Oeuvre van George Gershwin

Noot: Alle orkest- en operawerken zijn georkestreerd door Gershwin zelf, tenzij anders vermeld.

• Lullaby (1919) – een meditatief stuk voor strijkkwartet. oorspronkelijk een opdracht van zijn muziektheoriedocent.
• Blue Monday – eenacter-opera die opgevoerd is in George White's Scandals of 1922 in het Globe Theatre, met dirigent Paul Whiteman; de orkestratie is van Will Vodery.
  • Een suite met delen van Blue Monday voor piano werd later door pianiste Alicia Zizzo gemaakt en opgenomen.
  • Opnieuw georkestreerd door Ferde Grofé en hernoemd naar 135th Street in 1925 voor een uitvoering in Carnegie Hall.
• Rhapsody in Blue (1924) – Gershwins beroemdste werk, een symfonische jazzcompositie voor Paul Whitemans jazz band & piano; première vond plaats in de Aeolian Hall in New York. Het werk werd mede bekend in de versie voor symfonieorkest en piano. Beide versies werden georkestreerd door Ferde Grofé. Is gebruikt in diverse films en commercials.
• Short Story (1925) – voor viool en piano, een arrangement van twee andere korte werken die oorspronkelijk samen met de Three Preludes zouden worden uitgegeven. Première door Samuel Dushkin in de University Club of New York in New York.
• Concerto in F (1925) – drie delen, voor piano en orkest, première in Carnegie Hall door het New York Symphony Orchestra onder leiding van Walter Damrosch.
  • I. Allegro
  • II. Adagio – Andante con moto – Adagio
  • III. Allegro agitato
• An American in Paris (1928) – een symfonisch gedicht met jazzelementen en Parijse straatgeluiden. Première in Carnegie Hall door het New York Philharmonic onder leiding van Walter Damrosch.
• Dream Sequence (1931) – een vijf muinuten durend interlude voor orkest en koor, bedoeld om iemand te schetsen die wegdroomt. Ook bekend als The Melting Pot. Dit is andere muziek dan het thema voor Rhapsody in Rivets, die later werd uitgebreid en getoonzet in de Second Rhapsody. Andere thema's die Gershwin schreef voor de film Delicious bleven ongebruikt: Fox Film Corporation weigerde de rest van zijn partituur te gebruiken.
• Second Rhapsody (1931) – voor piano en orkest, gebaseerd op een thema uit de partituur voor de film Delicious. De werktitel van dit stuk was Rhapsody in Rivets. Première was in de Boston Symphony Hall door het Boston Symphony Orchestra, onder leiding van Serge Koussevitzky.
• Cuban Overture (1932) – originele titel: Rumba, een symfonisch gedicht met elementen van Cubaanse dans- volksmuziek. De partituur schrijft tevens enige specifieke Cubaanse instrumenten voor. Première was in het Lewisohn Stadium van de City University of New York, met Gershwin als dirigent.
• Ouverture bij Strike Up the Band (1934) – de langste en meest complexe ouverture die Gershwin voor een Broadway-show schreef. Diverse secties zijn polytonaal en atonaal.
• Mars uit Strike Up the Band (1934) – een populair interlude uit de gelijknamige musical uit 1927.
• Variaties op "I Got Rhythm" (1934) – een serie variaties op zijn bekende lied, voor piano en orkest. Première in de Boston Symphony Hall door het Leo Reisman Orchestra, onder leiding van Charles Previn.
  • Bevat een wals, een atonale fuga, en experimenten met Aziatische en jazzinvloeden.
• Porgy and Bess (1935) – een opera naar het boek van DuBose Heyward over het leven van Afro-Amerikanen in de Verenigde Staten. Dit wordt gezien als een typisch Amerikaans theaterwerk. Première in Boston's Colonial Theater, onder leiding van Alexander Smallens.
  • Bevat de beroemde aria "Summertime", alsook de songs "I Got Plenty o' Nuttin'" en "It Ain't Necessarily So".
  • Porgy and Bess is regelmatig te horen in concertvorm, een arrangement in suitevorm van Robert Russell Bennett, Porgy and Bess: A Symphonic Picture wordt regelmatig hiertoe gebruikt.
• Catfish Row (1936) – een vijfdelige suite, gebaseerd op materiaal uit Porgy and Bess voordat deze opera in première ging.
  • I. Catfish Row
  • II. Porgy Sings
  • III. Fugue
  • IV. Hurricane
  • V. Good Morning, Brother
• Filmmuziek bij Shall We Dance (1937) – dit was de eerste volledige filmpartituur die Gershwin maakte en orkestreerde, afgezien van de filmpartituur voor de film Delicious (film) die vrijwel geheel verworpen werd door Fox Studios. In de uitgebreide partituur zit 8 minuten extra orkestrale muziek, gebaseerd op de titelsong, waarin Gershwin in het codagedeelte nieuwe muzikale ideeën exploreert.
  • Hoctor's Ballet – dit stuk gebruikt glissando's, snelle wisselingen van toonsoorten, en bevat de meest uitgebreide harpmuziek die Gershwin voor harp schreef. Geschreven voor ballerina Harriet Hoctor.
    • Première was in een live concert op 28 juli 2007 in het Severance Hall Paviljoen in Cleveland, Ohio; Loras John Schissel dirigeerde daarbij het Blossom Festival Orchestra.
  • Walking the Dog – een humoristisch kamerorkestwerk met een hoofdrol voor klarinet en piano. Naast Hoctor's Ballet is dit het enige in druk uitgegeven materiaal van de film Shall We Dance. Dit stuk heette oorspronkelijk "Promenade."
  • Andere puur orkestrale stukken van de partituur, die onuitgegeven bleven, omvatten:
    • Ouverture bij Shall We Dance – een opzwepend deel met stadse muziek
    • Waltz of the Red Balloons – een wals met ongewoonlijke toonsoorten
    • Rehearsal Fragments
    • Rumba Sequence – geheel andere muziek dan de Cuban Overture
    • (I've Got) Beginner's Luck – dans, geschreven om een scène te illustreren waarin Astaire oefent op een plaat die blijft hangen.
    • They Can't Take That Away from Me – een foxtrot, een van Gershwins eigen favoriete stukken.
    • Slap that Bass – een eenvoudig thema, met nadruk op ritmische orkestrale elementen.
    • They All Laughed
    • Dance of the Waves – een barcarolle
    • Graceful and Elegant – een pas de deux
    • French Ballet Class – (voor twee piano's), een galop, waarvan slechts 20 seconden in de film terechtkwamen.
    • Shall We Dance/Finale & Coda – technisch gezien een voortzetting van Hoctor's Ballet, maar meestal als apart muzieknummer gezien.
    • Unknown Spanish Sequence – Gershwin componeerde een deel voor de finale dat ongebruikt bleef nadat hij het voor de directeur had gespeeld. Er bestaat alleen een korte partituur van.
  • De partituur bevat meer dan een uur muziek en is het langste orkestwerk dat Gershwin schreef. Er zijn nog enige vocale stukken die hier niet genoemd zijn. Deze kunnen bij uitvoering weggelaten worden omdat de stemmen in het orkest instrumentaal gedubbeld zijn. Alle andere vocale en orkestrale arrangementen in de rest van het werk zijn van Gershwin, waarbij hij assistentie kreeg van orkestrators Robert Russell Bennett en Nat Shilkret in enige scènes om de deadlines te kunnen halen. het is niet bekend waarom geen enkele van deze werken eerder werden opgevoerd in concertzalen.
• De meeste musicals die Gershwin schreef zijn vooral bekend geworden vanwege hun instrumentale muziek, met name de ouvertures van veel van zijn latere musicalcomposities.

