dito

• Geluid:  dito    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdito /

• di·to

• Leenwoord uit het Venetiaans, in de betekenis van ‘evenzo’ voor het eerst aangetroffen in 1562 [1]
• Afkomstig van Middelnederlands dito dat teruggaat op het Venetiaans. Doordat Venetiaanse kooplieden het vaak in opsommingen gebruikten verspreidde het zich ook naar andere landen. Hetzelfde geldt voor ditto uit het Toscaans. Het Toscaans vormde de basis voor het moderne Italiaans. Hierin is het synoniem detto, zodat oudere etymologische verklaringen vaak naar deze woorden verwijzen [2][3].

dito o

1. een bevestiging in alle bijzonderheden

1. • Hij kon zijn dito daarover niet uitspreken. 

dito

1. eender, hetzelfde

1. • Hij had een blauwe hoed en een dito jasje aan. 

dito

1. eveneens

1. • De toneelspelers werden kleddernat door de plotselinge regenbui en de toeschouwers dito. 

• idem dito

• Het woord dito staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'dito' herkend door:

• IPA: /ˈdiːto/

• di·to

• Van het Latijnse digitus (vinger, teen).

dito m

1. (anatomie) vinger, teen

• van Venetiaans dito "gezegd"; voor het contact tussen Vlaanderen en Venetië zie "De context." in: Bruijn-van der Helm, J. de e.a. (eds.) Een koopman in Venetië (2001) Verloren, Hilversum; p. 51 e.v.

dito

1. als gezegd, net zo

1. • Dit achtervolghende zyn de edele van Vlaenderen die daer ghevanghen waren.
     (…)
     Boudin Dongwies, poorter van Brugghe, schilt cnape.
     Meester Jan van Hoverschelde, bailliu van Ypre, dito.
     Jacop de Heere, burchmeester van den Vryen. dito. 
     (…)}}[1]

• Nederlands: dito

• voltooid deelwoord van Venetiaans dir "zeggem", van Latijn dictum, vergelijk Italiaans ditto "zoals gezegd"

dito

1. hetzelfde, dezelfde (verkorting gebruikt in een opsomming om herhaling te voorkomen)

• Middelnederlands: dito
  • Nederlands: dito

dito m

1. woord, gesprokene

1. voltooid deelwoord van dir