Gert Verheyen

Gert Verheyen begon zijn voetbalcarrière bij de jeugd van het plaatselijke Hoogstraten VV. Hij voetbalde er van 1978 tot 1986. Naar het feit dat hij van Hoogstraten afkomstig is, werd tijdens zijn carrière meermaals verwezen door voetbaljournalist Frank Raes.[1] Dat Verheyen zijn echtgenote leerde kennen in Dancing Highstreet in Hoogstraten is daardoor een soort running gag geworden.

In 1986 maakte Verheyen de overstap van Hoogstraten VV naar tweedeklasser Lierse SK. De toen 16-jarige aanvaller kwam er terecht in het elftal van trainer Johan Boskamp en werd er ploegmaat van onder meer Dany Verlinden, Herman Helleputte, Frank Dauwen en Jean Kindermans.

In 1988 dwong Lierse via de eindronde in Tweede Klasse de promotie af. De club steeg naar Eerste Klasse, maar Verheyen vertrok. Hij dwong een transfer naar RSC Anderlecht af.

In de zomer van 1988 belandde Verheyen bij Anderlecht, waar toen trainer Raymond Goethals aan het roer stond. Zijn vader Jan Verheyen had in de jaren zeventig ook bij Anderlecht gespeeld en was in die periode onder Goethals ook international. Verheyen werd als een beloftevolle speler aangetrokken, maar kreeg weinig speelkansen. De concurrentie in de aanval was immers groot met toppers als Marc Degryse, Luc Nilis, Arnór Guðjohnsen en Luis Oliveira.

In 1989 veroverde Verheyen met Anderlecht de Beker van België, waarna Aad de Mos werd aangesteld als de opvolger van Goethals. Onder De Mos waren er aanvankelijk ook weinig speelgelegenheden, maar daar kwam na één seizoen verandering in. Vanaf 1990 werd Verheyen bij Anderlecht veel frequenter opgesteld. In 1991 won hij met Anderlecht zijn eerste landstitel.

In 1990 bereikte Anderlecht ook de finale van de Europacup II. Het Europees debuut van Verheyen kwam er echter pas een jaar later in de UEFA Cup. Het ging om een wedstrijd tegen het Roemeense Petrolul Ploiești. Hij scoorde in die partij het belangrijke openingsdoelpunt.

Hoewel Verheyen vier seizoenen bij Anderlecht speelde en regelmatig wedstrijden pakte, werd hij door de club niet erg gewaardeerd. Hij werd te onsierlijk geacht en in 1992 gevraagd te vertrekken.[2]

Omdat Gert Verheyen bij Anderlecht nooit een titularis werd, zocht hij in 1992 andere oorden op. Club Brugge legde een transfersom van 40 miljoen BEF (zo'n €1 miljoen) op tafel voor de 22-jarige aanvaller. Bij Club Brugge, waar Hugo Broos toen coach was, vond Verheyen zijn ex-ploegmaat Dany Verlinden terug. In geen tijd werd Verheyen een vaste waarde bij blauw-zwart, hoewel zijn debuut niet van een leien dakje liep.[3] Hij speelde elke wedstrijd mee in zijn eerste seizoen en werd met 13 competitiedoelpunten ook topschutter van het elftal. Hij maakte dat jaar ook zijn debuut in de UEFA Champions League.

Club Brugge moest in die periode in de strijd om de titel wel telkens het onderspit delven. Verheyens ex-club Anderlecht speelde midden jaren 90 drie keer op rij kampioen en versloeg Club Brugge in 1994 ook in de finale van de Beker van België. Een eerste prijs met blauw-zwart bleef dus in eerste instantie uit. Pas in zijn vierde seizoen mocht Verheyen nog eens vieren. Club won toen de dubbel.

In 1997 nam trainer Eric Gerets het roer over en werd Club Brugge meteen weer kampioen. In de zomer van 2000 werd de Noor Trond Sollied aangeduid als hoofdcoach van blauw-zwart. Hij voerde een duidelijk spelsysteem in dat Club zowel in 2003 als in 2005 de titel opleverde. Tussenin won de club ook nog twee keer de Beker. Onder Sollied werden Verheyen en Verlinden boegbeelden van blauw-zwart. Verheyen was bovendien ook aanvoerder van het team tot Sollied zijn aanvoerdersband aan iemand anders doorgaf. Begin 2002 greep hij net naast de Gouden Schoen. Hij werd toen in het referendum tweede na topschutter Wesley Sonck.

In 2004 noemde Olivier Deschacht van Anderlecht hem een "matennaaier" omdat Verheyen zich volgens hem tijdens de topper tegen Anderlecht te vaak had laten vallen. Achteraf verontschuldigde Deschacht zich persoonlijk voor de commotie die door zijn uitspraak ontstaan was.

