Francesco Petrarca

Francesco Petrarca (ook Francesco Petracco) (Arezzo, 20 juli 1304Arquà Petrarca, 19 juli 1374) was een Italiaans dichter en prozaschrijver en tevens de grondlegger van het humanisme.

Francesco Petrarca
Algemene informatie
Geboren20 juli 1304
GeboorteplaatsArezzo
Overleden19 juli 1374
OverlijdensplaatsArquà Petrarca
BeroepDichter, schrijver en humanist
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur
Standbeeld in de Uffizi, Florence

Hij was de zoon van een notaris die tegelijk met Dante om zijn lidmaatschap van de Welfen werd verbannen uit Florence.

Petrarca bracht een groot deel van zijn jeugd door in Avignon, waarnaar de familie verhuisde om paus Clemens V te volgen, die daar vanaf 1309 verbleef vanwege het pauselijk schisma.

Hij studeerde in Montpellier (1319-1323) en trok vervolgens naar Bologna, waar hij rechten studeerde van 1323 tot 1325. Zijn interesse ging echter meer uit naar het schrijven, een passie die hij deelde met zijn vriend Giovanni Boccaccio. In 1326, na de dood van zijn vader, keerde hij terug naar Avignon. Daar ontving hij de lagere wijdingen en legde zich toe op de studie van de Latijnse klassieken. Op 6 april 1327 (Goede Vrijdag) ontwaarde hij in de kerk St.-Claire een meisje, dat hij als Laura zijn leven lang heeft bezongen in lyrische verzen, die gebundeld zijn in de Canzoniere, in het Italiaans geschreven. De bundel bevat 366 aan Laura gewijde gedichten.[1]

Hoewel hij zijn Latijnse werken en zijn filologische arbeid als de belangrijkste beschouwde, heeft hij op latere periodes vooral door zijn lyrische gedichten invloed uitgeoefend, vooral op de 17e-eeuwse literatuur (petrarkisme). Heel wat van zijn gedichten werden op muziek gezet, onder anderen door Claudio Monteverdi en Orlando di Lasso en Guillaume Dufay (Vergene bella). Ook zijn correspondentie werd gebundeld in de Epistolae familiares waarin onder andere de Beklimming van de Mont Ventoux, zijn brief uit 1336 waarin hij zijn toeristische uitstappen beschreef.

Als geleerde en dichter werd hij al spoedig beroemd en in 1341 werd hem door Parijs en Rome de dichterskroon aangeboden; hij koos voor Rome en werd op paaszondag (8 april) 1341 op het Capitool gekroond tot 'magnus poeta et historicus'. Door zijn herontdekking van klassieke teksten, met name Cicero's brieven aan Atticus in 1345, verwierf hij de titel 'vader van de humanistische beweging'.

Het petrarkisme is de literaire stijl die naar Francesco Petrarca genoemd is, waarin het verlangen naar de perfecte vrouw lyrische uitdrukking krijgt. Laura zal voor altijd zijn grote liefde blijven.

Werken

In het Italiaans:

  • Africa (dichtwerk)
  • De viris illustribus
  • Rerum memorandarum libri
  • De remediis utriusque fortunae
  • Canzoniere (dichtwerk)

In het Latijn:

  • Rerum vulgarium fragmenta
  • Triumphi
  • Epystole
  • Bucolicum carmen
  • Secretum
  • De vita solitaria
  • De otio religioso
  • Contra medicum
  • De ignorantia
  • Contra quendam
  • Contra eum
  • Familiares (brieven)
  • Seniles (brieven)

In Nederlandse vertaling

  • De top van de Ventoux, Het geheim, Godgewijde ledigheid. Baarn: Ambo, 1990.
  • Het leven in eenzaamheid & Brieven aan zijn broer. Baarn: Ambo, 1993.
  • Brieven aan het nageslacht.
  • Reisroute naar Jeruzalem.
  • Het liedboek, vert. Peter Verstegen, 2008, 2012 Athenaeum-Polak & Van Gennip (zie: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/het-liedboek~b672aff5/)
  • De twee gezichten van Vrouwe Fortuna, vert. Chris Tazelaar, 2018, ISBN 9789463401388
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Francesco Petrarca op Wikimedia Commons.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.