Roland Garros 2018

De 117e editie van het Franse grandslamtoernooi Roland Garros 2018 wordt gehouden van zondag 27 mei tot en met zondag 10 juni 2018. Voor de vrouwen is het de 111e editie. Het toernooi wordt gespeeld in het Roland-Garrosstadion in het 16e arrondissement van Parijs.

Samenvatting
Roland Garros 2018
Centre court "Philippe Chatrier"
Editie2018 (117e editie)
Stad, landParijs, Frankrijk
LocatieStade Roland-Garros
Datum27 mei–10 juni
AuspiciënITF
CategorieGrandslamtoernooi
Prijzengeld€ 39.197.000[1][2]
Deelnemers128 enkel / 64 dubbel
Ondergrondgravel, buiten
Winnaars
Mannen enkel Rafael Nadal
Vrouwen enkel Simona Halep
Mannen dubbel Pierre-Hugues Herbert
Nicolas Mahut
Vrouwen dubbel Barbora Krejčíková
Kateřina Siniaková
Gemengd dubbel Latisha Chan
Ivan Dodig
Grandslamtoernooien
Vorige: 2017  Volgende: 2019
Portaal    Tennis

Toernooikalender

Bron: Provisional schedule

Roland Garrosmei 2018juni 2018
zon 27maa 28din 29woe 30don 31vrij 1zat 2zon 3maa 4din 5woe 6don 7vrij 8zat 9zon 10
mannenenkelspel1e ronde2e ronde3e ronde4e rondekwart­finalehalve finalefinale
vrouwenenkelspel1e ronde2e ronde3e ronde4e rondekwart­finalehalve finalefinale
mannendubbelspel1e ronde2e ronde3e rondekwart­finalehalve finalefinale
vrouwendubbelspel1e ronde2e ronde3e rondekwart­finalehalve finalefinale
gemengd dubbelspel1e ronde2e rondekwart­finalehalve finalefinale

Enkelspel

Mannen
De Spanjaard Rafael Nadal won de titel.

De titel in het mannenenkelspel werd met succes verdedigd door de Spanjaard Rafael Nadal, de nummer één op de wereldranglijst bij de mannen. Hij won zijn elfde enkelspeltitel op Roland Garros – in de finale versloeg hij Oostenrijker Dominic Thiem in drie sets.

De Roemeense Simona Halep won de titel.

Vrouwen

De titel in het vrouwenenkelspel werd verdedigd door de Letse Jeļena Ostapenko, de nummer vijf op de wereldranglijst bij de vrouwen – zij strandde echter reeds in de eerste ronde. In de finale versloeg de Roemeense Simona Halep de Amerikaanse Sloane Stephens. Zij won haar eerste grandslamtitel en bestendigde haar positie als nummer één op de wereldranglijst.

Dubbelspel

Mannen

Ryan Harrison (VS) en Michael Venus (Nieuw-Zeeland) waren de titelverdedigers, maar speelden met andere partners. Venus bereikte de derde ronde; Harrison verloor al meteen zijn openingspartij. Het eerste reekshoofd, Łukasz Kubot en Marcelo Melo, kwam niet verder dan de derde ronde. De finale werd gewonnen door het als zesde geplaatste Franse koppel Pierre-Hugues Herbert en Nicolas Mahut, die aan twee sets voldoende hadden om het tweede reekshoofd, Oliver Marach en Mate Pavić, te bedwingen.

Vrouwen

Bethanie Mattek-Sands (VS) en Lucie Šafářová (Tsjechië) waren de titelhoudsters. Šafářová kwam haar titel niet verdedigen. Mattek-Sands speelde samen met Latisha Chan – zij kwamen niet voorbij de tweede ronde. Het als zesde geplaatste Tsjechische duo Barbora Krejčíková en Kateřina Siniaková won het toernooi, wat hun eerste gezamenlijke titel was (ook buiten de grandslamtoernooien). In de finale versloegen zij het ongeplaatste Japanse koppel Eri Hozumi en Makoto Ninomiya in twee sets.

Gemengd

Gabriela Dabrowski (Canada) en Rohan Bopanna (India) waren de titelverdedigers. De titel werd gewonnen door het tweede reekshoofd, de Taiwanese Latisha Chan en Ivan Dodig uit Kroatië. In de finale versloegen zij de als eerste geplaatste titelverdedigster Gabriela Dabrowski die deze keer samen speelde met Kroaat Mate Pavić.

Kwalificatietoernooi (enkelspel)

Algemene regels – Aan het hoofdtoernooi (enkelspel) doen bij de mannen en vrouwen elk 128 tennissers mee. De 104 beste mannen en 108 beste vrouwen van de wereldranglijst die zich inschrijven worden rechtstreeks toegelaten. Acht mannen en acht vrouwen krijgen van de organisatie een wildcard. Voor de overige ingeschrevenen resteren dan nog zestien plaatsen bij de mannen en twaalf plaatsen bij de vrouwen in het hoofdtoernooi – deze plaatsen worden via het kwalificatietoernooi ingevuld. Aan dit kwalificatietoernooi doen nog eens 128 mannen en 96 vrouwen mee.

