hinken

Nederlands

Uitspraak

Geluid: hinken (hulp, bestand)

Woordafbreking

hin·ken

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘mank gaan’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1301 [1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
hinken	hinkte	gehinkt
zwak -t	volledig

Werkwoord

hinken

inergatief ongelijk lopen omdat men slechts op één been steunen kan

- Hij verzwikte zijn voet en heeft daarna een beetje gehinkt, maar het bleek niet ernstig.
ergatief ergens slechts op één been heen gaan

- De kinderen zijn van de ene kant van het pad naar het andere gehinkt.

Afgeleide begrippen

hinkebenen, hinkelen, hinkepinken

Vertalingen

1.

Engels: limp ^(en)

Pools: utykać ^(pl)

Gangbaarheid

Het woord hinken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'hinken' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"hinken" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.