Liesbeth van Tongeren

Alhoewel ze geboren was in Vlaardingen, groeide Van Tongeren op in Almelo. Haar vader was docent op een LTS en haar moeder verpleegster. Tijdens haar middelbareschooltijd had ze bijbaantjes, onder andere als docent volksdans op een camping, bij een bloedtransfusiedienst en in een slagerij.[2] Ze ging in 1976 rechten studeren in Amsterdam, als enige van haar familie.[2] Van Tongeren haalde in 1978 aan de Vrije Universiteit haar kandidaatsexamen rechten. Daarna studeerde ze internationaal recht aan de Universiteit van Amsterdam. In 1983 rondde zij haar doctoraal af.[3]

Vanaf 1984 woonde zij, samen met haar vriend uit haar studietijd, in Australië.[2] Daar gaf ze leiding aan verschillende maatschappelijke instellingen: namelijk als directeur van organisaties die zich inzetten voor daklozen, vluchtelingen en mishandelde vrouwen. Dat laatste centrum richtte ze zelf op en daar hield ze zich ook bezig met conflictbemiddeling.[4] Ook was ze mede-eigenaar van een boekhandel.[2]

In 1992 keerde ze terug naar Nederland en werkte in 1993 voor Instituut voor Maatschappelijke en Culturele Ondersteuning van de provincie Noord-Holland. Tussen 1994 en 1997 werkte ze als directeur van de Haagse vrouwenopvang De Haven. Hierna werkte ze als senior projectadviseur Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling van de gemeente Amsterdam en van 2001 tot 2003 als Directeur Sociale Zaken van de gemeente Purmerend.[3][4]

Van Tongeren heeft voorts diverse bestuurlijke functies gehad.[4][5]

Liesbeth van Tongeren in 2010

Toen Van Tongeren solliciteerde bij Greenpeace had ze geen ervaring met milieu.[6]

In 2003 begon Van Tongeren als directeur van de Nederlandse afdeling van Greenpeace. Zij was onder meer betrokken bij een actie waarbij basaltblokken in de Noordzee werden gegooid in een poging om overbevissing te voorkomen.[7] Bij een andere actie, tijdens het uitdelen van folders bij de Hofvijver, werd zij door de politie opgepakt. Uiteindelijk werd ze vrijgesproken.[4] Voor haar werk bij Greenpeace werd zij opgenomen in de "Duurzame 100" van het dagblad Trouw.[7] Ook was ze bestuurslid van de Europese lobbyorganisatie van Greenpeace International. In 2009 werd ze door Opzij uitgeroepen tot de op vijf na machtigste vrouw van Nederland in de categorie Goede Doelen.[8]

Voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2010 werd Van Tongeren door het partijcongres op plek 6 van de kandidatenlijst van GroenLinks gezet. Zij was sinds deze verkiezingen lid van de Tweede Kamer.[5] Daar voerde zij het woord over klimaat, energie, milieu, natuur en verkeer. Voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2012 werd Van Tongeren op plek 3 gezet van de kandidatenlijst. In de kleinere Tweede Kamerfractie is ze sindsdien woordvoerder economische zaken, veiligheid, justitie infrastructuur en milieu, ook is zij lid van het presidium en vicefractievoorzitter. Ze schrijft veelvuldig opinieartikelen, bijvoorbeeld op Joop.nl[9] en in NRC Handelsblad.[10]

Samen met Kees Verhoeven verdedigde Van Tongeren in 2013 in de Tweede Kamer het door Ineke van Gent en D66'er Boris van der Ham ingediende wetsvoorstel dat tot doel had gemeenten zelf te laten kiezen of op zondag de winkels moesten sluiten. In 2013 verdedigde ze samen met Farshad Bashir (SP), Jacques Monasch (PvdA) en Verhoeven in de Eerste Kamer het voorstel om grote gemeenten grotere vrijheid te geven voor de aanbesteding van openbaar vervoer.[11] Ook hier nam ze de wet over van Van Gent.

In 2014 bracht Van Tongeren, samen met publicist Pepijn Vloemans een boek uit. Dit boek, Schetsen van een Nieuwe Economie,[12] bundelt opinieartikelen van Van Tongeren en Vloemans over de groene economie. In 2015 verdedigde Van Tongeren het initiatief-wetsvoorstel dat oorspronkelijk was ingediend door Femke Halsema en tot doel had grondwettelijke toetsing mogelijk te maken in tweede lezing in de Tweede Kamer.[13]

Van Tongeren stond in 2009, 2010,[14] 2011,[15] 2014[16], 2015, 2016[17] en in 2017 in de duurzame 100 van Trouw. In 2015 werd Van Tongeren gedeeld tweede in de uitverkiezing van Groenste Politicus door Natuurmonumenten.[18]

Op 19 november 2016 werd bekend[19] dat Van Tongeren door de kandidatencommissie niet op de concept-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2017 was geplaatst. Van Tongeren handhaafde haar kandidatuur[20] en deed als niet-voorgedragen kandidaat mee met het ledenreferendum van GroenLinks. De leden plaatsten haar in december op plek 6 van lijst.

In juni 2018 verliet Van Tongeren de Tweede Kamer[21] om wethouder Duurzaamheid en Energietransitie in Den Haag te worden, in een college gevormd door de partijen Groep de Mos, GroenLinks, VVD en D66. Iedere partij leverde twee wethouders. Het coalitieakkoord had als motto "Den Haag, Stad van Kansen en Ambities".