Steencirkel

Een steencirkel is een megalithisch bouwwerk. Het bestaat uit een cirkel of ellips van grote, rechtopstaande stenen, soms met stenen die dwars op de rechtopstaande stenen liggen. De diameter en het aantal stenen variëren per steencirkel, de meeste exemplaren bestaan uit 4 tot 60 stenen.

Long Meg And Her Daughters uit de bronstijd is de grootste steencirkel van Noord-Engeland
Steencirkel van Drombeg (County Cork) in Ierland, daterend uit de 10e-9e eeuw v.Chr.
Onderzoek van het grafveld met steencirkel Domarringen i Skärholmen in 1966
Beaghmore stone circle en cairn, Noord-Ierland

Over het doel van steencirkels is al veel geschreven en gespeculeerd. Ongetwijfeld zullen ze een religieuze functie hebben gehad, maar veel steencirkels vertonen ook een duidelijke relatie met astronomische verschijnselen en zijn wellicht ook gebruikt bij wijze van kalender.

Datering

De steencirkels dateren in het algemeen uit het late neolithicum en de vroege bronstijd, maar bijvoorbeeld in Gotland en Götaland zijn er steencirkels uit de ijzertijd aangetroffen.

Voorkomen

Steencirkels komen vooral voor in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, maar er zijn er ook in Bretagne en het zuiden van Scandinavië. Een van de bekendste steencirkels is Stonehenge, bij het dorpje Amesbury in het Engelse Wiltshire.

In Baskenland is harrespil de benaming voor een bepaald type steencirkel. De bouw hiervan wordt toegeschreven aan de Jentil. De Cromeleque dos Almendres is de grootste steencirkel op het Iberisch schiereiland en een van de grootste in Europa.

Steencirkels worden aangetroffen op grafvelden. In de nabijheid van steencirkels zijn vaak andere megalithische bouwwerken te vinden, zoals grafheuvels, cairns en menhirs (Bretons: men hir = lange steen).

Naast steencirkels werden in dezelfde tijd ook cirkels van hout opgericht (woodhenge); deze hebben uiteraard niet de tand des tijds doorstaan, maar het bestaan ervan kan worden afgeleid uit bewaard gebleven paalgaten (zoals de Paalkransheuvels bij het Vorstengraf, Oss). Een voorbeeld hiervan is Woodhenge (Amesbury).

In het verleden zijn steencirkels soms vernietigd, zoals bij de Brandsbutt Symbol Stone.

Stonehenge, Avebury en bijbehorende plaatsen, de steencirkels van Senegambia, de Stones of Stenness en de Ring of Brodgar (onderdeel van Heart of Neolithic Orkney) staan vermeld op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Afbeeldingen

Legenden
The Hurlers en the Pipers
Stonehenge staat bekend om de trilieten
Plattegrond van Meayll Hill

Volgens legenden zijn sommige steencirkels ontstaan door een straf van god.

Merry Maiden Stonecircle en de Pipers zouden op de dag van de sabbat gedanst hebben. Met een bliksemflits werden zowel de dansende meisjes als de doedelzakspelers in stenen veranderd.

Ook Long Meg and her Daugthers werden gestraft voor het dansen op zondag. De heks en haar dochters dansten en werden verandert in steen. Long Meg is de langste steen en staat net buiten de steencirkel.

Ook de Nine Ladies Stone Circle (Stanton Moor) zou ontstaan zijn door een straf, omdat ze de zondag niet respecteerden. De dansende dames werden in steen verandert.

Bij de Herlers Stonecircle bij werd een groep mensen gestraft, omdat ze op een heilige dag (zondag) het spel hurling speelden. Ook zij werden in stenen veranderd.

Bij de gaat het om ridders en een koning. Ze ontmoeten Mother Shipton en worden verandert in steen. De koning wordt de solitaire King Stone en de ridders vormen de King's Men. Er zijn enkele ridders ontsnapt aan het lot, omdat ze niet in de kring stonden toen de heks de mannen veranderde. Ze worden echter toch gezien en vormen de Whispering Knights.

Zie ook

Voorbeelden van steencirkels
Zie de categorie Steencirkels van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.