Fosforpentachloride

Fosforpentachloride (PCl5) is een zeer toxische en corrosieve anorganische verbinding. Het is een van de belangrijkste fosforchlorides, samen met fosfortrichloride en fosforylchloride. Het is goed oplosbaar in koolstofdisulfide, halogeenalkanen (zoals dichloormethaan en tetrachloormethaan) en benzeen. In water ontleedt het heftig onder vorming van fosforzuur en waterstofchloride:

Fosforpentachloride
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van fosforpentachloride
Fosforpentachloride in een ampul
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
PCl5
IUPAC-naamfosforpentachloride
Molmassa208,22 g/mol
CAS-nummer10026-13-8
BeschrijvingKleurloze kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnenH302 - H314 - H330 - H373
EUH-zinnengeen
P-zinnenP260 - P280 - P284 - P305+P351+P338 - P310
VN-nummer1806
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurkleurloos
Dichtheid1,6 g/cm³
Kookpunt159-160 (Sublimeert) °C
Sublimatiepunt70-80 °C
Goed oplosbaar inwater, koolstofdisulfide, halogeenalkanen, benzeen
Geometrie en kristalstructuur
Dipoolmoment0 D
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Fosforpentachloride werd voor het eerst beschreven door Humphry Davy in 1810.[1]

Synthese

Fosforpentachloride kan bereid worden door fosfortrichloride te laten reageren met chloorgas:[2]

Dit is een evenwichtsreactie. Bij verhoogde temperatuur treedt, conform het principe van Le Chatelier, een evenwichtsverschuiving naar de reagentia op.

Toepassingen

Omdat fosforpentachloride makkelijk chloorgas vrijstelt, wordt het gebruikt in veel chloreringsreacties, zowel van organische als van anorganische verbindingen. Het wordt vooral geschikt om hydroxylgroepen te vervangen door chloor: organische zuren of zuuranhydriden kunnen ermee omgezet worden in zuurchloriden[3] en alcoholen in alkylchloriden (bijvoorbeeld methanol in methylchloride).

Met zwaveldioxide vormt het thionylchloride en fosforylchloride:

Ook met oxaalzuur, boorzuur of fosforpentoxide vormt het fosforylchloride:

In het labo wordt meestal thionylchloride in plaats van fosforpentachloride gebruikt als chloreringsmiddel, omdat daarbij zwaveldioxide (een gas) vrijkomt, dat gemakkelijker uit het reactiemengsel kan verwijderd worden dan fosforylchloride (een vloeistof).

Fosforpentachloride is ook een dehydrogeneringsreagens. Het is ook een katalysator of co-katalysator van sommige chemische reacties, waaronder de Beckmann-omlegging.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.