Jan Ullrich

Ullrich deed voor het eerst aan een wielerwedstrijd mee toen hij 7 jaar oud was, en won meteen. Op zijn dertiende ging hij naar een speciale sportschool, waar Oost-Duitse sporttalenten werden opgeleid. Ullrich werd in 1993 wereldkampioen op de wegwedstrijd bij de amateurs, het volgende jaar bereikte hij een derde plaats op de tijdrit. In 1995 werd hij prof, bij het team Deutsche Telekom, waar hij tot 2002 bleef.

In 1996 reed Ullrich voor het eerst mee in de Ronde van Frankrijk, en werd verrassend meteen tweede, daarmee samen met winnaar Bjarne Riis een dubbelslag voor Telekom bereikend. Het volgende jaar was Riis opnieuw kopman, maar de sterke Ullrich nam tijdens de belangrijkste bergetappe de leidersrol over, en slaagde er inderdaad ook in de Tour te winnen.

In de volgende winter werd Ullrich echter te zwaar, en hij was niet op het niveau van de voorgaande jaren in de Tour. In de etappe naar Les Deux Alpes kreeg hij in slecht weer een hongerklop en verloor 8 minuten op Marco Pantani en daarmee de Tour van 1998. De volgende jaren was steeds een herhaling van het toursucces zijn doel, maar een knieblessure (in 1999) en de simpelweg sterkere Lance Armstrong maakten dat onmogelijk. Wel won hij in 1999 de Ronde van Spanje en de tijdrit bij het wereldkampioenschap, wat hem in 2000 korte tijd de nummer één-positie op de wereldranglijst bezorgde.

In 2002 kreeg Ullrich opnieuw last van zijn knie en werd hij tijdens zijn revalidatie ook betrapt op doping. Ullrich verklaarde, dat het ging om twee pilletjes die hij van een vriend bij een feestje had gekregen, het bleek om ecstasy te gaan. Desondanks kreeg hij wel een half jaar schorsing en werd op non-actief gezet door zijn team Deutsche Telekom. In 2003 vertrok hij naar een ander team, Team Coast, dat echter in financiële problemen kwam en de rennerssalarissen niet kon betalen. Samen met de ploegleider en raadgevers werd een plan opgemaakt waar Bianchi, die de fietsen al leverde, hoofdsponsor werd. De directie van de Ronde van Frankrijk toonde zich bereid om een plaats in de wedstrijd open te houden voor dit kersverse team.

Gedurende deze Tour kwam Ullrich dichter bij Armstrong dan in zijn voorgaande pogingen. Nadat hij de eerste tijdrit gewonnen had, met een minuut voorsprong op Armstrong, werd de strijd zeer spannend. In de slottijdrit (afgewerkt onder barre omstandigheden) viel Ullrich evenwel door een oliespoor, waardoor zijn laatste hoop op een tweede eindzege verdween. Na afloop van de Tour werd bekend dat Ullrich de eerste week zeer ziek was, Ullrich verklaarde later dat hij niet wou dat zijn concurrenten wisten dat hij ziek was. Later bleek dat de ploegarts van Ullrich tijdens een infuus de naald niet goed gereinigd had. Ullrich beweerde na afloop ook dat hij zonder zijn dipje Armstrong op 2 minuten gereden had in het klassement.

Aan de vooravond van de Ronde van Frankrijk 2006 werd Ullrich, net als ploeggenoot Óscar Sevilla en begeleider Rudy Pevenage door de ploegleiding van Team Mobile geschorst vanwege vermeende betrokkenheid bij het Spaanse dopingschandaal rondom de sportarts Eufemiano Fuentes en Manolo Saiz. In dezelfde zaak werden ook andere kandidaat-winnaars, zoals Ivan Basso en Francisco Mancebo door de Tourdirectie geweerd. Nog tijdens de Tour werd Ullrich door zijn ploeg ontslagen. Op 26 februari 2007 kondigde hij op een persconferentie het einde van zijn carrière aan. Hij ontkende nogmaals alle beschuldigingen tegen hem.[1]

Op 9 februari 2012 is Jan Ullrich door het TAS schuldig bevonden aan bloeddoping en kreeg hij een tweejarige schorsing opgelegd, die inging per 22 augustus 2011. De inmiddels gestopte Duitser verloor ook al zijn resultaten die hij behaalde na 1 mei 2005. TAS gaf aan dat Jan Ullrich volledig op de hoogte was en heeft samengewerkt met het dopingprogramma van dokter Eufemiano Fuentes. Hij heeft € 80.000,- uitgegeven aan 'services' bij dokter Fuentes. Op 22 juni 2013 gaf Ullrich in het Duitse tijdschrift Focus toe dat hij doping heeft gebruikt.

Jan Ullrich in het geel, rijdend achter teamgenoot Udo Bölts, tijdens de Ronde van Frankrijk 1997 die hij won.

• Wereldkampioenschap (wegwedstrijd) bij de amateurs 1993
• Olympische Spelen (wegwedstrijd) 2000
• Duits kampioenschap (tijdrit) 1995
• Zeven etappes in de Ronde van Frankrijk 1996, 1997 (2x), 1998 (3x), 2003
• Ronde van Frankrijk 1997
• Duits kampioenschap (wegwedstrijd) 1997, 2001
• HEW Cyclassics 1997
• Ronde van Spanje 1999
• Twee etappes in de Ronde van Spanje 1999
• Wereldkampioenschap tijdrijden 1999, 2001
• Ronde van Zwitserland 2004
• 11e etappe (tijdrit) in de Ronde van Italië 2006
• 9e etappe en eindklassement Ronde van Zwitserland 2006

• Ronde van Frankrijk: 2e (1996, 1998, 2000, 2001, 2003)
• Ronde van Frankrijk: 3e (2005)
• Ronde van Frankrijk: 4e (2004)
• Duits kampioenschap: 2e (1996, 1998)
• Ronde van Zwitserland: 3e (1997, 2005), 5e (2000), 7e (2003)
• Ronde van Nederland: 3e (1997)
• Olympische Spelen (tijdrit): 2e (2000)
• Kampioenschap van Zürich: 2e (1997, 2000, 2001, 2003)