ire

Latijn
Uitspraak
  • IPA: /ˈiːrɛ/
Woordafbreking
  • i·re
stamtijd
infinitief 1e pers. enk.
ind. praes. act.		 1e pers. enk.
ind. perf. act.		 supinum
īre ĕo īvi/ĭi ĭtum
onregelmatig volledig

Werkwoord

īre

  1. gaan; rijden, varen
  2. komen
Afgeleide begrippen
Spreekwoorden
  • sic itur ad astra
  • paulatim longius itur
  • pedibus ire
  • in quadriga ire
  • domum ire
  • te subsidio ire
  • in ius ire
  • per aequora ire
  • in duplum ire
  • venum ire / venire
  • ad saccum ire
  • infitias ire
  • cubitum ire

Engels
Uitspraak
  • IPA: /ˈʌɪə/ (UK)
  • IPA: /ˈʌɪər/ (US)
Woordafbreking
  • i·re

Zelfstandig naamwoord
enkelvoud meervoud
ire ires

ire

  1. toorn, woede
  2. irritatie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.