verenigen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
verenigen	verenigend
vereniging	verenigbaar
-	verenigd

Uitspraak

Geluid: verenigen (hulp, bestand)

Woordafbreking

ver·eni·gen

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘samenvoegen’ voor het eerst aangetroffen in 1351 [1]
Afgeleid van de stam een met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -ig.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
verenigen	verenigde	verenigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

verenigen

overgankelijk afzonderlijke delen tot één geheel maken

- Het was de droom van Schuman geheel Europa te verenigen.

Vertalingen

1. afzonderlijke delen tot één geheel maken

Duits: vereinen ^(de)
Engels: unite ^(en)

Frans: unifier ^(fr)
Spaans: unir ^(es), juntar ^(es), aliar ^(es)

Gangbaarheid

Het woord verenigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'verenigen' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"verenigen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.