Avicenna
Ibn Sina of (Latijn) Avicenna (voluit Aboe Ali Al-Hoessein Ibn Abdoellah Ibn Sina Buchari, nabij Buchara, 980 – Hamadan, 1037) was een medicus, geoloog, paleontoloog, natuurkundige, psycholoog, wiskundige, wetenschapper, filosoof en alchemist van Perzische afkomst. Hij leverde bijdragen op het gebied van de aristotelische filosofie en de geneeskunde en schreef naar schatting 100 à 250 verhandelingen,[1] de meeste hiervan in het Arabisch. Zijn bekendste werk is de Canon van de geneeskunde (Al-Qanun fi al-Tibb), die uit meer dan een miljoen woorden bestaat en lange tijd ook in Europa een standaardwerk zou blijven.
Biografie
Ibn Sina werd in februari 980 geboren in Buchara, nu Oezbekistan.[2] Zijn vader was de gouverneur van de Perzen Samaniden-dynastie. Uit een door hem zelf gedicteerde autobiografie blijkt dat Ibn Sina op 10-jarige leeftijd de Koran en een groot deel van de Perzische poëzie uit zijn hoofd kende. Hierdoor stond hij bekend als een wonderkind. Op de jonge leeftijd van zeventien genas hij de emir van de Samaniden Noeh ibn Mansoer, waarna hij toegang kreeg tot de uitgebreide bibliotheek van de emir. Naar zijn eigen zeggen was hij onderwezen in alle takken van de formele en hogere studies van de wetenschap toen hij de leeftijd van achttien bereikte.
Na de dood van zijn vader begon Ibn Sina een periode van filosofie, studie en reizen. Hij bezocht plaatsen als Gorgan, Qazvin, Hamadan en Isfahan.
Door zijn wetenschappelijke werken kreeg Ibn Sina verschillende (bij)namen, waaronder Shaikh Al-Ra'ies, Hujjat Al-Haqq, Sharaf Al-Mulk en Imam Al-Hukama. Hij schreef als een van de eersten over besmettelijke ziekten en soa's en beschreef quarantaine om verspreiding van ziekten te voorkomen. Hij schreef onder andere over het klinisch testen van medicijnen, het diagnosticeren van symptomen van ziekten en over de symptomen en complicaties van suikerziekte. Ibn Sina beschreef ook de invloed van de kwaliteit van water en voedsel op de gezondheid. Hij toonde aan dat het bloed het hart binnenkomt om vervolgens door het hele lichaam te worden gepompt. Hij voerde de verdoving in voor operaties en wist centrale en perifere aangezichtsverlamming van elkaar te onderscheiden.
Ibn Sina overleed in 1037 in Hamadan (Iran) en is daar begraven.
Historische werken
Ibn Sina's werken zijn in drie categorieën verdeeld, namelijk;
Algemene filosofische werken
- Ketab Al-Najah (Het boek van overleveringen) (een samenvatting van Al-Sjifa)
- Uyun Al-Hikmah (Fonteinen der wijsheid)
- Daneshnamayyeh Ala'i (Het eerste Afghaanse filosofieboek)
- Al-Sjifa (Het boek van Helen)
- Al-Isharat W'al-Tanbihat (Boek van directieven en opmerkingen)
Werken die exclusief gaan over de natuurfilosofie
- Kwesties met betrekking tot natuurfilosofie van bestaande factoren in de Al-Sjifa
- De Canon van de geneeskunde (Al-Qanun fi al-Tibb), het bekendste boek in de geschiedenis van de medische wetenschap
- Het gedicht over de medici getiteld Al-Urjuzah fi Al-Tibb
Werken over de esoterie
- Risalah Hayy Ibn Yaqzan
- Risalat Al-Tayr
- Salaman wa Absal
- De laatste drie hoofdstukken van de Isharat, getiteld Mantiq al-Mashriqien
- Al Qasidat al Ayniyah
- Korte commentaren op Koranteksten
Zie ook
- Avicennaberg (een naar Ibn Sina vernoemde berg in Tadzjikistan)
- Apodemus avicennicus (een naar Ibn Sina vernoemd knaagdier)
Trivia
In Kortrijk staat op een rotonde in de Marksesteenweg een standbeeld van Avicenna, een geschenk van de Oezbeekse hoofdstad Tasjkent.
|
Externe links
Literatuur
Bronnen
|
 |
Zie de categorie Avicenna van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |