Alfred Vierling

Vierling studeerde rechten en politicologie in Leiden.[3] Hij was in de jaren zeventig actief als milieuactivist en was onder meer voorzitter van de Ekologische Beweging.[4] In het najaar van 1982 werd hij uit deze functie gezet en geroyeerd uit de vereniging vanwege zijn activiteiten voor de Centrumpartij. Hij was wetenschappelijk medewerker aan de Rijksuniversiteit Leiden (Internationaal milieurecht) en aan de Vrije Universiteit Amsterdam (Nucleaire strategieën). In 1980 was hij secretaris van de Interdepartementale Commissie Beleid voor Migranten uit Suriname en de Ned. Antillen (ICBM).

In Nederland was Vierling een van de eersten die in twee artikelen in NRC Handelsblad reeds in 1980 openlijk cultuurkritiek uitoefende op de islam.[5]

Al snel na de oprichting van de Centrumpartij sloot hij zich bij deze partij aan, zonder overigens meteen partijlid te worden.[6] Na de voor de Centrumpartij redelijk succesvol verlopen parlementsverkiezingen van 1982 werd hij aangezocht om fractiemedewerker van Hans Janmaat te worden, waarvoor het partijlidschap wel een voorwaarde was. Binnen de Centrumpartij wist Vierling zich als woordvoerder van de Tweede Kamerfractie publieke bekendheid te verwerven met zijn standpunten omtrent immigratie, integratie en remigratie. Deswege werd hij soms beschouwd als partijideoloog.[7] Hij had in die periode een grote inbreng bij de vorming en scholing van kaderleden voor de Centrumpartij. In 1984 verliet Vierling om financiële redenen wegens zijn fractiewerkzaamheden voor Janmaat de Centrumpartij om zich aan te sluiten bij de Centrum Democraten. Eerder in dat jaar was hij nog lijsttrekker van de Centrumpartij bij de Europese verkiezingen maar de 134.877 stemmen die de partij behaalde waren niet genoeg voor een zetel.

In 1985 was hij de schrijver van de door het wetenschappelijk bureau van de Centrumdemocraten (SWOCI) uitgegeven nota "Centrumdemocratisch beleid ter bescherming van het Nederlands staatsburgerschap".[8] Die nota was geheel geformuleerd vanuit een cultureel en juridisch perspectief, waarbij assimilatie van immigranten tot staatsburgers zijn streven was. Hij volgde hierin het Frans-republikeinse voorbeeld van de 'laïcité', dat haaks staat op het verzuilingsmodel van het communautarisme. Het destijds gangbare beleid van integratie van immigranten met behoud van culturele identiteit werd in de nota verworpen en een ruim pakket aan remigratie-maatregelen werd voorgesteld.[5]

Aan het eind van de jaren tachtig werkte hij als senior researcher aan de Universiteit van Suid-Afrika in Pretoria waar hij een studiecentrum voor Asian Studies oprichtte.

In 1990 werd hij verkozen in de gemeenteraad van Schiedam, maar hij moest als niet-inwoner de zetel na minder dan zes maanden vacant geven.[9] Later dat jaar verliet Vierling de CD. In 1992 was hij een van de oprichters van het Nederlands Blok, waarvoor hij onder meer met het Vlaams Blok en CP'86 verkennende besprekingen voerde. Deze partij verliet hij in 1994. Op 12 oktober 1999 diende hij een aanklacht in tegen drie leden van de Nederlandse Regering wegens oorlogsmisdaden begaan in het kader van de NAVO-bombardementen bij het Internationale Straftribunaal voor voormalig Joegoslavië.[10]

Tegenwoordig houdt Vierling lezingen over islam en nationalisme, en verzorgt vorming aan groeperingen zoals het volksnationalistische Voorpost, Euro-Rus en anderen. Hij werkte geregeld mee aan uitzendingen van Radio Rapaille (een internetradiozender van Tim Mudde) en schrijft artikelen voor diverse maatschappijkritische, tegen multiculturalisme gerichte tijdschriften en websites. Zelf heeft hij een serie video-interviews uitgegeven met bekende eurocentristen (Horst Mahler, Guillaume Faye en David Duke).[11] Vierling ageert in zijn stukken nog steeds tegen immigratie,[12] kapitalisme, neoliberalisme en milieuvernietiging.