Afrikanistiek

Afrikanistiek is de interdisciplinaire menswetenschap die Afrika bestudeert vanuit de verschillende invalshoeken van geschiedenis, literatuur en taalkunde, cultuur, religie, antropologie, rechtsgeschiedenis, sociologie, sociale geografie, sociale economie en politicologie. De beoefenaars van afrikanistiek heten afrikanisten of in Vlaanderen afrikanologen. Onderzoeksinstituten met opleidingen zijn onder meer in Europa Nordiska Afrikainstitutet (Uppsala), School of Oriental and African Studies (Londen), Institut für Ethnologie und Afrikastudien der Johannes Gutenberg-Universität Mainz, Zentrum für Afrikastudien (Basel) en Institut für Afrikastudien (Universiteit van Bayreuth). In België en Nederland zijn er de opleiding Afrikaanse talen en culturen aan de Universiteit Gent en het Afrika-Studiecentrum (Leiden), respectievelijk.[1] De Duitse Afrikanistiek was van oorsprong gericht op taalwetenschap, terwijl in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten in de African studies de sociaal-wetenschappelijke aspecten voorop staan. De Nederlandse Vereniging voor Afrikastudies (NVAS) van Afrikadeskundigen en studenten bevordert onderling contact en voorlichting over Afrika aan een breed publiek door onder meer een jaarlijkse Afrikadag.[2][3]

Patrick Chabal
Stephen Ellis
Klaas de Jonge
Ineke van Kessel
Carl Meinhof, linguïst

Afrikanisten en hun onderzoek

onder meer

België
  • Daniël Biebuyck (1925), Congo
  • Bambi Ceuppens (1963), voormalig Belgisch Afrika
  • Luc de Heusch (1927-2012), Belgisch Congo
  • Jean-Jacques Maquet (1919-2013), Rwanda
  • Jules Marchal (1924-2003), Belgisch Congo
  • Filip Reyntjens (1952), Rwanda
  • Jan Vansina (1929-2017), geschiedenis Centraal-Afrika, boek Oral Tradition as History (1985)
  • Daniël Vangroenweghe (1938), Centraal-Afrika en Belgisch Congo (rubberwinning)
  • Jean-Luc Vellut (1936), Congo

Nederland

Internationaal
  • J. F. Ade Ajayi (1929-2014), geschiedenis Nigeria en Yoruba
  • Albert Adu Boahen (1932–2006), moderne geschiedenis van West-Afrika
  • Gwendolen M. Carter (1906-1991), apartheid in Zuid-Afrika, nieuwste geschiedenis van Afrikaanse onafhankelijke staten
  • Patrick Chabal (1951-2014), onder meer Amílcar Cabral, politicologie en post-kolonialisme
  • John Henrik Clarke (1915-1998), rol Afrikanen in de wereldgeschiedenis
  • Basil Davidson (1914-2010), Portugees Afrika en nadelen van de natiestaat in Afrika
  • Kenneth Dike (1917-1983), geschiedenis van Nigeria
  • Cheikh Anta Diop (1923–1986), hypothese Afrikaanse achtergrond farao's
  • Stephen Ellis (1953-2015), nieuwste geschiedenis van Zuid-Afrika (ANC), Liberia, Nigeria, Madagaskar en Sierra Leone
  • John Fage (1921–2002), Brits historicus over geschiedenis van West-Afrika en slavenhandel
  • Frantz Fanon (1925-1961), psychoanalyse van (de)kolonisatie
  • Joseph Greenberg (1915-2001), indeling van Afrikaanse talen
  • Marcel Griaule (1898-1956), Ethiopië, antropologie van Dogonvolk in Mali
  • William Leo Hansberry (1894-1965), Ethiopië
  • Melville J. Herskovits (1895-1963), Verenigde Staten, antropoloog, pionier African Studies in de VS, cultuur en economie van Afrika, Dahomey
  • Carl Meinhof (1857–1944), Bantoetalen
  • Diedrich Westermann (1875–1956), linguïstiek van Afrikaanse talen
  • Melville Herskovits (1895-1963), verband Afrikaanse cultuur in Afrika en de VS
  • Ali Mazrui (1933-2014), Afrikaanse cultuur als fusie van Afrikaanse, westerse en islamitische invloeden
  • Roland Oliver (1923-2014), Afrikaanse geschiedenis in het algemeen
  • Terence Ranger (1929-2015),[4] geschiedenis van Zimbabwe
  • Robert Sutherland Rattray (1881–1938), Ashanti (Ghana)
  • Walter Rodney (1942–1980), de slavenhandel in Guinee
  • Justinian Rweyemamu (1942-1982), economie van Tanzania
  • Jean Suret-Canale (1921–2007), Guinee
  • Ivor Wilks (1928-2014), Ashanti
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.