Stevinsluizen

In een vroeg stadium van de bouw van de Afsluitdijk lag de locatie van de Stevinsluizen al vast, bij de stroomgeulen om de kop van Wieringen.[1] In totaal werden hier drie groepen spuisluizen aangelegd en een schutsluis. Het scheepvaartverkeer was hier minder intens dan voor de Friese kust waardoor met een sluis kon worden volstaan.[1] De sluis kreeg dezelfde afmetingen als de grote sluis bij de Lorentzsluizen, maar kreeg een tussenhoofd waardoor de kolk werd gesplitst in twee delen, die schutlengten kregen van 57 en 79 meter.[1] De kruisingen van het autoverkeer op de Afsluitdijk en het scheepvaartverkeer maakten beweegbare bruggen noodzakelijk. Met het oog op defensiebelangen werden dit draaibruggen, want hoge ophaal- of basculebruggen zouden een duidelijk mikpunt voor vijandige artillerie zijn geweest.[1]

Het sluizencomplex moest voor de afsluiting van de Zuiderzee klaar zijn voor gebruik. Tijdens de werkzaamheden aan de dijk zouden de stromen door de kleiner wordende sluitgaten zo sterk worden, dat van veilig scheepvaartverkeer geen sprake kon zijn. De bouwput voor de Stevinsluizen was medio 1923 gereed.[1] De draagkracht van de aanwezigheid keileem was voldoende om het gewicht van de sluizen en bruggen te dragen. Met de fundering werd in april 1927 begonnen en in november 1930 was de schutsluis in bedrijf.[1] De spuisluizen volgden in mei 1932.[1]

De spuisluizen zijn ontworpen door architect-adviseur Dirk Roosenburg. De sluizen zijn gelegen tussen twee militaire plateaus uit de Stelling bij Den Oever, aan het begin van de Afsluitdijk. Over de spuisluizen ligt een vierbaans rijweg en een fietspad.[2] In oorlogstijd hadden de spuisluizen een defensieve taak, zij moesten er dan namelijk voor zorgen dat er genoeg water vanuit de Waddenzee in het IJsselmeer stroomde voor eventuele inundaties binnen de Vesting Holland.[2] Met het oog daarop zijn de Stevinsluizen geplaatst binnen de Stelling bij Den Oever, zodat het complex kon worden verdedigd.