Friedrich-Wilhelm Krüger

Friedrich-Wilhelm was de zoon van de latere Pruisische Oberst en commandant van het infanterieregiment Prinz Louis Ferdinand von Preußen Alfred Krüger en zijn echtgenote Helene. Zijn oudere broer was de latere SS-Obergruppenführer en generaal van de Waffen-SS Walter Krüger.

Krüger verliet nog voor het eindexamen het humanistische gymnasium in Rastatt en volgde van 1909 tot 1913 de cadettenschool in Karlsruhe en Groot-Lichterfelde. Op 22 mei 1914 trad hij als tweede luitenant in dienst van het infanterieregiment "von Lützow" in het Pruisische Leger. Bij dit regiment was Krüger gedurende de Eerste Wereldoorlog een pelotons- en compagniecommandant in een MG-compagnie, en ordonnansofficier en regimentsadjudant. Hij raakte tijdens de oorlog drie keer gewond. Aan het einde van de oorlog had hij de rang van eerste luitenant.

In 1919 behoorde hij tot een ijzeren torpedobootflottielje en in 1920 tot het vrijkorps Lützow. In mei 1920 nam hij ontslag uit de militaire dienst, waarna hij tot 1923 werkzaam was in een boekenhandel en bij een uitgeverij. Vanaf 1924 tot 1928 werkte hij als bestuurslid bij het Berlijnse Müllabfuhr AG. In 1929 werkte hij als zelfstandig handelaar. Op 16 september 1922 trouwde Krüger met Elisabeth Rasehorn. Uit dit huwelijk kwamen twee zonen voort en zij namen drie pleegkinderen.[3][8]

In november 1929, werd Krüger lid van de NSDAP (nr.: 171 199)[9]. Nadat hij vooreerst in februari 1931 in de SS (SS-nr.: 6123)[9] toegetreden was, wisselde hij in april 1931 deze weer voor de SA.

In 1932, werd hij door de bescherming van zijn persoonlijk vriend Kurt Daluege SA-Gruppenführer in de persoonlijke staf van de SA-stafchef Ernst Röhm. In 1932 werd hij gekozen als afgevaardigde van de NSDAP voor het kiesdistrict 5 (Frankfurt aan de Oder) in de Rijksdag, tot 1945. Hij nam het trainingssysteem in de SA over en werd in juni 1933 tot SA-Obergruppenführer bevorderd. Na de Nacht van de Lange Messen, wisselde hij weer terug naar de SS, waarbij hij zijn rang van Obergruppenführer behield.

Wegens zijn ambitie en loyaliteit aan de partij werd hij door Heinrich Himmler op 4 oktober 1939 tot Höhere SS- und Polizeiführer (HSSPF Ost) in het Generaal-gouvernement benoemd. Daarmee steeg hij tot de machtigste man in bezet Polen, en was hij verantwoordelijk voor talrijke oorlogsmisdaden, voor de vernietigingskampen, de dwangarbeidinzet, en de inzet van de politie en SS bij het opruimen van de getto’s en het neerslaan van de opstand in het getto van Warschau. Verder was hij verantwoordelijk voor het doorvoeren van de actie Erntefest en de partizanenbestrijding in het Generaal-gouvernement, terreur jegens de Poolse burgerbevolking, massale schietpartijen, en de vernietiging van de Poolse leidinggevende klasse (AB-Aktion) en de verdrijving van 100.000 Poolse boeren uit het gebied in de actie Zamość. In mei 1942 fungeerde Krüger als staatssecretaris voor de veiligheidsdiensten in het Generaal-gouvernement.

Bevoegdheidsgeschillen met gouverneur-generaal Hans Frank leidden op 9 november 1943 tot zijn ontslag. Vanaf november 1943 tot april 1944, commandeerde Friedrich-Wilhelm Krüger de 7. SS-Freiwilligen-Gebirgs-Division Prinz Eugen in het bezet Joegoslavië. Aansluitend nam hij het commando van de 6. SS-Gebirgs-Division Nord over en was van augustus 1944 tot februari 1945, opperbevelhebber van het V. SS-Freiwilligen-Gebirgskorps. In februari 1945 was hij Himmlers gevolmachtigde voor het Duitse „Südost-Front“, in april en mei 1945 commandeerde hij een kampfgruppe van de Ordnungspolizei in de Heeresgruppe Süd, die op 1 mei 1945 als Heeresgruppe Ostmark bestempeld werd.

Op 10 mei 1945, raakte Krüger in Gundertshausen, Oostenrijk in Amerikaans krijgsgevangenschap en pleegde hij zelfmoord.

• General der Waffen-SS: 8 juli 1944[4]
• Generaal in de politie: 8 augustus 1941[4]
• SS-Obergruppenführer: 25 januari 1935[9][5][4]
• SA-Obergruppenführer: 27 juni 1933[4] - 1934[6]
• SA-Gruppenführer: 3 april 1931[6] - 10 september 1931[4]
• SS-Oberführer: 31 juli 1932[4]
• SS-Sturmführer: 16 maart 1931[9][6][4]
• SS-Mann: 1 februari 1931[4]
• SS-Anwärter: augustus 1930[4]
• Oberleutenant: 1919[4] - 1920[6]
• Leutnant: 22 maart 1914[6][5][4]

Selectie:

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 22 oktober 1944 als SS-Obergruppenführer / General der Waffen-SS und Polizei en commandant van het 6.SS-Gebirgs-Division "Nord"[10][11][12][13][14]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (17 februari 1915)[15] en 2e Klasse[16]
• Gewondeninsigne 1918 in zwart[16] en zilver[4]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden op 25 april 1918[15][4]
• Kruis voor Militaire Verdienste met Oorlogsdecoratie in herfst 1916 - 1917[4]
• SS-Ehrenring[9][16]
• Gouden Ereteken van de NSDAP[6] op 30 januari 1939[10][16][17][4]
• Ehrendegen des Reichsführers-SS[9][16]
• Grootofficier in de Orde van de Kroon met Ster in mei 1939[4]
• Grootofficier in de Orde van de Italiaanse Kroon in januari 1940[4]
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e en 2e Klasse met Zwaarden op 20 april 1942[10][16][17][15][6][4]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog in 1934[16]
• Grootkuis in de Orde van het IJzeren Drieblad[4]

• (en) Foto van SS-Obergruppenführer Kurt Daluege; SS-Oberführer Karl Wolff; Reichsführer-SS Heinrich Himmler; Hauptmann der Landespolizei Bonin; Charakter als Generalmajor Erhard Milch; SS-Gruppenführer Reinhard Heydrich; SA-Obergruppenführer Friedrich-Wilhelm Krüger; en Hauptmann von Schütz. Duitsland, oktober 1934.