lopende en de voor de toekomst opgebouwde uitkeringen met 0,5% tot 1,5% verlaagd worden, en dat er in 2021 een nieuwe verlaging komt.[23]

Het ABP werd in 1922 opgericht onder de naam Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds. De oprichting was het gevolg van de in dat jaar aangenomen Pensioenwet die de pensioenen van ambtenaren regelde. Het pensioenfonds viel onder de verantwoordelijkheid van de minister van Binnenlandse Zaken en belegde conservatief: driekwart van het geld werd belegd in Nederlandse staatsobligaties, de rest in onroerend goed en aandelen.

In het kader van de spreiding rijksoverheidspersoneel onder staatssecretaris Chris van Veen, verhuisde het ABP in 1969 van Den Haag naar Heerlen.

Het ABP kwam vanaf 1983 in opspraak door aanhoudende berichten over grootschalige fraude, de zogenaamde ABP-affaire. De beschuldigingen leidden in 1986-88 tot strafrechtszaken bij de Rechtbank Maastricht en het Gerechtshof 's-Hertogenbosch en kregen veel aandacht in de media.[24] ABP-directeur beleggingen Ed Masson (1922-1994) werd uiteindelijk in 1988 in hoger beroep vrijgesproken van het ontvangen van steekpenningen, maar het honderdduizend pagina's tellende dossier maakte duidelijk dat er in die tijd veel mis was bij het ABP, dat door NRC Handelsblad omschreven werd als "een oncontroleerbare kolos, waar willekeur, wanbeheer en geldsmijterij de boventoon voerde".[25] Daarnaast zou het Rijk te veel subsidie hebben betaald voor woningbouwprojecten waar het ABP bij betrokken was, wat leidde tot de Parlementaire enquête naar bouwsubsidies (1986-88) en het aftreden van staatssecretaris Gerrit Brokx.[26]

De prudente beleggingsstrategie, de beperkte productinnovatie en het feit dat de overheid nogal eens een greep deed in de spaarpot van het ABP als de overheidsfinanciën tekortschoten, leidde begin jaren negentig tot een tekort bij het ABP van dertig miljard gulden. Dit was de reden om het ABP op afstand van de overheid te plaatsen: in 1996 werd het ABP geprivatiseerd; de organisatie werd een zelfstandige stichting. De beleggingsstrategie van het ABP is na de privatisering sterk veranderd: na 1996 belegde het ABP nog maar zo'n veertig procent van het vermogen in obligaties, de overige gelden werden en worden belegd in onroerend goed en meer risicovolle beleggingen zoals hedgefondsen en private equity.[27]

Voor werknemers die na 1949 geboren zijn, is de FPU-regeling met de Wet VPL afgeschaft (FPU was de opvolger van de VUT). Deze werknemers kunnen nog wel eerder stoppen met werken, maar moeten hun vervroegde uittreding volledig zelf financieren. De FPU was voorheen deels zelf gefinancierd, maar het grootste deel werd gefinancierd middels een omslagstelsel. Bovendien konden werknemers het deel dat ze zelf moesten financieren fiscaal gunstig opbouwen. Net als het ouderdomspensioen werd de premie bruto betaald en werd er pas belasting betaald bij uitkering. De mogelijkheid om eerder te stoppen met werken is gebleven, maar het omslagstelsel is vervallen.

Het ABP heeft de uitvoering van de pensioenregeling per 1 maart 2008 ondergebracht in een zelfstandige uitvoeringsorganisatie: APG Algemene Pensioen Groep N.V. (kortweg APG). De splitsing was nodig omdat het ABP via Loyalis verzekeringen aanbood en aanbiedt en zo concurreerde met andere verzekeringsmaatschappijen. De maatschappijen beschouwden dat als oneerlijke concurrentie omdat het ABP een groot aantal 'gedwongen' klanten heeft. Nu wordt het verplichte pensioen door een andere organisatie uitgevoerd dan de vrijwillige verzekeringen. Voorzitter van de Raad van Bestuur is Gerard van Olphen, eerder bestuursvoorzitter van SNS-Reaal.

