attributief
Nederlands
Woordafbreking
- at·tri·bu·tief
Woordherkomst en -opbouw
- afgeleid van attributie met het achtervoegsel -ief
- afgeleid van het Franse attributif of daarvoor van het Latijnse 'attributivum'
stellend | vergrotend | overtreffend | |
---|---|---|---|
onverbogen | attributief | attributiever | attributiefst |
verbogen | attributieve | attributievere | attributiefste |
partitief | attributiefs | attributievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
attributief
- toekennend, toeschrijvend, toedelend
- de eigenschap hebbend van een attribuut of fungerend als attribuut
- (taalkunde) bijvoeglijke bepaling, attribuut (woordgroep die een eigenschap definieert van een gerelateerd element)
- Een groot huis.
- In deze zin staat groot vóór huis, dus is groot hier attributief.
- Het huis is groot.
- In deze zin staat groot ná huis, dus is groot hier predicatief.
- Een groot huis.
Vertalingen
1. wanneer het voor een zelfstandig naamwoord geplaatst wordt
Gangbaarheid
- Het woord attributief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'attributief' herkend door:
65 % | van de Nederlanders; |
81 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.