Magnetische veldsterkte

De magnetische veldsterkte, meestal aangeduid met het symbool ${\displaystyle {\vec {H}}}$, is een vectorgrootheid die de sterkte van een magnetische veld uitdrukt. In het SI-stelsel wordt de magnetische veldsterkte uitgedrukt in ampère per meter ofwel A/m. Een oudere eenheid in het cgs-stelsel is de oersted (1 Oe ≈ 79,5775 A/m).

Elektromagnetisme
elektriciteit · magnetisme
Elektrostatica elektrische lading · elektrisch veld elektrische potentiaal · wet van Coulomb elektrische flux · wet van Gauss
Magnetostatica magnetisch veld · elektrische stroom wet van Ampère · lorentzkracht magnetische flux · dipoolmoment
Elektrodynamica inductie · wetten van Maxwell elektromagnetische golf wet van Faraday
Elektriciteitsleer spanning · stroom · weerstand condensator · spoel · impedantie wet van Ohm
Wetenschappers Ampère · Coulomb · Faraday · Gauss Lorentz · Maxwell · Ohm · Tesla Volta · Weber · Ørsted

De magnetische veldsterkte hangt volgens de Wet van Ampère samen met een elektrische stroom ${\displaystyle I}$ die door een gesloten lus ${\displaystyle C}$ met lengte ${\displaystyle \ell }$ omsloten wordt:

${\displaystyle \oint \limits _{C}{\vec {H}}\cdot \mathrm {d} {\vec {\ell }}=I}$

De magnetische veldsterkte is de tegenhanger van de magnetische fluxdichtheid ${\displaystyle {\vec {B}}}$ (ook magnetische inductie genoemd) in de wetten van Maxwell. De relatie tussen beide:

${\displaystyle {\vec {B}}=\mu _{0}{\vec {H}}+{\vec {M}}}$

waarin ${\displaystyle {\vec {H}}}$ het hulpveld is, ${\displaystyle \mu _{0}}$ de magnetische veldconstante, ${\displaystyle {\vec {B}}}$ het magnetische veld en ${\displaystyle {\vec {M}}}$ het magnetisch dipoolmoment per volume-eenheid is.

In veel gevallen is de magnetisatie ${\displaystyle {\vec {M}}}$ evenredig met het aangelegde magnetische veld, zodat:

${\displaystyle {\vec {B}}=\mu {\vec {H}}}$,

waarin ${\displaystyle \mu }$ de magnetische permeabiliteit van het medium is.