Marianne Timmer

Timmer won in 1998 de gouden medaille op de 1000 en de 1500 meter bij de Olympische Winterspelen in het Japanse Nagano. Ze versloeg Chris Witty op de 1000 meter en de onverslaanbaar geachte Gunda Niemann op de 1500 meter. 'Timmertje, Timmertje, wat ga je doen?' riep Studio Sport-commentator Frank Snoeks, wat Timmer de bijnaam 'Timmertje' opleverde.

In 2002 tijdens de Olympische Winterspelen in Salt Lake City behaalde Timmer een achtste plaats op de 500 meter, een vierde plaats op de 1000 en een 21ste plaats op de 1500 meter.

Op 18 januari 2004 werd Marianne Timmer in Nagano wereldkampioen sprint, als eerste Nederlandse vrouw in de schaatsgeschiedenis. Op dit kampioenschap wist ze geen afstand te winnen, maar ze was wel de meest constante schaatsster, met drie derde plaatsen en één vierde.

Bij de Nederlandse afstandskampioenschappen (tevens kwalificatietoernooi) wist Timmer zich te plaatsen voor de Olympische 500 meter en de 1000 meter, via respectievelijk een eerste en een tweede plaats. Op de 500 meter (14 februari) werd ze in Turijn echter vanwege valse starts gediskwalificeerd. Een week later (19 februari) won ze verrassend de gouden medaille op de 1000 meter, door de favorieten Cindy Klassen en Anni Friesinger met minimaal verschil te verslaan. Door dit resultaat mocht ze tevens starten op de 1500 meter, waar ze veertiende werd.

Op 13 november 2009 brak Marianne Timmer tijdens een val haar hielbeen op meerdere plaatsen.[5] Dit gebeurde op de 500 meter sprint bij de World Cup wedstrijden in Heerenveen. Ze moest hierna 12 weken rust houden,[6] echter, op 21 december 2009 werkte ze al een lichte training af in Thialf.

Tijdens het AKT II stond Marianne Timmer weer in wedstrijdverband op het ijs. Zij wist zich echter niet te plaatsen voor Vancouver 2010.

Tijdens het NK Afstanden 2011 in Thialf reed Timmer de derde tijd op de 500 meter in de eerste omloop. Bij de tweede omloop reed ze tegen Marrit Leenstra en viel zij in de eerste binnenbocht. Dankzij de tijd in haar eerste omloop plaatste Timmer zich op 36-jarige leeftijd opnieuw voor de wereldbekerwedstrijden. Op de 1000 meter een dag later werd ze slechts tiende.

Op 19 november 2010 presenteerde Timmer haar biografie Timmertje, Timmertje wat ga je doen?, geschreven door Telegraaf-journalist Frank Woestenburg.

Na een tegenvallende 500 meter trok zij zich op 27 december 2010 terug van de NK Sprint. Een dag later maakte zij bekend met onmiddellijke ingang te stoppen met wedstrijdschaatsen. Op 22 januari 2011, de eerste dag van het WK Sprint in Thialf, werd Timmer benoemd tot Erelid van de KNSB.

Timmer is een recordaantal keren Nederlands sprintkampioen geworden, namelijk tien keer (1997, 1998, 1999, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008). Op de Nederlandse afstandskampioenschappen haalde ze in totaal 13 gouden, 14 zilveren en 3 bronzen medailles op 500, 1000 en 1500 meter.