Wereldkampioenschappen schaatsen sprint 2011

De wereldkampioenschappen schaatsen sprint 2011 werden op 22 en 23 januari in het ijsstadion Thialf te Heerenveen gehouden. Het was de 42e editie van dit schaatsevenement dat voor de 8e keer in Nederland en voor de 6e keer in Heerenveen plaatsvond.

WK sprint 2011
IJsstadion Thialf in Heerenveen
Kampioenschapinformatie
Plaats	Heerenveen
Gastland	Nederland
IJsbaan	Thialf
Type baan	Overdekt, kunstijs
Editie	42
Datum	22-23 januari 2011
Organisator	ISU
Soort vierkamp	Sprintvierkamp
Eindrangschikking mannen
Winnaar	Lee Kyou-hyuk (4e titel)
Tweede plaats	Mo Tae-bum
Derde plaats	Shani Davis
Eindrangschikking vrouwen
Winnaar	Christine Nesbitt (1e titel)
Tweede plaats	Annette Gerritsen
Derde plaats	Margot Boer
Statistieken
Aantal mannen	43 (slotafstand: 24)
Aantal vrouwen	29 (slotafstand: 24)
Startpl. / land	4
Startpl. NL	4 (m), 4 (v)
Kijkcijfers (piek)	1.577.000[1] (23 januari)
Navigatie
<<< 2010     2012 >>>
Portaal    Schaatsen

De titelhouders waren de kampioenen van 2010, Lee Kyou-hyuk bij de mannen en Lee Sang-hwa bij de vrouwen. Laatst genoemde verdedigde haar titel niet.

De Zuid-Koreaan Lee Kyou-hyuk veroverde, na 2007, 2008 en 2010, voor de vierde keer de wereldtitel bij de mannen. Met deze prestatie schaarde hij zich in het selecte gezelschap van Eric Heiden, Igor Zjelezovski (zelfs 6x) en Jeremy Wotherspoon die deze titel ook viermaal veroverden. Net als in 2010 werd hij door een landgenoot op het erepodium vergezeld op de tweede plaats, was het in 2010 Lee Kang-seok, dit jaar was het Mo Tae-bum, het was zijn eerste podium plaats. De Amerikaan Shani Davis nam voor de derde keer plaats op het podium, in 2009 werd hij wereldkampioen en in 2007, net als dit jaar, derde.

De Nederlander Stefan Groothuis, klassementleider na twee afstanden, ontsnapte aan een diskwalificatie op de tweede 500 meter. Aanvankelijk werd hij wegens het 3× overschrijden van de lijn na het uitkomen van de laatste binnenbocht gediskwalificeerd, na een protest werd deze diskwalificatie ongedaan gemaakt door de hoofdscheidsrechter. Hij eindigde op de vierde plaats in het eindklassement, net voor zijn debuterende landgenoot Kjeld Nuis op plaats vijf. De derde en vierde Nederlander, Jan Bos en Jan Smeekens eindigden respectievelijk als 12e en 13e.

De wereldtitel bij de vrouwen ging voor de vierde keer naar Canada. Na Sylvia Burka (1977) en Catriona LeMay-Doan (1998 en 2002) veroverde Christine Nesbitt als derde Canadese de titel, het was haar eerste podium plaats op het WK sprint. Ze werd vergezeld door de Nederlandse vrouwen Annette Gerritsen op plaats twee en Margot Boer op de derde plaats. Voor Gerritsen was het haar tweede podium plaats, in 2008 werd ze derde. De beide andere Nederlandse vrouwen, Laurine van Riessen en Ireen Wüst eindigden respectievelijk als 6e en 7e.