Merkske
Het Merkske is een beekje aan de grens tussen de provincies Antwerpen en Noord-Brabant. Het ontspringt in het voormalige Eendegoorven en stroomt vervolgens naar het westen om bij Minderhout uit te monden in de noordwaarts vloeiende Mark. Het gedeelte van bron tot Zondereigen wordt ook "Schouwloop" genoemd.
Merkske
| ||||
 | ||||
Het Merkske tussen Baarle-Hertog en Zondereigen | ||||
| Lengte | 17 km | |||
| Bron | Weelde | |||
| Monding | Mark | |||
| Stroomt door | Noord-Brabant en Antwerpen | |||
 | ||||
Het Merkske, tussen Baarle-Hertog en Zondereigen | ||||
| ||||
Verschillende gedeeltes van het Merkske vormen de landsgrens. Doordat het beekje talrijke meanders maakt, kent de landsgrens er een grillig verloop. Omdat het Merkske net op de grens ligt, werd het nooit rechtgetrokken. De belangrijkste zijrivier is de Noordermark; deze ontspringt in natuurgebied "het Moer" (gem. Merksplas) en mondt uit bij Ginhoven.
Het Merkske is genoemd naar zijn hoofdrivier. "Merkske" betekent "Kleine Mark". Het Brabantse suffix "-ke" zorgt namelijk voor diminuering. Soms wordt het begeleid door een klinkerverandering (zoals hier van "a" naar "ä").
Natuurgebied
Een natuurgebied met de naam Vallei van het Merkske zijn delen van de vallei die in bezit zijn van natuurorganisaties Natuurpunt, Agentschap voor Natuur en Bos en Staatsbosbeheer. Aan de meanderende beek liggen vochtige beemden waar o.a. dotterbloem, knolsteenbreek, slanke sleutelbloem, grote pimpernel, moesdistel, kale vrouwenmantel, moerasstreepzaad, witte rapunzel, waterdrieblad, addertong en brede orchis te vinden zijn. Hoewel in het verleden populieren geplant zijn, is het oorspronkelijke vogelkers-essenbos nog aanwezig.
Talrijke vogelsoorten broeden in dit afwisselend landschap: waterral, wintertaling, sprinkhaanzanger en bosrietzanger. Verder van de beek zijn dat patrijs, torenvalk, grasmus, roodborsttapuit en steenuil. In de beekdalbosjes broeden kleine bonte specht, wielewaal en nachtegaal. Van de amfibieën kunnen boomkikker, vinpootsalamander en alpenwatersalamander genoemd worden. Als habitat werden voor hen poelen gegraven. In het beekje komen het bermpje en de kleine modderkruiper voor.
Tot het reservaat behoort ook de "Castelreese Heide". Hier werd in 2007 de voedselrijke laag verwijderd en de oorspronkelijke vennen (zoals het "Langven" en het "Huisven") opnieuw tot stand gebracht.