koffer

• Geluid:  koffer    (hulp, bestand)

• kof·fer

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘reistas’ voor het eerst aangetroffen in 1300 [1]
• Afkomstig van het Franse coffre, het Latijnse cophinus (korf), het Arabische quffa (korf) en het Oudgermaanse kober (korf, handtas). [2]

koffer m (gewestelijk: o)

1. een draagbare bergruimte waarin spullen kunnen worden meegenomen tijdens het reizen

1. • Albert had haar laten praten terwijl hij zijn koffer pakte. [3] 

• valies, reiskist

• attachékoffer, geldkoffer, handkoffer, hutkoffer, lokkoffer, platenkoffer, plofkoffer, reiskoffer, scheepskoffer

• kofferbak, kofferdam, koffergrammofoon, kofferlabel, kofferruimte, kofferschrijfmachine, koffervis, kofferwoord

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als werkwoord}

koffer

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kofferen
   

   • Ik koffer. 

2. gebiedende wijs van kofferen
   

   • Koffer! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kofferen
   

   • Koffer je? 

• Het woord koffer staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'koffer' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.