Iguana

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Josephus Nicolaus Laurenti in zijn Specimen Medicum, Exhibens Synopsin Reptilium Emendatam cum Experimentis circa Venena (1768). De naam iguana is een Spaanse verbastering van de Taíno-naam iwana voor de Antilliaanse soort.

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.[1]

Beide soorten hebben een kenmerkende halskwab, een stekelrij op de rug en een sublabiale schub op de wang. Ook hebben ze, net als veel andere hagedissen, een derde oog op het hoofd. Ze hebben zeer goed zicht, dat ze gebruiken om voedsel te vinden en met soortgenoten te communiceren.

In vergelijking met de groene leguaan mist de Antilliaanse soort I. delicatissima het streeppatroon op de staart, en de grote, ronde schub onder de oren. I. delicatissima is meer grijsachtig met een groengevlekte onderzijde.

Antillenleguaan eet een mango in Dominica.

De leguanen komen voor in de groot deel van Midden- en Zuid-Amerika en leven in de landen Antillen, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans-Guyana, Grenada, Guadeloupe, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Montserrat, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Puerto Rico, Suriname, Trinidad en Tobago en Venezuela. De groene leguaan is daarnaast geïntroduceerd in de Verenigde Staten in de staten Florida en Hawaï en in Taiwan.[1]

De habitat bestaat uit tropische en subtropische bossen, ook in door de mens aangepaste gebieden zoals tuinen zijn een geschikte biotoop. De leguanen komen ook veel voor op stranden.[2]