Noord-Macedonië en de Europese Unie

De toetreding van Noord-Macedonië tot de Europese Unie heeft de hoogste strategische prioriteit van de Macedonische regering. Dit doel wordt door de meerderheid van de bevolking en politici gesteund. Men vroeg het lidmaatschap van de Europese Unie aan op 22 maart 2004. Het motto van de kandidaatstelling is "De zon is ook een ster" en refereert aan de zon op de Macedonische vlag die tussen de andere sterren van de vlag van de Europese Unie staat afgebeeld op het logo van de kandidaatstelling. Een struikelblok voor de toetreding was een conflict met Griekenland over de naam van het land. Griekenland vond dat het naamdeel ‘Macedonië’ exclusief voorbehouden moest zijn voor haar eigen regio Macedonië. In april 2015 plaatste minister-president Gruevski tijdens een tv-uitzending een nieuw obstakel. Het land zou niet bereid zijn de EU consensus aangaande LGBT-rechten te accepteren.[1]

Macedonisch toetredingsproces
StatusKandidaat
Geopende hoofdstukken0
Afgesloten hoofdstukken0
EU Noord-Macedonië
PPP BBP (US$ mrd.) 14.712 16,94
Oppervlakte (km²) 4.324.782 25.713
Bevolking 497.198.740 2.038.514
Portaal    Europese Unie

Een eerder struikelblok, de behandeling van de Albanese minderheid in Noord-Macedonië is naar de mening van zowel de Europese Raad als de Europese Commissie wel opgelost, zo gaven zij in december 2005 te kennen. Het Europees Parlement drong in mei 2013 bij de lidstaten aan op haast maken met toetredingsonderhandelingen. De Europese Raad wilde echter dat Macedonië en Griekenland eerst een oplossing vonden voor het 'naamconflict'. Op 12 juni 2018 werd er uiteindelijk een akkoord gesloten tussen de Macedonische en Griekse regering over een naamsverandering, het land Macedonië kreeg op 13 februari 2019 de naam 'Republiek van Noord-Macedonië'. Hiermee was een van de grootste struikelblokken tot toetreding van de baan.

In juni 2018 besloten de ministers van buitenlandse zaken van de EU-landen dat in juni 2019 de toetredingsonderhandelingen mochten beginnen.[2] Een jaar later, eind maart 2020, viel dan in Brussel het vervolgbesluit de onderhandelingen te beginnen.[3]


Eerdere uitbreidingen:
1957: ondertekening Verdrag van Rome door België, Frankrijk, de Bondsrepubliek Duitsland, Nederland, Luxemburg en Italië
1958: oprichting Europese Economische Gemeenschap
1973: Denemarken · Ierland · Verenigd Koninkrijk
1981: Griekenland
1986: Portugal · Spanje
1995: Finland · Oostenrijk · Zweden
2004: Cyprus · Estland · Hongarije · Letland · Litouwen · Malta · Polen · Slovenië · Slowakije · Tsjechië
2007: Bulgarije · Roemenië
2013: Kroatië
N.B. In 2020 heeft het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie verlaten.

Kandidaat-lidstaten:
Albanië · Montenegro · Noord-Macedonië · Servië · Turkije

Potentiële lidstaten:
Bosnië en Herzegovina · Kosovo

Overige Europese landen:
· IJsland · Noorwegen · Rusland


Internationale betrekkingen van de Europese Unie
Europese Economische Ruimte:IJsland · Liechtenstein · Noorwegen
Kandidaat-lidstaten:Albanië · Montenegro · Noord-Macedonië · Servië · Turkije
Potentiële lidstaten:Bosnië en Herzegovina · Kosovo
Oostelijk Partnerschap:Armenië · Azerbeidzjan · Georgië · Moldavië · Oekraïne · Wit-Rusland
Overige Europese landen:Andorra · Kazachstan · Monaco · Rusland · San Marino · Vaticaanstad · Zwitserland
Unie voor het Middellandse Zeegebied:Algerije · Egypte · Israël · Jordanië · Libanon · Libië · Marokko · Mauritanië · Palestina · Tunesië
Zie ook:Uitbreiding van de Europese Unie
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.