Johnny Hallyday

Johnny Hallyday in 1965

Onder invloed van Elvis Presley in de jaren 50 begon hij muziek te maken.[2] Hij koos voor de Engels klinkende artiestennaam Johnny Hallyday, naar aanleiding van de relatie van zijn nicht op dat moment had met een zekere Lee Halliday. In 1960 ontving hij zijn eerste platencontract en verscheen zijn eerste single Souvenirs, souvenirs en daaropvolgend zijn eerste album Hello Johnny.

In het Frankrijk van begin jaren 60 bouwde hij een reputatie op van wilde rock-'n-rollzanger en werd razend populair. In 1960 liep één van zijn concerten in Parijs zo uit de hand dat er gedurende enkele maanden een rockverbod van kracht was in de Franse hoofdstad.

Hallyday vertrok tussen 1962 en 1963 naar Amerika voor nieuwe opnames. Hij verbleef in Nashville, waar hij in 1962 zijn album Sings America's Rockin' Hits uitbracht, bestaande uit covers van Amerikaanse liederen en het nummer Hold Back the Sun, een Engelstalige versie van zijn eerdere nummer 1-hit Retiens la nuit. In mei 1962 nam hij het album Nashville session 62 op, waarvan een aantal liedjes los werden uitgebracht als single voor de Britse en Amerikaanse markt. Het totale werk werd echter pas verenigd en uitgebracht op één album in 1990. In november 1963 stelde Hallyday de rockgroep Joey and the Showmen samen, bestaande uit onder meer gitarist Joey Gréco en drummer Bobbie Clarke, met wie hij tot mei 1964 rondtoerde door Frankrijk en de Verenigde Staten.

In 1963 scoorde hij met de ballade Tes tendres années, een vertaling van Tender Years van de countryzanger George Jones, dat in Frankrijk zijn vierde nummer 1 werd. Het liedje kwam ook bovenaan in de Nederlandse hitparade en behoorde met Pour moi la vie va commencer zijn grootste successen in de Lage landen; beiden waren nummer één in de wekelijkse hitparade van Platennieuws[3] en de Tijd voor Teenagers Top 10, voorlopers van de huidige Nederlandse Top 40.

In zijn thuisland bleef hij ook nadien ongekend populair en is hij (uitverkochte) concerten op poppodia en in voetbalstadions blijven geven.[4] Hallyday toerde verschillende keren de wereld rond.

Hallyday werd voor de eerste keer opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen op 8 mei 1964. Het leger profiteerde van zijn aanwezigheid om korte propagandafilms te maken die bestemd waren voor de jeugd evenals enkele tv-programma's die vanuit de kazerne werden opgenomen. Hallyday kreeg tijdens de militaire dienst toestemming muziekopnames te blijven maken, onder de voorwaarde dat hij zou poseren in militair uniform op de albumhoezen. Op 26 oktober 1965 bracht hij Le Pénitencier uit, met een singlehoes waarop Hallyday te zien is als soldaat. Dit lied zou behoren tot het bekendste werk uit zijn carrière. Zijn dienstplicht kwam ten einde op 20 augustus 1965.

In 1976 kwam de single “Requiem pour un fou” uit. Twee dagen na de release, was deze single al meteen goed voor een gouden plaat. Uiteindelijk werden van deze single bijna 600.000 exemplaren verkocht.

Zijn bestverkochte single uit de jaren 1980 was “Je te promets”. Daarvan werden in 1986 ruim 400.000 exemplaren verkocht.

Hallyday tijdens een concert in juli 2003

In 2003 vestigde hij een record toen van zijn album A la vie, à la mort in vier dagen tijd maar liefst 800.000 exemplaren werden verkocht.[5]

Hallydays gezondheid ging echter achteruit. In 2009 blies hij een deel van zijn tournee 'Route 66' af wegens gezondheidsproblemen.[6] In juli 2009 werd tijdens een medisch routineonderzoek darmkanker vastgesteld. Eind september werd hij hiervoor in Los Angeles geopereerd. Hij liep hierbij complicaties op, maar mocht in januari 2010 het ziekenhuis dan toch verlaten. Zijn kwakkelende gezondheid zou te wijten zijn aan langdurig gebruik van tabak en aan een excessief gebruik van alcohol.[7]

In 2007 kondigde hij zijn pensioen aan.[8] Hier kwam hij later op terug. Een laatste nummer 1-hit scoorde Hallyday in 2008, met "Ça n'finira jamais".

