Kabinet-Schmidt III

Het kabinet–Schmidt III was de uitvoerende macht van de Bondsrepubliek Duitsland (West-Duitsland) van 4 november 1980 tot 1 oktober 1982. Bondskanselier Helmut Schmidt (SPD) stond aan het hoofd van een coalitie van SPD en FDP.

Kabinet–Schmidt III
Kabinet in Duitsland
Premier	Helmut Schmidt (Bondskanselier)
Partij(en)	SPD–FDP
Politieke kleur	Sociaaldemocratisch–Liberaal (Centrum)
1980–1983
Start	4 november 1980
Demissionair	17 september 1982
Eind	1 oktober 1982
Voorganger	Schmidt II
Opvolger	Kohl I
Staatshoofd	Karl Carstens
Portaal    Politiek

De economische recessie die de Bondsrepubliek trof brachten de grote ideologische verschillen tussen de coalitiepartners, de sociaaldemocratische SPD van bondskanselier Helmut Schmidt en de liberale Freie Demokratische Partei aan het licht. Was de SPD een groot voorstander van ingrijpen in het economische leven van de Bondsrepubliek, de FDP was hier fel tegen gekant. In 1982 bereikten de spanningen tussen de beide partijen een hoogtepunt. Het werd steeds duidelijker dat de FDP en de oppositionele CDU van Helmut Kohl elkaar programmatisch dicht waren genaderd. De SPD hield in april in München een partijcongres met de vraag of voortzetting van de coalitie gewenst was. Bondskanselier Schmidt, een voorstander van voortzetting van de coalitie, wist uiteindelijk met zijn medestanders de gedelegeerden te overtuigen maar kwam met een stevig eisenpakket voor de FDP die moest instemmen met overheidsingrijpen. De partijleider van de FDP, Hans-Dietrich Genscher, die tevens als vicekanselier en bondsminister van Buitenlandse Zaken deel uitmaakte van het kabinet, gaf te kennen hier weinig voor te voelen[1]. Op 30 augustus en 12 september deed de FDP-bondsminister van Economie Otto Lambsdorff, een scherpe aanval op het economische beleid van de regering, waarop Schmidt zijn aftreden eiste. De FDP-leiding trok daarop op 17 september al haar ministers uit de regering terug[2].

Grondwettelijk gezien was de regering hiermee nog niet ten val gebracht. Het rompkabinet werd echter op 1 oktober door een zogenaamde "constructieve motie van wantrouwen," die was ingediend door de CDU/CSU en de FDP, ten val gebracht. Tegelijkertijd werd de leider van de CDU/CSU-fractie, Helmut Kohl, door een meerderheid van de Bondsdag gekozen tot nieuwe bondskanselier van een coalitie van CDU/CSU en FDP[2].

Bondskanselier Helmut Schmidt en voorzitter van de Staatsraad van Oost-Duitsland Erich Honecker tijdens een bezoek aan Templin op 12 december 1981.

Regerend burgemeester van West-Berlijn Richard von Weizsäcker, president van de Verenigde Staten Ronald Reagan en bondskanselier Helmut Schmidt tijdens een bezoek aan Checkpoint Charlie in West-Berlijn op 11 juni 1982.

Minister-president van Nederland Dries van Agt en bondskanselier Helmut Schmidt tijdens een ontvangst op Vliegveld Valkenburg op 8 juli 1982.

Prins Claus, Koningin Beatrix en bondskanselier Helmut Schmidt tijdens een bezoek aan Paleis Huis ten Bosch op 8 juli 1982.

Functie	Ambtsbekleder		Ambtstermijn		Partij
Bondskanselier		Helmut Schmidt (1918–2015)	16 mei 1974 [3]	1 oktober 1982	SPD
Vicekanselier		Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	16 mei 1974 [3]	17 september 1982 [4]	FDP
		Egon Franke (1913–1995)	17 september 1982 [5]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Binnenlandse Zaken		Gerhart Baum (1932)	8 juni 1978 [3]	17 september 1982 [4]	FDP
		Jürgen Schmude (1936)	17 september 1982 [5]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Buitenlandse Zaken		Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	16 mei 1974 [3]	17 september 1982 [4]	FDP
		Helmut Schmidt (1918–2015)	17 september 1982 [5]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Financiën		Hans Matthöfer (1925–2009)	16 februari 1978 [3]	28 april 1982 [6]	SPD
		Manfred Lahnstein (1937)	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Justitie		Hans-Jochen Vogel (1926)	16 mei 1974 [3]	22 januari 1981 [7]	SPD
		Jürgen Schmude (1936)	22 januari 1981	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Economie		Otto Lambsdorff (1926–2009)	7 oktober 1977 [3]	17 september 1982 [4]	FDP
		Manfred Lahnstein (1937)	17 september 1982 [5]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Defensie		Hans Apel (1932–2011)	16 februari 1978 [3]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Volksgezondheid, Jeugd en Familie Zaken		Antje Huber (1924–2015)	14 december 1976 [3]	28 april 1982 [4]	SPD
		Anke Fuchs (1927–2019)	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Arbeid en Sociale Zaken		Herbert Ehrenberg (1926–2018)	14 december 1976 [3]	28 april 1982 [4]	SPD
		Heinz Westphal (1924–1998)	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Onderwijs en Wetenschap		Jürgen Schmude (1936)	16 februari 1978 [3]	22 januari 1981 [8]	SPD
		Björn Engholm (1939)	22 januari 1981	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Verkeer		Volker Hauff (1940)	4 november 1980	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Landbouw, Voedselvoorziening en Bosbeheer		Josef Ertl (1925–2000)	22 oktober 1969 [3]	17 september 1982 [4]	FDP
		Björn Engholm (1939)	17 september 1982 [5]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Ruimtelijke Ordening en Huisvesting		Dieter Haack (1934)	16 februari 1978 [3]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister van Posterijen en Telecommunicatie		Kurt Gscheidle (1924–2003)	4 november 1980	28 april 1982 [4]	SPD
		Hans Matthöfer (1925–2009)	28 april 1982	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister voor Economische Betrekkingen		Rainer Offergeld (1937)	6 februari 1978 [3]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister voor Oost-Duitse Betrekkingen		Egon Franke (1913–1995)	22 oktober 1969 [3]	1 oktober 1982	SPD
Bondsminister voor Onderzoek en Technologie		Andreas von Bülow (1937)	4 november 1980	1 oktober 1982	SPD
Chef des Bundeskanzleramts / Staatssecretaris voor Veiligheidsdiensten		Manfred Schüler (1932)	16 mei 1974 [3]	1 december 1980 [4]	SPD
		Manfred Lahnstein (1937)	1 december 1980	28 april 1982 [9]	SPD
		Gerhard Konow (1929–1997)	28 april 1982	1 oktober 1982	O