Zeeland (Noord-Brabant)

In de 13e eeuw maakte Zeeland deel uit van de heerlijkheid Uden. In 1233 vond een scheiding plaats tussen het territorium Cuyk en het Land van Herpen en Uden. Uden vormde in die periode samen met Herpen één heerlijkheid. Tot de stichting van het stadje Ravenstein bleef Herpen de hoofdplaats van dit landje.

In 1324 ging de heerlijkheid Uden in bestuurlijk opzicht behoren tot het Land van Ravenstein onder heerschappij van het Huis van Valkenburg tot en met 1396.

Vanuit de schepenbanken Herpen en Uden ontstond in 1339 het 'Heikantsgericht'. Deze schepenbank strekte zich uit over de gehele vroegere heerlijkheid Uden, bestaande uit Uden, Boekel en Zeeland. Van deze schepenbank, die in totaal uit zeven leden bestond, waren er twee afkomstig uit Zeeland. Een document uit 1339 dat deze bestuursvorm beschrijft vormt tegelijkertijd de oudste vermelding van Zeeland. De dorpskeur aan Zeeland werd toen verleend door Heer Jan van Valkenburg. In 1385 kreeg Zeeland gemeenterechten.

Op 22 september 1367 werd te Zeeland een kapel gesticht ter ere van de Heilige Jacobus de Meerdere en de Heilige Cornelius. Een medaillon uit 1475 toont aan dat er toen reeds een schuttersgilde bestond, gewijd aan Jacobus. Het oudste schriftelijke document omtrent dit gilde dateert van 1614.

Door het kinderloos overlijden van Reinoud van Valkenburg (gehuwd met Elisabeth van Kleef) beleende de hertog van Brabant Adolf van Kleef met Herpen, Ravenstein en Uden waardoor in 1397 het Land van Ravenstein Kleefs territorium werd. Nadien kwam het gebied in 1629 onder Palts-Neuburg. Onder de Neubergers kende het gebied godsdienstvrijheid.

In de 16e eeuw werd de kapel vergroot en op 14 juni 1628 werd Zeeland een zelfstandige parochie. In 1663 werd de grote luidklok ter plaatse vervaardigd door Pieter van Trier, terwijl in 1679 een nieuwe pastorie werd gebouwd.

Doordat de aangrenzende gewesten Brabant en Gelderland vanaf 1648 officieel onder de Staten-Generaal vielen, werd het Land van Ravenstein meer en meer als "buitenland" gezien. De godsdienstvrijheid bood katholieken uit Staats-Brabant gelegenheid hier godsdienstoefeningen bij te wonen in grenskerken.

In 1773 werd de eerste brandspuit aangeschaft die tot 1850 dienst bleef doen.

In 1796 werd het Land van Ravenstein stilzwijgend bij de Bataafse Republiek ingelijfd. Het was afgelopen met de "status aparte" van het Land van Ravenstein. In 1806 ging Zeeland deel uitmaken van het Koninkrijk Holland waarbij Zeeland een zelfstandige gemeente werd. In 1809 bezocht koning Lodewijk Napoleon het Land van Ravenstein. Hij meldde daarna: "Met leedwezen heeft Z.M. zich overtuigd, dat in het kwartier Ravenstein het geheel bestuur zich in eenen toestand bevindt verre beneden het overige van het rijk." hierbij verwijzende naar het feit, dat alles in het Land van Ravenstein te veel bij het oude bleef. De staatsgrens tussen de Meierij en het Land van Ravenstein was verdwenen, en daarmee ook de privileges die het oude Land van Ravenstein bezat.

In 1812 kwam het kadaster tot stand. Allerlei grensgeschillen tussen Boekel, Uden en Zeeland werden daardoor beslecht. Alleen over de status van de Graspeel bestond nog onduidelijkheid.

In 1817 werd het eerste gemeentehuis gebouwd en in 1822 kwam de eerste postbode. In 1831 trokken duizenden Noord-Nederlandse militairen door Zeeland. Deze namen deel aan de Tiendaagse Veldtocht tegen de Belgische Opstand.

Zeeland leverde missionarissen, de eerste was Jan van de Brand die in 1844 naar Indonesië vertrok. Vanaf 1850 emigreerden vele Zeelanders naar Amerika. Ondertussen werd aan de infrastructuur gewerkt. Er kwam in 1850 een nieuw gemeentehuis en een hulppostkantoor, en in 1855 de eerste klinkerweg van Uden naar Overlangel, die ook Zeeland aandeed. In 1867 kwam er een verharde weg naar Boekel, en in 1878 werd de spoorlijn van Boxtel naar Wesel, het Duits Lijntje, geopend. In 1868 kwam een verharde weg naar Escharen gereed.