Het ABP had tot 2011 samen met het Pensioenfonds Zorg en Welzijn een eigen investeringsfirma: AlpInvest, AlpInvest houdt zich onder andere bezig met private equity. AlpInvest kwam diverse keren negatief in het nieuws vanwege de risicovolle beleggingen en de hoge bonussen voor de directie. AlpInvest is in 2011 verkocht aan de Carlyle Group. Daarnaast heeft het ABP deelnemingen in tientallen bedrijven, waaronder Vastgoedfonds Vesteda en tientallen hedgefondsen. Tot de oprichting van de APG was ook verzekeraar Loyalis onderdeel van het ABP.

In juni 2018 uitten milieuorganisaties kritiek op ABP, vanwege beleggingen in pijpleidingen voor teerzandolie. Teerzandoliewinning geldt als zeer vervuilend. [Reijn, Gerard, "Pensioenbeleggers investeren een miljard in 'vuilste vorm van olie die er is" in de Volkrant d.d.19 juni 2018 en Santen, Hester van, "Grote pensioenfondsen beleggen in vervuilende winning teerzanden Canada", Nrc.nl d.d. 20 juni 2018]

Het ABP heeft sinds 1 juli 2014 een Verantwoordingsorgaan. Daarvóór kende het ABP een deelnemersraad, een werkgeversraad. De deelnemersraad vertegenwoordigde werknemers en gepensioneerden. De deelnemersraad bestond uit 36 personen: 24 vertegenwoordigers van actieven (premiebetalers) en 12 vertegenwoordigers van gepensioneerden (pensioenontvangers). Alle leden van de deelnemersraad waren gelieerd aan een vakbond. De werkgeversraad vertegenwoordigde werkgevers binnen overheid en onderwijs, de raad bestond uit 21 personen. Zij vertegenwoordigden bijvoorbeeld het hoger en voortgezet onderwijs, universiteiten, het Rijk, de politie enzovoorts.

Van 11 tot en met 28 maart 2014 hebben 84.528 mensen hun stem uitgebracht op een van de 236 kandidaten voor het nieuwe Verantwoordingsorgaan. Het Verantwoordingsorgaan bestaat uit 48 leden, waarvan 32 deelnemers (19 actieven en 13 gepensioneerden) en 16 werkgevers.[30][31] Ook onafhankelijke kandidaten werden gekozen. Het Verantwoordingsorgaan heeft van ABP méér dan de wettelijk vereiste adviesrechten ontvangen.

Eind 2000 stortten de beurzen in doordat de internetzeepbel knapte. Het rendement van het ABP daalde naar een gemiddelde van -1,6 procent en de dekkingsgraad zakte onder de honderd procent. Sindsdien eiste de politiek meer zekerheid van pensioenfondsen, pensioenfondsen moesten voortaan minstens 105 procent dekking aanhouden, deze 105 procent geldt alleen voor beleggingen in veilige obligaties. Voor beleggingen met meer risico eist De Nederlandsche Bank een hogere buffer van 125 procent. In 2005 was de dekkingsgraad weer gestegen naar 119 procent, de pensioenen waren toen al vijf jaar vrijwel niet geïndexeerd en ook de premies stegen omdat indexatie van bestaande pensioenen en premieverlaging pas is toegestaan bij een dekkingsgraad van 125 procent. En pas boven een dekkingsgraad van 140 procent mag het ABP de pensioenen weer volledig aanpassen aan de loonontwikkeling.[27]

Het ABP heeft er tijdens de financiële crisis in 2007 bewust voor gekozen het renterisico voor 25% af te dekken en niet voor 100% of zelfs 200%, hetgeen critici achteraf bepleiten. Zie voor de discussie:[32]