Na het plotselinge vertrek van Sollied in 2005 werd clubicoon Jan Ceulemans aangesteld als trainer. Maar onder meer door het vertrek van sleutelspelers als David Rozehnal en Timmy Simons kon Club Brugge dat seizoen nooit echt meedoen voor de titel. Ceulemans werd in de loop van het seizoen ontslagen, hetgeen het begin inluidde van een ware revolutie binnen blauw-zwart. Zowel in de technische staf als in de bestuurskamer rommelde het regelmatig. De toen 36-jarige Verheyen besloot om op het einde van het seizoenen zijn schoenen aan de haak te hangen. Hij nam op dezelfde speeldag als zijn ex-ploegmaat, en boegbeeld van Anderlecht, Pär Zetterberg afscheid van het voetbal.

Meteen na zijn afscheid als voetballer vond Verheyen terug onderdak bij Club Brugge. De club waar hij meer dan 10 jaar voor gevoetbald had, stelde hem aan als coach van de beloften. Maar Verheyen liet al snel weten dat een job als coach niet voor hem bestemd was. Na één seizoen hield hij het voor bekeken en opende hij in Knokke een kledingzaak. Hij combineerde die baan met zijn functie als voetbalanalist bij Sporza en 2BE en als co-commentator bij Belgacom TV.

In 2013 werd Verheyen jeugdtrainer bij de Belgische voetbalbond en was daar verantwoordelijk voor de U19.

Vanaf 1 juli 2018 was Verheyen trainer van KV Oostende. Hij werd aangeworven door de kersverse sportief directeur Hugo Broos en volgde daarmee Adnan Custovic op als eerste in bevel. Boezemvriend Franky Van der Elst werd zijn assistent. Voor Verheyen was het zijn eerste job op het hoogste niveau.

Op 6 maart 2019 raakte bekend dat Verheyen zelf opstapte als trainer, dit na een teleurstellend seizoen. Hij werd opgevolgd door Hugo Broos.

Op 12 oktober 1994 debuteerde Gert Verheyen bij de Rode Duivels. Bondscoach Paul Van Himst selecteerde hem toen voor de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Denemarken. België verloor met 3-1. In de volgende interland tegen Macedonië scoorde Verheyen zijn eerste goal. Het was een belangrijk doelpunt dat België een punt opleverde.

In 1998 nam bondscoach Georges Leekens hem mee naar WK in Frankrijk. België speelde op het toernooi drie keer gelijk en vloog er al in de eerste ronde uit. Verheyen mocht op dat WK in de tweede wedstrijd, tegen Mexico, na 17 minuten invallen. Hij verving Danny Boffin, maar kreeg zo'n 10 minuten na de rust een rode kaart. Zo kon Mexico in die wedstrijd toch nog een 2-0-voorsprong uitwissen. Het was de eerste rode kaart uit zijn carrière zo zei hij achteraf, maar dat is niet correct. Verheyen kreeg in 1987/88 als speler van Lierse ook al eens rood.

In april 2000 scoorde Verheyen de twee doelpunten in de met 2-0 gewonnen interland tegen Noorwegen. Dat deed hij enkele maanden nadien nog eens over. Toen scoorde hij twee keer in de met 1-3 gewonnen wedstrijd tegen Bulgarije.

Op Euro 2000 kwam België als organiserend land niet verder dan de groepsfase. Verheyen werd op het EK in elke wedstrijd in de basis gezet door bondscoach Robert Waseige. Verheyen werd in die periode samen met Marc Wilmots een van de ouderdomsdekens van de nationale ploeg. In november 2001 had hij een belangrijk aandeel in de kwalificatie voor het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea. België moest toen Tsjechië uitschakelen via barragewedstrijden. In België wonnen de Rode Duivels met 1-0 na een goal van Verheyen. Vier dagen later volgde de heenwedstrijd. Verheyen werd in de grote rechthoek ten val gebracht en kreeg een strafschop. Wilmots zette die om, waardoor België naar het WK mocht.

Op het WK overleefden de Rode Duivels ditmaal wel de groepsfase, ondanks een gespannen sfeer binnen het team. Waseige werd door de pers in vraag gesteld, maar toch slaagden de Belgen erin om zich te plaatsen voor de tweede ronde. In de groepsfase startte Verheyen elke wedstrijd in de basis, maar werd hij telkens in de loop van de partij gewisseld. In de 1/8-finale nam België het op tegen Brazilië. Verheyen speelde de volledige wedstrijd en zag hoe België aanvankelijk de maat nam van Brazilië. België scoorde, maar het doelpunt werd om onduidelijke redenen afgekeurd. Nadien schakelde Brazilië een versnelling hoger en incasseerden de Belgen twee goals. De Rode Duivels lagen eruit en Verheyen zette een punt achter zijn interlandcarrière.