oer
Nederlands
Woordafbreking
- oer
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘ijzerhoudende grond’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1764 [1]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | oer | - |
verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
oer o
- (mineralogie) een ijzerhoudende grondsoort
- Voor een deel bestaat de bodem hier uit oer.
Gangbaarheid
- Het woord oer staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'oer' herkend door:
99 % | van de Nederlanders; |
93 % | van de Vlamingen. |
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /uːr/ (Etsbergs)
Verbuiging
enkelvoud | meervoud | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
nominatief | oer | - | uurke | - | oer | - | uurkes | - |
genitief | oers | - | uurkes | - | oer | - | uurkes | - |
locatief | oeres | - | oereske | - | oerese | - | oereskes | - |
datief | oere | - | uurke | - | oer | - | uurkes | - |
accusatief | oer | - | uurke | - | oer | - | uurkes | - |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.