In de tweede helft van 2007 werd de kredietcrisis ook voor het ABP merkbaar, de beleggingen rendeerden minder dan voorheen. In 2008 moest het ABP 25% op zijn belegde vermogen afschrijven, alleen al van begin 2008 tot en met september 2008 verloor het ABP 22 miljard euro.[33] In 2007 stond de dekkingsgraad van het ABP op 140%, de dekkingsgraad is de verhouding tussen het vermogen van een pensioenfonds en de pensioenen die moeten worden uitgekeerd. Bij een dekkingsgraad van 125% staat tegenover elke € 100,- die wordt uitgekeerd een eigen vermogen van € 125,-. Over 2008 zakte de dekkingsgraad met bijna 60% naar een dieptepunt van 83% in februari 2009. Door de crisis op de financiële markten rendeerden de beleggingen van het ABP minder dan verwacht, bovendien had het ABP te riskant belegd, onder andere via de aan haar gelieerde investeringsmaatschappij Alpinvest. Eind maart kwam het ABP met een herstelplan,[34] dit plan behelsde: minder riskant beleggen, geen indexatie van de pensioenen en ophoging van de pensioenpremie met 3 %. Dit betekent dat van het inkomen van werknemers voortaan in plaats van 20%, 23% aan het ABP wordt overgemaakt, dit is een stijging van de door werkgevers/werknemers betaalde premie met 15%. Het ABP kondigde aan de pensioenen pas weer deels te indexeren als de dekkingsgraad het wettelijk minimum van 105% bereikt had, het ABP dacht daar in maart 2009 vijf jaar voor nodig te hebben. Volledige indexatie van de pensioenen vindt pas plaats bij een dekkingsgraad vanaf 125%. In juli 2009 ging de premie met 1 procentpunt omhoog, het ABP zei de premie vanaf 1 januari 2010 nog eens 2 procentpunt te verhogen. In realiteit steeg de premie minder dankzij gunstige beleggingsresultaten. Wat betreft de risicovolle investeringen zei het ABP toe drie procent van zijn vermogen te verschuiven van risicovolle beleggingen naar obligaties, infrastructuur en hedgefondsen. Obligaties zijn inderdaad minder risicovol, dat kan van infrastructuur en hedgefondsen niet gezegd worden.[35] Het ABP besloot in 2007 het rentirisco voor 25% af te dekken, een beslissing waar de huidige bestuursvoorzitter Henk Brouwer in 2013 nog steeds achterstaat.[36]

In december 2012 bereikte het ABP een overeenkomst met de Amerikaanse bank JPMorgan Chase & Co. Een van de ondernemingen waar het ABP in het verleden (2006 en 2007) zeer risicovolle beleggingen gekocht had. ABP stelde dat zij beleggingen in hypotheken had aangekocht op basis van valse en misleidende informatie. Ondanks dat JPMorgan Chase deze claims ontkende, bereikte de bank en het ABP toch een schikking. Er is geen openheid gegeven over de inhoud van de schikking.[37][38] De in de woorden van ABP 'rommelbeleggingen' werden in 2006 en 2007 aangekocht door het aan ABP gelieerde AlpInvest. De leiding van AlpInvest ontving over 2007 nog een bonus van 112 miljoen euro o.a. voor de aankoop van deze achteraf slechte producten. Op 19 april 2013 bereikten Goldman Sachs en het ABP een schikking in hun RMBS-zaak.[39][40] Op 31 oktober kwamen de laatste twee schikkingen naar buiten met Credit Suisse en Morgan Stanley. Over de exacte hoogte van alle schikkingen wordt geen mededeling gedaan.[41]

