Paths of Glory

Kubrick zocht een karakteracteur voor het personage van kolonel Dax. Hij overwoog James Mason en Richard Burton, maar kwam uiteindelijk uit op Kirk Douglas. Douglas had echter andere verplichtingen, hij ging de hoofdrol spelen in een nieuw toneelstuk op Broadway. Kubrick besloot Gregory Peck te benaderen maar ook deze acteur had andere verplichtingen. Niet lang daarna kreeg Douglas te horen dat zijn toneelstuk was uitgesteld. Ook Peck werd ontslagen van zijn verplichtingen, maar was net te laat, Kubrick had net Douglas ingehuurd voor de hoofdrol. De enige vrouw in de film was de Duitse actrice Christiane Harlan die het pseudoniem Susanne Christian gebruikte. Kubrick en Harlan kregen een verhouding tijdens de opnames en trouwden na de scheiding van de regisseur. Harlan bleef bij Kubrick tot zijn dood in 1999.

Monument voor de vier gefusilleerde korporaals van Souain

De roman van Cobb werd in 1935 door Sidney Howard omgewerkt tot een toneelstuk. Het stuk flopte echter. Kubrick die de roman als kind had gelezen, wilde het in 1957 omwerken tot een scenario. Hij kocht de rechten van Cobbs weduwe voor tienduizend dollar. De roman van Cobb was gebaseerd op een kwestie die zich afspeelde bij het Franse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog, de zaak van de korporaals van Souain. Vier Franse korporaals werden op bevel van generaal Géraud Réveilhac gefusilleerd vanwege weigering om uit de loopgraven te komen. Later spande de families van de soldaten een proces aan tegen de Franse staat. De rechtbank verklaarde de executies onwettig, waarna twee families een franc schadevergoeding kregen uitgekeerd. De andere twee families kregen niets. In het boek worden de soldaten doodgeschoten vanwege lafheid. Zowel de Britten, Duitsers als Fransen executeerden in het echt soldaten voor lafheid in de Eerste Wereldoorlog. Wat echter bij de Fransen niet voorkwam was decimeren, een praktijk die stamt uit de tijd van het Romeinse leger, waarbij als strafmaatregel elke tiende soldaat van het legioen werd geëxecuteerd. Ook het fusilleren van de aan een brancard gebonden soldaat, steunt op onderluitenant Jean-Julien-Marius Chapelant die zo gefusilleerd werd. Kubricks oorspronkelijke scenario had een gelukkige afloop, zoals vrijwel elke Hollywoodfilm in die tijd. De studio's stonden er op dat de film goed moest aflopen om te voorkomen dat het publiek zou wegblijven. In samenspraak met producer Harris kwam Kubrick tot de conclusie dat een goede afloop afbreuk zou doen aan de integriteit van het scenario. Om te voorkomen dat de studio zou ingrijpen stuurde Harris een compleet scenario met het nieuwe einde naar zijn baas Max E. Youngstein. Hij verkeerde in de terechte veronderstelling dat niemand het hele scenario opnieuw zou gaan lezen.

Nieuwe Paleis Schleissheim

Het oude Slot Schleissheim

Voor de opnames ging Kubrick naar Beieren in Duitsland. Schloss Schleissheim bij München fungeerde als het hoofdkwartier van het Franse leger en voor de opnames van de krijgsraad (in de Grosser Saal). De executie werd gefilmd in de tuin. Voor de interieuropnames gebruikte hij de Geiselgassteig Studio's in Beieren. Een ander deel van Schloss Schleisheim, het oude kasteel, deed dienst als het hoofdkwartier van kolonel Dax. Volgens het verhaal was het gebouw zwaar beschadigd. Aangezien het oude kasteel tijdens een luchtaanval in de Tweede Wereldoorlog zwaar was beschadigd kon het zonder aanpassingen worden gebruikt. Omdat de film in de nabijheid van München werd opgenomen, maakte Kubrick gebruik van een groot aantal politiemensen van de politie van die stad, die in hun vrije tijd een figurantenrol als Franse soldaat speelden. Voor de scènes op het slagveld gebruikte Kubrick de 4500 m² grote weide van een lokale boer. De man kreeg een vergoeding voor de misgelopen oogsten, waarna acht kranen en zestig medewerkers in drie weken tijd het terrein ombouwden tot het modderige terrein van een slagveld uit de Eerste Wereldoorlog. Helemaal soepel verliepen de opnames niet. Acteur Timothy Carey, die soldaat Ferol speelt werd op zeker moment zelfs ontslagen en werd vervangen door een acteur die min of meer op hem leek. Stanley Kubrick, altijd een perfectionist dreef de crew regelmatig tot wanhoop. Hij besteedde bijvoorbeeld 68 takes aan het laatste maal van de veroordeelde soldaten. Aangezien de acteurs in de scène hun maaltijd aan het verorberen waren, moest voor vrijwel elke take een nieuwe geroosterde eend worden bereid. De regisseur liet ook de loopgraven voor de film ongeveer 75 cm groter maken dan in het echt (in plaats van een breedte van 1,30 waren de loopgraven bijna 2 meter breed. Hierdoor kon hij een camera dolly door de loopgraaf laten rijden om meer vloeiende tracking shots te filmen. Kubricks perfectionisme zorgde er ook voor dat Erwin Lange, verantwoordelijk voor de speciale effecten, zich moest melden bij een speciale Duitse overheidscommissie. Kubrick wilde namelijk een bijna schrikbarend hoog aantal explosieven gebruiken voor de scènes op het slagveld. De aanvraag van Lange voor de benodigde explosieven veroorzaakten veel onrust bij de commissie, die uiteindelijk toch toestemming gaf. Alleen al in de eerste week van de opnames verbruikten Lange meer dan een ton aan explosieven.