Lezen

Lezen of lexicale verwerking is het opnemen en verwerken van geschreven of gedrukte woorden. Bij lezen moeten zowel individuele woorden als het zinsverband worden begrepen.

Lezen tussen de boeken
Lezen in de kunst: Dou's Lezende oude vrouw
Processen die bij woordlezen een rol spelen. De gestippelde pijl is de fonetische route

Meer algemeen is lezen het kennisnemen van data op een gegevensdrager door een gegevensverwerker. Deze laatste kan ook een apparaat zijn (waaronder een computer in de ruime zin van het woord).

Algemeen

Lezen is een van de manieren waarop taal kan worden gebruikt. Taalgebruik is gebaseerd op het vermogen geschreven of gesproken taal te begrijpen of te produceren. Bij lezen gaat het om het begrijpen van geschreven woorden en zinnen.

Woordlezen

Basiselementen bij het woordlezen spelen de woordvorm en woordbetekenis. Bij woordvorm kan een onderscheid worden gemaakt tussen de visuele woordvorm (het woordbeeld of orthografische code) en auditieve woordvorm (hoe het woord klinkt; de fonologische code). Bij het lezen van woorden spelen interne verwerkingsprocessen een rol waarbij de lezer toegang krijgt tot het mentale lexicon, een soort mentaal woordenboek. Het lexicon is de opslagplaats van woorden in het netwerk van het geheugen. Vermoedelijk worden in het lexicon woordvorm en betekenis samengesmeed. Het kan informatie bevatten over de syntaxis, van het woord in zinsverband. Men spreekt van lexicale eenheden of lexicale representaties. Bij het begrijpend lezen van woorden moeten zowel woordvorm en woordbetekenis worden geanalyseerd voordat men toegang heeft tot de woordrepresentatie in het lexicon.

  • Stadia van verwerking

Het herkennen van de visuele woordvorm (de orthografische code dus) gebeurt in de 'prelexicale' fase: dit wil zeggen dat de visuele détails waaruit een geschreven woord is samengesteld (letters, lettersegmenten) eerst uiteen wordt gerafeld. Dit heet orthografische analyse. Ook bestaat er een akoestische route, waarbij men het woord letter voor letter subvocaal (innerlijk) uitspelt. Dit heet akoestische (of fonologische) analyse. Deze route speelt vooral een rol bij herkennen van gesproken woorden, maar kan ook als hulproute of parallelle route worden gebruikt met bij het lezen (zie verder).

  • Leesstrategieën

Bij het lezen van woorden kunnen twee strategieën worden gevolgd: men kan zuiver visueel lezen, dus via de orthografische analyse vervolgens de visuele woordvorm en dan woordbetekenis vaststellen. Een tweede mogelijkheid is dat men gebruikmaakt van een akoestische (of fonologische) analyse. Omdat hierbij een tweede route wordt gebruikt spreekt men ook wel van het twee-routes model van lezen.[1] Hierbij worden de letters waaruit een woord is opgebouwd stuk voor stuk subvocaal (innerlijk) uitgesproken. Deze fonetische manier van lezen leidt allereerst tot een klankbeeld (auditieve woordvorm) en vervolgens tot herkennen van woordbetekenis. Deze strategie wordt vooral door beginnende lezers gevolgd of bij het lezen van onbekende woorden. Echter, men vermoedt dat lezen ook bij ervaren lezers gepaard gaat met 'innerlijke spraak', ook al is dit geen voorwaarde voor het herkennen van de woorden. Ten slotte zijn er aanwijzingen dat bij ervaren lezers analyse van woordvorm en woordbetekenis min of meer gelijktijdig (dus niet na elkaar) plaatsvindt. Een geroutineerde lezer kan namelijk de betekenis van het woord snel hebben herkend, zelfs al is het woord moeilijk leesbaar.

  • Lezen in ander culturen

Hersenonderzoek met fMRI suggereert dat lezers in verschillende taalgebieden gebruikmaken van eenzelfde leesroute in de hersenen. Dit geldt voor Italiaanse[2] en voor Chinese[3] sprekers.

