Bonnie Blair

Blair werd geboren in Cornwall, New York, maar groeide op in Champaign, Illinois. Nadat ze klaar was met haar middelbare school vertrok ze naar Milwaukee, Wisconsin, om zich bij het Amerikaanse schaatsteam te voegen.

Ze nam voor het eerst deel aan de Olympische Winterspelen in Sarajevo, in 1984. Ze won geen medaille(s), maar dat ze veel talent had was toen al duidelijk. Bij de Spelen van 1988 in Calgary won ze de gouden medaille op de 500 meter in een wereldrecordtijd van 39,10, en een bronzen medaille op de 1000 meter.

In 1992 won Blair bij de Spelen van Albertville zowel de 500 als de 1000 meter. Dat jaar was zij de eerste schaatsster die de Oscar Mathisen-trofee kreeg. Doordat het Internationaal Olympisch Comité in 1986 besloot de Zomer- en Winterspelen niet meer in hetzelfde jaar te houden, kon Blair al in 1994, tijdens de Spelen van Lillehammer, haar loopbaan bekronen. Ze deed dat door andermaal te winnen op de beide sprintafstanden.

Blair werd daarmee de eerste Amerikaanse atlete, die vijf gouden medailles won. Tot 1995 bleef Blair schaatsen. In februari van dat jaar zou ze de eerste vrouw ooit worden, die op de 500 meter de grens van 39 seconden doorbrak: 38,99.

Aan haar beide deelnames aan het WK Allround in 1985 en 1986 hield ze twee bronzen medailles over, veroverd op de 500 meter.

Blair is getrouwd met David Cruikshank en hebben samen een schaatsende dochter, Blair Cruikshank.