De kwalificatiewedstrijden vonden plaats van maandag 21 tot en met vrijdag 25 mei 2018.

De volgende deelnemers aan het kwalificatietoernooi wisten zich een plaats te veroveren in de hoofdtabel:

Mannenenkelspel

  1. Adam Pavlásek
  2. Ilja Ivasjka
  3. Thomaz Bellucci
  4. Ernests Gulbis
  5. Casper Ruud
  6. Rogério Dutra Silva
  7. Denis Kudla
  8. Santiago Giraldo
  9. Guido Andreozzi
  10. Martin Kližan
  11. Jaume Munar
  12. Bernard Tomic
  13. Elias Ymer
  14. Jozef Kovalík
  15. Hubert Hurkacz
  16. Carlos Taberner
Lucky losers
  1. Serhij Stachovsky
  2. Peter Polansky
  3. Jürgen Zopp
  4. Oscar Otte
  5. Simone Bolelli
  6. Ruben Bemelmans
  7. Mohamed Safwat
  8. Marco Trungelliti

Vrouwenenkelspel

  1. Richèl Hogenkamp
  2. Rebecca Peterson
  3. Deborah Chiesa
  4. Caroline Dolehide
  5. Magdalena Fręch
  6. Viktorija Golubic
  7. Mariana Duque Mariño
  8. Barbora Krejčíková
  9. Georgina García Pérez
  10. Francesca Schiavone
  11. Grace Min
  12. Alexandra Dulgheru
Lucky losers
  1. Arantxa Rus
  2. Dalila Jakupović

Junioren

Meisjes enkelspel
Finale: Cori Gauff (VS) won van Caty McNally (VS) met 1-6, 6-3, 7-6

Meisjes dubbelspel
Finale: Caty McNally (VS) en Iga Świątek (Polen) wonnen van Yuki Naito (Japan) en Naho Sato (Japan) met 6-2, 7-5

Jongens enkelspel
Finale: Tseng Chun-hsin (Taiwan) won van Sebastián Báez (Argentinië) met 7-6, 6-2

Jongens dubbelspel
Finale: Ondřej Štyler (Tsjechië) en Naoki Tajima (Japan) wonnen van Ray Ho (Taiwan) en Tseng Chun-hsin (Taiwan) met 6-4, 6-4

Rolstoeltennis

Rolstoelvrouwenenkelspel
Finale: Yui Kamiji (Japan) won van Diede de Groot (Nederland) met 2-6, 6-0, 6-2

Rolstoelvrouwendubbelspel
Finale: Diede de Groot (Nederland) en Aniek van Koot (Nederland) wonnen van Marjolein Buis (Nederland) en Yui Kamiji (Japan) met 6-1, 6-3

Rolstoelmannenenkelspel
Finale: Shingo Kunieda (Japan) won van Gustavo Fernández (Argentinië) met 7-6, 6-0

Rolstoelmannendubbelspel
Finale: Stéphane Houdet (Frankrijk) en Nicolas Peifer (Frankrijk) wonnen van Frédéric Cattaneo (Frankrijk) en Stefan Olsson (Zweden) met 6-1, 7-6

Roland Garros (open tijdperk)

1968 (m-v) · 1969 (m-v) · 1970 (m-v) · 1971 (m-v) · 1972 (m-v-vd) · 1973 (m-v) · 1974 (m-v) · 1975 (m-v) · 1976 (m-v) · 1977 (m-v) · 1978 (m-v-vd) · 1979 (m-v) · 1980 (m-v-vd-gd) · 1981 (m-v-vd-gd) · 1982 (m-v-vd-gd) · 1983 (m-v-vd-gd) · 1984 (m-v-vd-gd) · 1985 (m-v-vd-gd) · 1986 (m-v-vd-gd) · 1987 (m-v-vd-gd) · 1988 (m-v-md-vd-gd) · 1989 (m-v-md-vd-gd) · 1990 (m-v-md-vd-gd) · 1991 (m-v-md-vd-gd) · 1992 (m-v-md-vd-gd) · 1993 (m-v-md-vd-gd) · 1994 (m-v-md-vd-gd) · 1995 (m-v-md-vd-gd) · 1996 (m-v-md-vd-gd) · 1997 (m-v-md-vd-gd) · 1998 (m-v-md-vd-gd) · 1999 (m-v-md-vd-gd) · 2000 (m-v-md-vd-gd) · 2001 (m-v-md-vd-gd) · 2002 (m-v-md-vd-gd) · 2003 (m-v-md-vd-gd) · 2004 (m-v-md-vd-gd) · 2005 (m-v-md-vd-gd) · 2006 (m-v-md-vd-gd) · 2007 (m-v-md-vd-gd) · 2008 (m-v-md-vd-gd) · 2009 (m-v-md-vd-gd) · 2010 (m-v-md-vd-gd) · 2011 (m-v-md-vd-gd) · 2012 (m-v-md-vd-gd) · 2013 (m-v-md-vd-gd) · 2014 (m-v-md-vd-gd) · 2015 (m-v-md-vd-gd) · 2016 (m-v-md-vd-gd) · 2017 (m-v-md-vd-gd) · 2018 (m-v-md-vd-gd) · 2019 (m-v-md-vd-gd)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.