Kabinet-Kohl II

Het kabinet–Kohl II was de uitvoerende macht van de Bondsrepubliek Duitsland (West-Duitsland) van 29 maart 1983 tot 12 maart 1987. Bondskanselier Helmut Kohl (CDU) stond aan het hoofd van een coalitie van CDU/CSU en FDP.

Kabinet–Kohl II
Kabinet in Duitsland
Premier	Helmut Kohl (Bondskanselier)
Partij(en)	CDU/CSU–FDP
Politieke kleur	Christendemocratisch–Liberaal (Centrumrechts)
1983–1987
Start	29 maart 1983
Demissionair	25 januari 1987
Eind	12 maart 1987
Voorganger	Kohl I
Opvolger	Kohl III
Staatshoofd	Karl Carstens (1983–1984) Richard von Weizsäcker (1984–1987)
Portaal    Politiek

In december 1982 wist bondskanselier Kohl, enkele weken na zijn aantreden, de ontbinding van de Negende Bondsdag te bewerkstelligen. Hierdoor werden er in maart 1983 vervroegde Bondsdagverkiezingen gehouden. Bij de verkiezingen boekten CDU/CSU een flinke winst, terwijl de SPD een verlies boekte. Kohls coalitie van CDU/CSU/FDP kreeg 48,8% van de stemmen, waardoor de coalitie kon bogen over een ruimere meerderheid in de Bondsdag dan voorheen het geval was[1]. Het kabinet-Kohl II bleef tot 12 maart 1987 aan de macht en werd toen afgelost door het kabinet-Kohl III.

Bondskanselier Helmut Kohl en minister-president van Nederland Ruud Lubbers tijdens een bijeenkomst van de Europese Volkspartij in Den Haag 12 april 1986.

President van Guatemala Vinicio Cerezo en bondskanselier Helmut Kohl tijdens een bijeenkomst in Bonn op 14 oktober 1986.

Functie	Ambtsbekleder		Ambtstermijn		Partij
Bondskanselier		Helmut Kohl (1930–2017)	1 oktober 1982 [2]	27 oktober 1998 [3]	CDU
Vicekanselier		Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	1 oktober 1982 [2]	18 mei 1992 [3]	FDP
Bondsminister van Binnenlandse Zaken		Friedrich Zimmermann (1925–2012)	1 oktober 1982 [2]	21 april 1989 [3]	CSU
Bondsminister van Buitenlandse Zaken		Hans-Dietrich Genscher (1927–2016)	1 oktober 1982 [2]	18 mei 1992 [3]	FDP
Bondsminister van Financiën		Gerhard Stoltenberg (1928–2001)	1 oktober 1982 [2]	21 april 1989 [3]	CDU
Bondsminister van Justitie		Hans Engelhard (1934–2008)	1 oktober 1982 [2]	18 januari 1991 [3]	FDP
Bondsminister van Economie		Otto Lambsdorff (1926–2009)	1 oktober 1982 [2]	28 juni 1984 [4]	FDP
		Martin Bangemann (1934)	28 juni 1984	10 december 1988 [3]	FDP
Bondsminister van Defensie		Manfred Wörner (1934–1994)	1 oktober 1982 [2]	18 mei 1988 [3]	CDU
Bondsminister van Volksgezondheid, Jeugd en Familie Zaken		Heiner Geißler (1930–2017)	1 oktober 1982 [2]	25 september 1985 [4]	CDU
		Rita Süssmuth (1937)	25 september 1985	10 december 1988 [3]	CDU
Bondsminister van Arbeid en Sociale Zaken		Norbert Blüm (1935)	1 oktober 1982 [2]	27 oktober 1998 [3]	CDU
Bondsminister van Onderwijs en Wetenschap		Dorothee Wilms (1929)	1 oktober 1982 [2]	12 maart 1987	CDU
Bondsminister van Verkeer		Werner Dollinger (1918–2008)	1 oktober 1982 [2]	12 maart 1987	CSU
Bondsminister van Landbouw, Voedselvoorziening en Bosbeheer		Ignaz Kiechle (1930–2003)	29 maart 1983	20 januari 1993 [3]	CSU
Bondsminister van Ruimtelijke Ordening en Huisvesting		Oscar Schneider (1927)	1 oktober 1982 [2]	21 april 1989 [3]	CSU
Bondsminister van Milieu, Klimaat en Kernveiligheid		Walter Wallmann (1932–2013)	6 juni 1986	22 april 1987 [3]	CDU
Bondsminister van Posterijen en Telecommunicatie		Christian Schwarz- Schilling (1930)	1 oktober 1982 [2]	17 december 1992 [3]	CDU
Bondsminister voor Economische Betrekkingen		Jürgen Warnke (1932–2013)	1 oktober 1982 [2]	12 maart 1987	CSU
Bondsminister voor Oost-Duitse Betrekkingen		Heinrich Windelen (1921–2015)	29 maart 1983	12 maart 1987	CDU
Bondsminister voor Onderzoek en Technologie		Heinz Riesenhuber (1935)	1 oktober 1982	21 januari 1993 [3]	CDU
Chef des Bundeskanzleramts		Waldemar Schreckenberger (1929–2017)	1 oktober 1982 [2]	14 november 1984 [4]	CDU
Staatssecretaris voor Veiligheidsdiensten
Chef des Bundeskanzleramts		Wolfgang Schäuble (1942)	14 november 1984	21 april 1989 [3]	CDU
Bondsminister zonder portefeuille