Van woorden naar zinnen

De complexiteit van taal komt pas goed tot zijn recht bij het lezen of spreken van zinnen. Bij het lezen van woorden moet het woord ook in de context van de hele zin worden opgenomen. De afzonderlijke woordrepresentaties in het mentale lexicon worden dan samengevoegd tot een hele zin. Daarbij staat de syntaxis of betekenisstructuur van de zin centraal. De structuur van de zin wordt vaak als een boomdiagram afgebeeld. Bijvoorbeeld in de zin 'Jan trapt de bal' zijn er twee deelstructuren: een nominaal zinsdeel (Jan) en een werkwoord zinsdeel (trapt de bal). Deze deelstructuren kunnen dan vaak weer in kleinere structuren worden opgedeeld, zoals 'trapt de bal' in trapt (werkwoord) en de bal (nominaal deel). Bij het lezen en begrijpen van zinnen moet de grammaticale structuur van de zin stapje voor stapje worden opgebouwd. Daarbij worden syntactische fragmenten samengevoegd tot grotere gehelen. Mogelijk speelt ons werkgeheugen daarbij een belangrijke rol. Het begrijpen en toepassen van syntaxis kan bij bepaalde hersenbeschadigingen zoals die bij Broca-afasie een probleem vormen.[4]

Visuele woordvorm en hersenen

Met beeldvormende technieken als fMRI heeft men kunnen vaststellen dat zich in de hersenen een gebiedje bevindt dat mogelijk een specifieke rol vervult bij het herkennen van visuele woordvormen.[5] Het gebied is gelegen in het linkerdeel van de gyrus fusiformis, dus net vóór het gebied voor het zien. Andere onderzoekers menen echter dat het gebied een meer algemene rol vervult, omdat het ook actief is bij stimulatie door andere visuele patronen zoals visuele objecten en brailleschrift.[6]

Leesstoornissen

Leesstoornissen kunnen verschillende oorzaken hebben en worden samengevat met de termen dyslexie (beperkt kunnen lezen) en alexie (niet kunnen lezen, zonder dat dit aan het gezichtsvermogen ligt). Leesstoornissen kunnen bijvoorbeeld ontstaan omdat men moeite heeft met het herkennen van de visuele woordvorm, de woordbetekenis niet kan vaststellen, moeite heeft met het uitspreken van het woord of het zinsverband niet begrijpt.

Lezen in het onderwijs

Lezen op school

Lezen is een vak op de basisschool. Het gaat om het leren ontsleutelen van letters om deze om te zetten in klanken, zogenaamd fonemisch bewustzijn. Hiervoor wordt een lesmethode gevolgd die per school kan verschillen. Een bekende leesmethode is Veilig leren lezen. Maar er zijn vele andere methodes en methodieken: Ontdekkend leren lezen,[7] Zo leer je kinderen lezen en spellen, Natuurlijk leren lezen etc. Het leren lezen wordt onderverdeeld in:

Hierbij speelt het begrijpend lezen een belangrijk onderdeel.

Extra leesoefeningen kan men organiseren in het niveaulezen.

Vanaf het einde van de negentiende eeuw tot en met de eerste helft van de twintigste eeuw leerden veel kinderen (in Nederland) lezen met behulp van het Leesplankje van Hoogeveen en dat van Ligthart.

Als ondersteuning worden letterdozen gebruikt en veel boeken. Steeds vaker wordt ook educatieve software ingezet in het leesonderwijs.

Mens- en/of machineleesbaarheid

Informatie kan mensleesbaar en/of machineleesbaar zijn. Bij mens- en machineleesbaarheid kan worden onderscheiden het geval dat dezelfde visuele weergave van informatie zowel voor de mens als de machine leesbaar is, en het geval dat de informatie dubbel aanwezig is, namelijk apart in mensleesbare en machineleesbare vorm (bijvoorbeeld als streepjescode met cijfers eronder, of bij een pasje of paspoort, in een chip en ook erop of erin afgedrukt).

Met machineleesbare visuele tekst wordt meestal niet slechts bedoeld dat deze kan worden omgezet in een digitale afbeelding, maar dat de individuele tekens herkend worden en in codes worden omgezet. Machineleesbaarheid van visuele tekst is niet zwart-wit een kwestie van wel of niet. Bij tekst die als afbeelding beschikbaar is, of op papier, kan het min of meer mogelijk zijn deze machinaal om te zetten in digitale tekst (OCR). Als dit niet foutloos gebeurt moet dit op fouten worden gecontroleerd. Soms wordt een speciaal font gebruikt en een beperkte tekenset om het lezen te vergemakkelijken, zodat het foutloos kan. Als een gegevensdrager de codes van de tekens al digitaal bevat is er ook volledige machineleesbaarheid.

Voordelen van lezen

Wanneer een mens leest kan het zo zijn dat hij/zij dingen beter onthoudt en beter leert. Lezen zorgt ook voor vertraging of preventie van dementie. Het blijkt ook dat mensen die lezen minder stress krijgen dan niet-lezers.[8]Ze houden zich bezig met een verhaal of informatie inhalen. Ook is lezen goed voor een groter vocabulaire. Vaak omdat lezen makkelijker wordt hoe langer men leest, krijgt men ook plezier tijdens het lezen, vooral tijdens het lezen van fictie.[9]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.