irritatie
Nederlands
Woordafbreking
- ir·ri·ta·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onaangename prikkeling’ voor het eerst aangetroffen in 1614 [1]
- Naamwoord van handeling van irriteren met het achtervoegsel -atie [2]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | irritatie | irritaties |
verkleinwoord | irritatietje | irritatietjes |
Hyponiemen
- [1] huidirritatie, slijmvliesirritatie
Afgeleide begrippen
- irritatiefactor
Gangbaarheid
- Het woord irritatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'irritatie' herkend door:
100 % | van de Nederlanders; |
99 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.