polis

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • po·lis
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Grieks, in de betekenis van ‘stad’ voor het eerst aangetroffen in 1976 [1]
  • Afgeleid van het Latijnse woord pollicitatio ("belofte")
enkelvoud meervoud
naamwoord polis polissen
verkleinwoord polisje polisjes

Zelfstandig naamwoord

polis v/m [2]

  1. schriftelijke vastlegging van een overeenkomst [3]
  2. stad [4]
Hyponiemen
   
  • afschrijfpolis
  • blokpolis
  • brandpolis
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. schriftelijke vastlegging van een overeenkomst   

Gangbaarheid
  • Het woord polis staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "polis" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  3. polis op website: Etymologiebank.nl
  4. polis op website: Etymologiebank.nl

Frans

Bijvoeglijk naamwoord

polis

  1. mannelijk meervoud van poli

Maleis

Zelfstandig naamwoord

polis

  1. (overheidsdienst) politie

Papiamento

Zelfstandig naamwoord

polis

  1. (overheidsdienst) politie

Turks

Zelfstandig naamwoord

polis

  1. (overheidsdienst) politie

Zweeds
Uitspraak
  • Geluid:  polis    (hulp, bestand)
  • IPA: / pʊˈliːs /, / pɔˈliːs /
Woordafbreking
  • po·lis
Woordherkomst en -opbouw
  • Sinds 1785, afkomstig van het Franse police met dezelfde betekenis. Uiteindelijk van het Oudgriekse πόλις (polis) "stad, staat". Verwant aan o.a. politik, metropol, policy en politruk
Naar frequentie 744
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   polis     polisen     poliser     poliserna  
genitief   polis     polisens     polisers     polisernas  

.

Zelfstandig naamwoord

polis, g

  1. politie (overheidsdienst)
  2. polis, verzekeringspolis
Hyperoniemen
  • [1]: ordningsmakt
  • [2]: försäkringsbrev
Afgeleide begrippen
   
  • kriminalpolis
  • militärpolis
  • polisanmäla
  • polisanmälan
  • polisarrest
  • polisaspirant
  • polisassessor
  • polisassistent
  • polisbefäl
  • polisbevaka
  • polisbevakning
  • polisbil
  • polisbricka
  • polisbrutalitet
  • polisbåt
  • polischef
  • polisdistrikt
  • polisdomstol
  • poliseskort
  • polisförhör
  • polisförhöra
  • polisförstärkning
  • polishelikopter
  • polishund
  • polishus
  • polishäst
  • polishögkvarter
  • polishögskola
  • polisingripande
  • polisinrättning
  • polisinsats
  • polisinspektör
  • polisintendent
  • polisjakt
  • poliskedja
  • poliskommisarie
  • poliskonstapel
  • poliskontroll
  • poliskund
  • poliskår
  • polislarm
  • polisledning
  • polislås
  • polismakt
  • polisman
  • polismisshandel
  • polismyndighet
  • polismästare
  • polisnotarie
  • polisofficer
  • polisområde
  • polisorganisation
  • polispatrull
  • polispersonal
  • polispiket
  • polisprotokoll
  • polispådrag
  • polisradio
  • polisrapport
  • polisrazzia
  • polisregister
  • polissekreterare
  • polissiren
  • polisskola
  • polisspärr
  • polisstat
  • polisstation
  • polisstyrelse
  • polisstyrka
  • polistillstånd
  • polistjänsteman
  • polisundersökning
  • polisuniform
  • polisuppbåd
  • polisutredning
  • polisvakt
  • polisvälde
  • polisväsen/polisväsende
  • polisövervakning
  • säkerhetspolis
  • trafikpolis
Uitdrukkingen en gezegden
  • [1]: förbjuden av polisen
volgens de politieverordening verboden
  • [1]: hemlig polis
geheime politie
  • [1]: kvinnlig polis

Zelfstandig naamwoord

polis

  1. genitief onbepaald gemeenschappelijk geslacht enkelvoud van polis

Meer informatie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.