Stadhuis van Lier

De bloeiende lakenhandel lag in 1367 aan de basis van het bouwen van een lakenhal; hierin werd dan ook het stadsmagistraat ondergebracht. In 1418 werd de lakenhal overgebracht naar het nabijgelegen Vleeshuis en fungeerde het gebouw voortaan uitsluitend als stadhuis. Na eeuwen gebruik diende het gebouw in de 18e eeuw hersteld te worden. De opdracht hiertoe werd gegeven aan de bekende bouwmeester Jan Pieter van Baurscheidt de Jonge (1699-1768), die eveneens instond voor de bouw van het voormalig koninklijk Paleis op de Meir in Antwerpen en de torenbekapping van de Lierse Sint-Gummarustoren. Uiteindelijk ontstond een bijna volledig nieuw gebouw, waarbij alleen de zijgevels nog (gedeeltelijk) authentiek zijn.

Het in Brabantse rococo opgetrokken raadhuis is een van de zeldzame voorbeelden van openbare gebouwen die in deze bouwstijl vervaardigd zijn. Het sobere geheel, in Balegemse witsteen en Doornikse blauwe hardsteen wordt verlevendigd door het vooruitspringen van het middengedeelte (risaliet). Deze middenpartij wordt bekroond door een driehoekig fronton waarop het Lierse stadswapen is afgebeeld. De voorpui werd in 1742 geplaatst. Een rozet duidt het niveau boven de zeespiegel aan, namelijk 6 meter.

Het torentje waartegen de lakenhal gebouwd is, stond er al eerder als belfort en behoort niet tot het eigenlijke stadhuis. Dit belfort is in 1998 samen met andere Vlaamse en Noord-Franse belforten opgenomen in de UNESCO-Werelderfgoedlijst. Het is 42,5 meter hoog.[1]