Ashanti (volk)

De Ashanti (of Asante) is een etnische groep in het zuiden van Ghana, die een dialect van het Akan spreken. Het grootste deel woont in de gelijknamige regio Ashanti. Ook de voormalige president van Ghana, John Agyekum Kufuor is lid van de Ashanti. Ze vormen een onderdeel van de overkoepelende etnische groep de Akan.

Ashantivlag
Ashantidanseressen
Ashanti stamhoofden
Houten zetel

Geschiedenis

Voor de Europese kolonisatie was de 'Ashanti Confederatie' een belangrijke staat in West-Afrika, vooral van 1570 tot 1900. De rijkdom van de Ashanti was gebaseerd op de aanzienlijke goudvoorraden in de regio. Het waren vaardige goudsmeden. De Ashanti waren een machtige matriarchale stam.

Onder achtereenvolgende paramount opperhoofden ("Asantehenes") nam het koninkrijk deel aan de Afrikaanse slavenhandel. De Ashanti namen mensen uit omringende gebieden gevangen en verkochten hen aan Europese slavenhandelaren. In 1827 verbood de Ashanti confederatie de slavenhandel. De handel stopte in de eerste helft van de 19e eeuw.

Ashanti was een van de weinige Afrikaanse staten die serieuze weerstand kon bieden aan de Europese imperialisten. Tussen 1826 en 1896 voerde Groot-Brittannië vier oorlogen tegen de Ashanti koningen (de Anglo-Ashanti Oorlogen). Een daarvan was het eerste conflict waarin het Maxim machinegeweer, het eerste zelfladende machinegeweer gebruikt werd. In 1900 onderwierpen de Britten uiteindelijk het koninkrijk en noemden het de Goudkust. Een gerespecteerde figuur in de Ashanti geschiedenis is Yaa Asantewaa, een leider van het verzet tegen het Britse kolonialisme in 1896.

Een belangrijk Ashanti artifact was een gouden stoel. De Ashanti gouden stoel was heilig, zodat niemand er op kon zitten, hem aanraken of zelfs naderen. In 1900 probeerde de Britse gouverneur van de Goudkust Frederick Hodgson de Gouden Stoel in beslag te nemen, wat leidde tot een opstand door de Ashanti die maanden voortduurde.

Het territorium van het Koninkrijk van Ashanti maakt nu deel uit van Ghana. De overerfde Ashanti kroon wordt nog steeds geëerd door de Ashanti mensen naast de autoriteit van de staat.

Aquasie Boachi

In 1837 stuurde de Asantahene Kwaku Dua twee prinsjes, zijn zoon Aquasie Boachi en zijn neef Kwame Poku, naar Koning Willem I als onderdeel van een overeenkomst tussen hem en de Nederlandse regering voor de werving van slaven voor het KNIL. Zij vertrokken met onderhandelaar generaal-majoor J. Verveer naar Nederland via fort Sint George te Elmina, een van de centra van de slavenhandel van de West-Indische Compagnie en van 1831 tot 1872 wervingsplaats voor soldaten voor het KNIL, de Belanda Hitam (= Zwarte Nederlanders) van toenmalig Nederlands-Indië. Naast veel tegenslagen raakten de prinsen onder andere bevriend met Prinses Sophie van Oranje-Nassau.

Hun levensloop was voor Arthur Japin de aanleiding voor zijn roman De zwarte met het witte hart (1997). Deze heeft inmiddels 27 drukken beleefd en is vertaald in het Engels, Frans, Duits, Spaans, Portugees, Italiaans, Grieks, Turks, Hongaars, Noors en Deens. De roman is ook een inspiratiebron voor dans- en theatervoorstellingen.

Literatuur
  • Robert B. Edgerton, 1995, The Fall of the Asante Empire. The Hundred-Year War for Africa's Gold Coast. New York, ISBN 0-02-908926-3
  • A. Japin, 1997, De zwarte met het witte hart, ISBN 90-295-2337-9
  • W. Kroese, De oorsprong van de wasdruktextiel op de kust van West-Afrika
  • N. Kyeremateng, K. Nkansa, 1996, The Akans of Ghana: their history & culture, Accra, Sebewie Publishers
  • M.D. McLeod, 1981, The Asante. London: The British Museum.
  • Ernest E. Obeng, 1986, Ancient Ashanti Chieftaincy, Ghana Publishing Corporation, ISBN 9964-1-0329-8
  • A. Quarcoo, The Language of Adinkra Symbols
  • D. Warren, The Akan of Ghana
  • Kessel, I. van, met voorwoord van A. Japin, 2005, Zwarte Hollanders; Afrikaanse soldaten in Nederlands-Indië, ISBN 90-6832-498-5
Zie de categorie Ashanti people van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.