Van een tweede verhoging van de premie in 2009/begin 2010 zou het ABP afzien als de dekkingsgraad op 31 december 2009 105% zou zijn. Op 30 september 2009 bereikte het ABP die dekkingsgraad van 105%, op 31 december 2009 was de dekkingsgraad 109%. Gegeven de toezeggingen van het ABP in 2009 zou het ABP met deze dekkingsgraad moeten afzien van verhoging van de premie, ook zou het ABP de uitkeringen deels moeten indexeren. In januari 2010 kwam het ABP echter met het bericht dat zij onderzoek had gedaan naar de levensverwachting van haar verzekerden waarbij het ABP zich naar eigen zeggen baseerde op gegevens van het CBS. Uit dit niet openbaar gemaakte onderzoek zou blijken dat de levensverwachting van ambtenaren de afgelopen drie jaar zoveel was gestegen dat het ABP haar vermogen met 11 miljard moest verlagen. De pensioenuitkeringen die het fonds in de toekomst moet verrichten zouden door de stijgende levensverwachting toenemen, wat een drukkend effect heeft op de dekkingsgraad. Hierdoor kwam de dekkingsgraad van het ABP volgens het ABP niet op 109% uit maar precies op 104%, door deze verlaging kon het ABP de premie toch verhogen en kon het fonds eveneens afzien van indexering van de bestaande pensioenen.[42][43]

Januari 2015 werd bekend dat alle banken die verantwoordelijk waren voor de rommelhypotheken een schikking met hun grote klant hadden getroffen.[44]

De Europese staatsschuldencrisis van 2010 brak uit toen Griekenland - als lid van de Eurozone - haar schulden niet meer kon financieren. Het bleek dat de staatsschuld van Griekenland veel hoger was dan de Grieken jarenlang hadden voorgespiegeld. De hoge Griekse staatsschuld leidde tot een daling van de waarde van de euro en een daling van Griekse waardepapieren. Het ABP bezat op dat moment 2,3 miljard euro Griekse staatsschulden die sterk in waarde daalden.[45]

In april 2010 deed zich de olieramp in de Golf van Mexico voor. BP (oliemaatschappij) was verantwoordelijk voor deze ramp. ABP had voor 570 miljoen euro geïnvesteerd in BP.

De investeringen in Griekenland en BP en de daling van de waarde van de euro, maakten dat de dekkingsgraad van het ABP in mei 2010 daalde naar 96 procent. Dat betekende dat de pensioenen weer niet werden geïndexeerd. Omdat de dekkingsgraad onder de 100 procent kwam, mocht ABP volgens de toezichthouder DNB niet meer meewerken aan waarde-overdracht van pensioenen naar andere fondsen. Dit verbod vervalt als de dekkingsgraad stijgt. In het tweede halfjaar van 2011 werd het pensioenfonds vol getroffen door de keiharde positie van Nederland binnen het eurogebied. Maar toen op 23 november 2011 ook de Duitse rente begon op te lopen,[46] kon ook de kern van het eurogebied iets moeilijker aan kapitaal komen en liep de rekenrente heel even iets op. Maar na de Eurotop van 8 en 9 december zakte de Nederlandse tienjaarsrente weer verder weg en daarmee viel ook deze rekenrente per 31-12-2011 terug naar 2,38%, bijna het laagste niveau van 2011.[47]

Dat betekende dat de pensioenen weer niet werden geïndexeerd.

Op 6 januari 2012 kondigde DNB 2 maatregelen aan. Pensioenfondsen kregen de mogelijkheid de korting te maximeren op 7%. Tevens werd de rekenrente niet gebaseerd op de stand van de swaprente ultimo december 2012, maar op het gemiddelde van het laatste kwartaal.[48][49][50] Deze maatregel leverde een relatieve verhoging met circa 4%[51] van de rekenrente op.[52] Zou het hele jaar 2011 zijn genomen, dan steeg de tienjaarsrente van 2,38% naar 3%.[53] Om haar eigen redenen hanteert DNB nog steeds de grillige swaprentecurve, in plaats van de veel marktstabielere tienjaarsrente op de Nederlandse staatsleningen. De Tweede Kamer sprak zich op 9-11-2010 tegen de grillige swaprente uit.[54][55] Het Ministerie van SZW en DNB kwamen op 17 mei 2011 met hun gezamenlijk antwoord op de aangenomen Tweede Kamer motie.[56] [57] Op 19-1-2012 was de rekenrente verder gezakt naar 2,35%. Die dag maakte ABP zijn dekkingsgraad bekend ultimo 2011 van 94%.[58][59] Op 1 februari besloot het ABP een mogelijke pensioenverlaging van 0,5% aan te kondigen per 1 april 2013. Vanaf 1 januari 2012 werd de premieopslag van 1 naar 3% met terugwerkende kracht verhoogd tot 2014.[60] Op 1 juni 2012 noteerde de tienjaarsrente een voorlopig dieptepunt van 1,532%. Op 2 juli mochten de verzekeraars met de nieuwe ultimate forward rate van 4,2% gaan rekenen. Minister Kamp liet de pensioenfondsen in het ongewisse en liet als verantwoordelijk minister niets van zich horen. Pas op 24 september kwam het kabinet via staatssecretaris Paul de Krom met een pakket waarin de ultimate forward rate op eenzelfde manier is toegepast als bij de verzekeraars.[61] De dekkingsgraad van het ABP steeg hierdoor met 2,7% van 92% naar 94% ultimo augustus 2012.[62] Aan het eind van het derde kwartaal was de dekkingsgraad doorgestegen naar 97%.[63]

