Leo Canjels

Leo Canjels begon op jonge leeftijd te voetballen bij Baronie. Maar zijn echte carrière begon pas in 1956, de toen 22-jarige Canjels werd een kernspeler bij NAC Breda en ontpopte zich meteen tot een echte goalgetter. Hij was een klassieke midvoor, maar wist ook het spel goed te verdelen. Met z'n harde schot scoorde hij vaak en in 1958 werd hij met 32 doelpunten in 29 wedstrijden topscorer. Een jaar later volgde hij zichzelf met 33 doelpunten uit 31 wedstrijden op als topschutter.

Het leverde hem ook zijn eerste interland op (hij was in september 1955 al eens geselecteerd voor het Nederlands Elftal). Op 13 mei 1959 speelde hij een tweede keer voor Oranje. Nederland verloor de wedstrijd met 3–2 van Bulgarije, maar Canjels scoorde zelf wel twee keer. Uiteindelijk zou hij maar drie keer voor de nationale ploeg spelen.

Tussen 1959 en 1960 kwam Canjels veel minder aan spelen toe. Maar in 1961 werd hij een basisspeler en Canjels toonde dat hij het scoren nog niet verleerd was. In 1963 stopte hij met voetballen. Enkele seizoenen later degradeerde NAC voor het eerst naar de Eerste divisie.

Canjels ging eerst aan de slag als onderwijzer in de voetbalschool in Zeist en dan als coach bij VV Dongen, VV Baronie en VV Internos. In 1965 keerde hij terug naar NAC Breda, waar hij hulptrainer werd. Maar na drie seizoenen nam hij de leiding over en werd hij hoofdcoach tot 1971.

Op het einde van het seizoen 1970-'71 haalde Club Brugge de Nederlander naar België. Hij bracht Nico Rijnders mee. Rijnders speelde tot 1968 voor NAC Breda en maakte tot 1971 deel uit van het elftal van Ajax. In Brugge had Canjels aanvankelijk veel pech. In zijn eerste seizoen eindigde hij met evenveel punten als RSC Anderlecht, maar Anderlecht werd kampioen omdat het één wedstrijd meer had gewonnen.

Een seizoen later kwamen er heel wat nieuwkomers, onder wie Georges Leekens en Ruud Geels. Club Brugge slaagde er dan toch in om kampioen te spelen. Maar Canjels had geen goede relatie met het bestuur van Club. Nadat hij kritiek uitte op het bestuur mocht hij meteen vertrekken.

Canjels tekende een contract bij MVV. Daarmee eindigde hij als 7e, 10e en twee seizoenen achter elkaar als 11e in de Nederlandse Eredivisie. In 1975 verliet hij MVV en werd coach van Patro Eisden en twee seizoenen later van Beringen FC. In 1979 keerde hij terug naar Brugge, waar hij ditmaal trainer werd van Cercle Brugge, de grote stadsrivaal van Club Brugge. Hij slaagde er in 1982 in om net niet met Cercle te degraderen. Maar het bestuur had ondertussen het vertrouwen verloren en dus vertrok Canjels opnieuw.

Bij KV Mechelen was ondertussen Fons Bastijns manager geworden. Bastijns speelde in de jaren 70 onder Canjels bij Club Brugge. Het was dan ook Bastijns die zijn ex-trainer naar Mechelen haalde. Met de aanwezigheid van spelers zoals Theo Custers, Raymond Jaspers en Jos Volders werd KV Mechelen een echte subtopper die enkele jaren later onder coach Aad de Mos zou uitgroeien tot een Europese topclub.

In 1985 ruilde de Nederlander KV Mechelen in voor Eendracht Aalst. In 1987 keerde hij terug naar Patro Eisden en 1989 werd hij gedurende één seizoen coach van Boom FC. Nadien trainde hij drie jaar KVV Overpelt-Fabriek alvorens een punt te zetten achter zijn trainerscarrière.