Tri-joodthyronine

Thyrosineresiduen van het thyreoglobuline worden gejodineerd. Een thyrosineresidu met een jodide is een MIT; een thyrosineresidu met twee jodiden vormt een DIT. Twee DIT's vormen T₄. Een MIT en een DIT vormen T₃. T₄ en T₃ worden vanuit de schildklier uitgescheiden in het bloed. De schildklier maakt in verhouding veel meer T₄ dan T₃. T₄ wordt door de lever, maar ook in alle weefsels, omgezet in T₃. De effecten van T₃ op weefsels zijn ongeveer viermaal potenter dan die van T₄. Bij onvoldoende jodiuminname gaat de schildklier relatief en absoluut meer T₃ produceren.

Schildklierhormonen zijn essentieel voor normale groei en ontwikkeling en hebben veel effecten op stofwisselingsprocessen. Zo spelen ze een belangrijke rol bij de ontwikkeling van het zenuwstelsel, de synthese, mobilisatie en afbraak van vetten en het verhoogt het aantal catecholamine-receptoren op de celmembraan (effect op hartfrequentie).

Het grootste deel (99,66%) van het T₃ in het bloed is gebonden aan transporteiwitten;

• thyreoïdbindend globuline (TBG)
• pre-albumine
• albumine.

Alleen T₃ dat niet gebonden is aan transporteiwitten is in staat om biologische effecten tot stand te brengen. Dit is vrij T₃ (fT₃).

Ongeveer de helft van T₃ wordt afgebroken door middel van deiodinatie en metabolisme in weefsels. De andere helft wordt geconjugeerd in de lever en uitgescheiden via de gal. Ook wordt een beetje schildklierhormoon uitgescheiden via de nieren.

Schildklierhormonen kunnen bepaald worden in een klinisch chemisch laboratorium. Meestal worden de vrije T₄ en T₃ bepaald; deze zijn biologisch actief. Een te laag fT₄ of fT₃ wordt een hypothyreoïdie genoemd en een te hoog fT₄ of fT₃ wordt een hyperthyreoïdie genoemd. Daarnaast zal ook de TSH bepaald worden om te beoordelen wat de oorzaak is van de afwijkende waarde van de fT₄.

• Hyperthyreoïdie
• Hypothyreoïdie
• Schildklier
• Thyroxine