Op 1 februari maakte ABP bekend dat de pensioenen per 1 april 2013 voor het eerst in zijn bestaan zouden worden verlaagd met een 0,5%.[64] Dit geldt voor zowel deelnemers die pensioen opbouwen of hebben opgebouwd als gepensioneerden. Op 1 april 2013 stond de dekkingsgraad op 101%, waardoor het ABP weer mag meewerken aan het systeem van waarde-overdracht tussen de pensioenfondsen. Op 29 mei maakte het pensioenfonds bekend dat er nog steeds een tweede korting dreigt. Dit hoewel het belegde vermogen in 4 maanden tijd alweer met 16 miljard was toegenomen.[65] Op 30 januari 2014 maakte ABP bekend dat per 1 april 2014 de eerdere korting wordt teruggedraaid vanwege de gestegen dekkingsgraad per ultimo van 105,9%.[66]

De dekkingsgraad van het ABP daalde van 101,1% op 31 december 2014 naar 97,1% op 1 januari 2015. De oorzaak was het invoeren van het nFTK,[67] dat pensioenfondsen hogere buffers doet berekenen.

Onder het nieuwe financieel toetsingskader per 2015 moest ABP voor 1 juli 2015 een herstelplan indienen.[68] Eind januari 2015 werd een beleidsdekkingsgraad van 104,0% gepubliceerd met een hieraan gekoppelde dekkingsgraad van 96,8%.[69] Op 30 juni diende ABP het herstelplan in uitgaande van een Vereist Eigen Vermogen van inmiddels 128%.[70] Eind 2026 zal de dekkingsgraad 128% zijn.

Het bestuur van het ABP bestaat in 2015 uit 13 leden:

• één onafhankelijke voorzitter (zonder stemrecht)
• vier bestuursleden namens de werknemers
• vijf bestuursleden namens de werkgevers
• drie bestuursleden namens de gepensioneerden

Het verantwoordingsorgaan van het ABP bestaat uit 48 leden vanuit werknemers, werkgevers en gepensioneerden. Dit orgaan adviseert het bestuur vooraf over het beleid en beoordeelt achteraf of het bestuur goed gehandeld heeft.

Het ABP heeft een raad van toezicht, waarvan de leden worden benoemd door selectiecommissie bestaande uit leden van het verantwoordingsorgaan en het bestuur.

Per 1 augustus 2013 en 1 september 2013 was de dekkingsgraad 100%. Per 1 oktober 103,3%[92] Per 1 november 106,2%. Op 28 november maakt ABP bekend de pensioenpremie te verlagen van 25,4% naar 21,6%.[93]

Per 1 april 2014 wordt het opgebouwde pensioen verhoogd met een factor 100/99,5, dit is een verhoging met 0,503%, die de verlaging per 1 april 2013 terugdraait, behalve voor de uitkeringen in het tussenliggende jaar.[94]

Per 31 januari 2014 bedroeg de dekkingsgraad 105,4%. inclusief de bovengenoemde verhoging.[95]

• Officiële website