timbre

• Geluid:  timbre    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈtɛ̃brə /

• tim·bre

• van Frans timbre, in het Nederlands aangetroffen vanaf 1838, zie vindplaats hieronder [1][2]

timbre o

1. kenmerkende klank van een stem of muziekinstrument zoals die ontstaat door de boventonen en het verloop van de geluidssterkte van een toon

1. • Overigens, wie zich bij een shofar een gigantisch gevaarte voorstelt, heeft het mis; de shofar is een ramshoorn, een gebochelde pijp die makkelijk in de handbagage past. Alvin Curran produceerde op de shofar heroïsche klaroenstoten met een saxofoonachtig timbre, die - met meer valse lucht geblazen - soms de gedaante van noodkreten aannamen. [3]

1. • Terwijl Erna Spoorenberg mij de gelijke scheen van Noordewier wat de onfeilbare aanwending betreft van haar vocale instrument, leek zij me toch bevoorrecht boven die edelste der sopranen van vroeger, omdat haar stembanden werden begiftigd met een rijkere resonans, met een subtielere schakering van de natuurlijke bijtonen die het timbre vormen van een geluid. [4]

1. • Overigens is haar stemgeluid van een week maar tevens krachtig timbre, en alhoewel de bezitster daarvan reeds de middelbare jaren van leeftijd bereikt heeft, is deszelfs jeugdige frischheid nog niet verdwenen. [5]

• klankkleur

• Het woord timbre staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'timbre' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• tim·bre

timbre m

1. bel, deurbel
2. stempel, zegel

• timbre in: Diccionario de la lengua española op de website van de Real Academia Española

timbre

1. (muziek) timbre, klankkleur

• témbr m

• barva v
• barva tónu v
• zabarvení o

• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)