hinkelen

Nederlands
hinkelen: 1.kinderspel
Uitspraak
  • Geluid:  hinkelen    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈhɪŋkələ(n)/
Woordafbreking

hin·ke·len

Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘op één been voortspringen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1599 [1]
  • frequentatief gevormd uit hinken met het achtervoegsel -el
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
hinkelen
hinkelde
gehinkeld
zwak -d volledig

Werkwoord

hinkelen

  1. inergatief het hinkelen beoefenen
    • Op het schoolplein hinkelden enkele meisjes. 
  2. inergatief hinken, op één been voortgaan
    • Hij hinkelde naar een bankje om het steentje uit zijn schoen te halen. 
Afgeleide begrippen
  • [2] hinkelbaan, hinkelspel

Zelfstandig naamwoord

hinkelen o

  1. kinderspel, waarbij men zich volgens bepaalde regels deels op één been springend verplaatst tussen een aantal vakken die op de grond zijn aangegeven
Vertalingen
    1. het hinkelspel spelen   
    2. kinderspel, waarbij men zich deels op één been verplaatst   

Gangbaarheid
  • Het woord hinkelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "hinkelen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.