irritatie

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • ir·ri·ta·tie
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘onaangename prikkeling’ voor het eerst aangetroffen in 1614 [1]
  • Naamwoord van handeling van irriteren met het achtervoegsel -atie [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord irritatie irritaties
verkleinwoord irritatietje irritatietjes

Zelfstandig naamwoord

irritatie v

  1. (medisch) uitslag
  2. een ergernis
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
  • irritatiefactor
Vertalingen
    1. uitslag   

Gangbaarheid
  • Het woord irritatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "irritatie" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. irritatie op website: Etymologiebank.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.