Hallyday was de best betaalde artiest in Frankrijk van 2012.[9] Hij gaf in 2012 eveneens weer optredens in New York, Londen, Luxemburg, Moskou, Tel Aviv en Brussel.[10] Zijn concert in Thailand werd geannuleerd.[11]

Na de aanslagen in Parijs van november 2015 werden enkele optredens van Hallyday geannuleerd.[12]

Van zijn platen werden in totaal meer dan 110 miljoen exemplaren verkocht. Ondanks zijn enorme sterrenstatus is hij buiten Frankrijk en de Franstalige landen marginaal bekend. Daarbuiten wordt hij soms gekscherend aangeduid als "de grootste rock-ster van wie u nog nooit hebt gehoord".[13]

Johnny Hallyday overleed op 5 december 2017 op 74-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker.[14] Drie dagen later vond in Parijs een afscheidsbijeenkomst plaats. De witte kist met het lichaam van Hallyday werd onder toezicht van 1.500 agenten en onder belangstelling van tienduizenden toeschouwers met een escorte van zo'n 600 motorrijders van de Arc de Triomphe via de Avenue des Champs-Élysées naar La Madeleine gereden.[15] Voor de kerk werd door de Franse president Emmanuel Macron een toespraak gehouden en speelde de band van Hallyday enkele nummers.[16] De politie schatte dat tussen de 800.000 en een miljoen mensen waren afgekomen op de rouwstoet.[17]

In aanwezigheid van Hallyday's nabestaanden woonden tal van politici en showbizzfiguren de plechtigheden bij. De ceremonie werd ook rechtstreeks uitgezonden op verschillende Franse tv-zenders, die voor de gelegenheid hun uitzendschema hadden aangepast. Hij werd begraven op het eiland Sint-Bartholomeus waar hij een villa had.

Hallyday met zijn vierde en laatste echtgenote Laeticia (2009)

1. Hallyday trouwde op 12 april 1965 in Loconville met Sylvie Vartan, een zangeres van Bulgaarse afkomst. Het stel kreeg op 14 augustus 1966 een zoon, David Michael Benjamin Smet, alias David Hallyday (later ook actief als zanger). Hij stak meer tijd in zijn muzikale carrière dan in zijn gezin. Toch werden Hallyday en Vartan gezien als het 'gouden koppel' van hun generatie. Ze scheidden op 4 november 1980.
2. Hallyday trouwde op 1 december 1981 model Elisabeth Etienne, ook wel Babeth genoemd. Dit huwelijk duurde twee maanden en twee dagen.
3. Tussen 1982 en 1986 had hij een relatie met de Franse actrice Nathalie Baye. Met haar kreeg hij op 15 november 1983 een dochter, Laura Smet, sinds 2003 zelf ook actrice.
4. In 1990 trouwde Hallyday voor de derde maal, met Adeline Blondieau, dochter van de bevriende zanger Long Chris. Twee jaar later volgde weer een scheiding. Ze hertrouwden in Las Vegas, maar ook dit huwelijk was na twee jaar voorbij.
5. Op 25 maart 1996 trad Hallyday opnieuw in het huwelijk, ditmaal met het 32 jaar jongere model Laeticia Boudou. Samen adopteerden ze twee Vietnamese meisjes.

In 2005 kwam Hallyday in het nieuws vanwege zijn mogelijke naturalisatie tot Belg. Hallydays vader Léon Smet was een geboren Brusselaar. Daar deze ten tijde van Hallydays geboorte niet met zijn (Franse) moeder gehuwd was, maar met een andere vrouw, kreeg Hallyday de Belgische nationaliteit niet. In november 2005 diende Hallyday een verzoek in om tot Belg te worden genaturaliseerd. In oktober 2006 werd een negatief advies gegeven, daar belastingtechnische redenen werden vermoed. Eind december 2006 werd bekend dat Hallyday zich in Gstaad (Zwitserland) heeft gevestigd en daardoor vijftien keer minder belasting betaalt dan in Frankrijk.[18] In 2013 verkocht Hallyday zijn woning in Zwitserland en werd inwoner van Los Angeles in Californië.[19]

Hallyday werd snel populair in België, in de eerste plaats in Franstalig België, maar ook in Vlaanderen.

Hij liet niet na te verwijzen naar zijn Belgisch-Vlaamse wortels. Bij herhaling gaf hij druk bijgewoonde concerten, hoofdzakelijk in Brussel. Hij trad het laatst in Brussel op in april 2016, enkele dagen na de terroristische aanslagen van 22 maart.

De dag van zijn overlijden werden zijn liedjes in de Brusselse metro uitgezonden. Op de Grote Markt van Brussel werd een huldeavond geïmproviseerd, waarop honderden aanwezigen liederen van Hallyday zongen.

Hallyday's eerste Nederlandse optreden in 1963 ontketende in het Concertgebouw in Amsterdam „een ware razernij” volgens het Algemeen Handelsblad destijds. Vergeleken bij België, Frankrijk, Zwitserland en Canada is de populariteit van Hallyday in Nederland niet buitengewoon groot. Ter illustratie: in Frankrijk had hij sinds 1960 42 nummer één-hits, in Nederland twee, de laatste in 1963. Ook wisten de meeste singles van Hallyday niet door te dringen tot de Nederlandse Top 40. Dit heeft te maken met het feit dat Nederland meer gericht is op de Angelsaksische muziekcultuur, waardoor aan Franstalige muziek slechts zo nu en dan aandacht geschonken wordt. Wel werd in 2009 en 2012 in de Nederlandse media aandacht besteed aan de gezondheid van Hallyday.[20] Zijn laatste optreden in Nederland dateert van november 1994, toen hij in een uitverkocht Paradiso nummers kwam zingen van zijn Engelstalige album Rough Town.