Aigues-Mortes

De stadsmuur vanuit een toren

De stad is in de 13e eeuw gebouwd als uitvalsbasis voor de kruistochten voor de Franse koning, die liever niet in een vreemde haven als Marseille inscheepte. In die periode lag Aigues-Mortes nog direct aan zee en Aigues-Mortes was dus de eerste Franse uitweg naar de Middellandse Zee.

Koning Lodewijk IX, de Heilige, kreeg van monniken uit de abdij van Psalmody een stuk zoutmoeras en liet er de stadskern tussen 1246 en 1272 bouwen. De stadsmuren zijn er tussen 1272 en 1310 omheen gebouwd. In 1248 al vertrekt hier de Zevende Kruistocht naar Cyprus, een vloot van 1500 schepen met 35000 mannen. In 1270 vertrekt Lodewijk de Heilige hier voor de Achtste Kruistocht, ditmaal naar Tunis.

In 1418, tijdens de Honderdjarige Oorlog wordt de stad ingenomen door een Bourgondisch leger, maar kort nadien weer heroverd door de Armagnacs. De dode Bourgondiërs worden in afwachting van een begrafenis in een toren gelegd, die sindsdien de Tour des Bourguignons heet. Na de inlijving van de Provence bij Frankrijk in 1481 neemt Marseille de strategische rol van Franse haven aan de Middellandse Zee over. De haven van Aigues-Mortes verzandt door aanslibbingen van de Rhône en intussen ligt de stad zeker vijf kilometer van de zee vandaan.

In de 18e eeuw raakt Aigues-Mortes in verval.

In 1893 vond een pogrom plaats tegen Italiaanse seizoensarbeiders werkzaam in de zoutpannen van Aigues-Mortes.[1] Die zomer had de Compagnie des Salins du Midi een duizendtal arbeiders gerekruteerd, met naast Piëmontezen ook Franse boeren en vagebonden. Na een gevecht binnen een gemengde groep werden de Italianen op 17 augustus heftig belaagd door collega's en door de plaatselijke bevolking. De belagers namen er geen genoegen mee dat de gendarmerie de immigranten naar het station begeleidde met het oog op uitzetting. Met stokken, stenen en geweren richtten ze een lynchpartij aan. Officieel stierven acht Italianen door verwondingen of verdrinking. Vele tientallen raakten gewond. De zaak leidde tot bilaterale spanningen tussen Frankrijk en Italië. De Franse ambassade in Rome werd aangevallen. Op het strafproces in Angoulême sprak een jury op 30 december alle zestien beschuldigden vrij. Diplomatiek kende Frankrijk schadevergoeding toe aan de slachtoffers en kreeg het zelf een bedrag voor de schade aan de ambassade.

De stadsmuur vanuit de zoutpannen

• De omwalling, gebouwd uit steen van Beaucaire en Les Baux-de-Provence, vormt een onregelmatige vierhoek met vijf torens en tien stadspoorten: (met de wijzers van de klok mee, beginnend op de noordwesthoek) Toren van Constance, Poort van Gardette, Zouttoren, Poort van Sint-Antonius, Lonttoren en Toren van Villeneuve, Poort van de Kordeliers, Poort van de Koningin, Kruittoren, Poort van het Arsenaal, Poort van de Marine, Poort van de Galjoenen, Molenpoort, Poort van de Kabelring, Toren van de Bourgondiërs, Poort van de Aardebaan
• Tour Carbonnière, een 14e-eeuwse voorpost van de stad, drie km buiten de stad, landinwaarts
• Place Saint-Louis, met het standbeeld van Lodewijk de Heilige (een zeldzaam bewaard standbeeld van een Franse koning)
• Kerk Notre-Dame-des-Sablons, gelegen aan de Place St-Louis, een gotische kerk met een karakteristiek houten zadeldak
• Chapelle des Pénitens Blancs, een barokke kapel uit 1620
• Chapelle des Pénitents Gris, eveneens uit de 17e eeuw

De stad ligt circa 30 km van Nîmes en 35 km van Montpellier en niet ver van het natuurgebied de Camargue.

De onderstaande kaart toont de ligging van Aigues-Mortes met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwoneraantal van Aigues-Mortes vanaf 1962. Momenteel heeft de stad ongeveer 6800 inwoners.

Grafiek inwonertal gemeente

Bron: Frans bureau voor statistiek

• Officiële site
• Aigues-Mortes