Omstreeks 1850 bestond in Zeeland een pianofabriek van N. Bouwens. Deze ging in 1858 failliet. In 1875 begon de familie Coenen een meststoffenbedrijf dat weldra zou leiden tot de eerste Nederlandse kunstmestfabriek, Coenen & Schoenmakers, te Uden.

In 1883 werd ook het klooster van de Zusters Franciscanessen ingewijd. Deze zusters beoefenden de bejaarden- en ziekenzorg en gaven onderwijs.

In 1905 werd de straatverlichting op brandolie ingevoerd en in 1910 werd de Stoomzuivelfabriek "Sint-Jacobus" geopend evenals een hulptelefoon- en telegraafkantoor. De zuivelfabriek werd in 1970 overgenomen door Campina en in 1974 gesloopt. In 1906 startten grootschalige ontginningen van de heide- en broekgebieden in de omgeving. In 1921 kwamen de eerste aansluitingen op het elektriciteitsnet. Van 1927-1939 werden naaldbossen geplant bij wijze van werkverschaffing.

Op 10 mei 1940 kwamen bij Mill twee Duitse pantsertreinen over de grens en doorbraken de Peel-Raamstelling. Ze wisselden van trein in halte Zeeland, op hun terugtocht werden ze tegengehouden. Op 10 mei werden 4 huizen en het pionierspark aan de Puttelaar in brand gestoken door het Nederlandse leger. Op 11 mei kwam de bezetter. Door beschietingen werden enkele boerderijen en huizen verwoest. In 1942 werd Vliegbasis Volkel aangelegd waardoor een aantal gezinnen moesten wijken. De kerkklokken werden in 1943 geroofd. Op 19 september 1944 kwamen de eerste geallieerde militairen in Zeeland in het kader van de Operatie Market Garden en werd Zeeland bevrijd.

Nadat in 1950 het verkeer over het Duitse Lijntje was stilgelegd werden in 1977 de rails gesloopt.

Tot 1994 was Zeeland een zelfstandige gemeente, met als hoofdkern het dorp Zeeland en verder de buurtschappen: Oventje (bestaande uit Voor-Oventje en Achter-Oventje), Brand en Graspeel.

Bij de gemeentelijk herindeling van Noordoost-Brabant in 1994 is Zeeland samengevoegd met de gemeente Schaijk tot de nieuwe gemeente Landerd. De gemeenteraad komt bijeen in het raadhuis van Schaijk en het gemeentehuis is in Zeeland gevestigd.

Op 10 augustus 1925 kwam in de namiddag een cycloon vanuit de richting van Uden in Zeeland aan de grond. Deze cycloon die met ontzettend veel kracht over het gehucht Oventje raasde liet een spoor van vernieling achter. Ook Langenboom werd door deze cycloon flink getroffen. De cycloon, die na Langenboom weer omhoog ging, zakte weer naar de grond in het stadje Borculo. Tijdens de stormramp is door de cycloon in Oventje een elektriciteitspaal compleet om zijn as gedraaid. Deze paal is nu nog als monument te bezichtigen. De paal is in 2006 gerestaureerd en op 31 maart 2006 weer onthuld.

In augustus 1951 was Zeeland de basis van de proefmobilisatie van het Derde Divisie Geniebataljon. Deze mobilisatie duurde vier weken.

De kerk van Zeeland is de Sint-Jacobus de Meerderekerk is gewijd aan Jakobus de Meerdere en werd gebouwd omstreeks 1870. De architect van deze kerk was Cornelis van Dijk uit Heesch. In 1914-1915 werd de kerk uitgebreid met pseudotransepten. De glas-in-loodramen dateren van 1915 tot 1925 en werden vervaardigd door het atelier van Joep Nicolas uit Roermond. Het orgel werd in 1891 geplaatst en werd gebouwd door orgelbouwer Franciscus Cornelius Smits uit Reek. In 1929 werd bij de kerk een Heilig Hartbeeld geplaatst, dat tegenwoordig voor de pastorie staat.

Het dorp heeft twee monumentale korenmolens die beide in 2008 zijn gerestaureerd: de Coppensmolen en De Dageraad. In de buurtschap Oventje bevindt zich de stellingmolen Sint Victor.