• Tango (1915) – geschreven toen Gershwin 15 jaar oud was.
• Rialto Ripples (1917) – een ragtime.
• Limehouse Nights (datum onbekend, vroeg werk) – een korte ragtime.
• Three-Quarter Blues (1923) – ook bekend als de Irish Waltz.
• Prelude (unnumbered) (1923) – Rubato – deze prelude zou samen met de 3 Preludes gepubliceerd worden. Het bleef onuitgegeven.
• Novelette in Fourths (1924) – nog een stukje dat bij de 3 Preludes zou worden gevoegd. Delen hiervan zijn geherschikt en gebruikt als onderdeel van Short Story, een werk voor piano en viool.
• Romantic (1925) – een kort pianofragment. Ook bekend als Melody nr. 55. Niet gepubliceerd.
• Melody nr. 17 (1925–1926) – nog een stukje dat bij de 3 Preludes zou worden uitgegeven.
• Three Preludes (1926) – voor het eerst door Gershwin zelf uitgevoerd in het Roosevelt Hotel in New York.
  • I. Allegro ben ritmato e deciso
  • II. Andante con moto e poco rubato
  • III. Allegro ben ritmato e deciso
• Swiss Miss (1926) – arrangement van een lied uit de musical Lady Be Good
• Machinery Gone Mad (1927) – ongepubliceerd
• Blue Monday (1927) – een pianosuite gebaseerd op de eenacter-opera met dezelfde naam.
• Merry Andrew (1928) – arrangement van een dans uit de musical Rosalie
• Three-Note Waltz (1931) – ook bekend als Melodie nr. 36. Ongepubliceerd.
• Pianotranscripties van 8 liederen (1932)
• George Gershwin’s Song-Book (1932) – arrangementen voor piano solo van 18 liederen van Gershwin
  • De hardgebonden editie uit 1932 bevatte originele illustraties door Constantin Alajalov voor de 18 liederen.
  • Een 19e lied (Mischa, Yascha, Toscha, Sascha) werd ingesloten bij de eerste gesigneerde 500 exemplaren van de eerste druk uit 1932.
• For Lily Pons (1934) – ongepubliceerd werk, bedoeld als begeleiding bij een ongeschreven operasolo.
• French Ballet Class (1937) – voor twee piano's, ongepubliceerde muziek uit de filmpartituur voor Shall We Dance
• Impromptu in Two Keys – postuum uitgegeven in 1973
• Two Waltzes in C – postuum uitgegeven in 1975
  • Dit was oorspronkelijk een tussenspel voor twee piano's in het Broadwaystuk Pardon My English.
• Sleepless Night – ongepubliceerd
• Sutton Place – ongepubliceerd (Melodie nr. 59)

Noot: het betreft hier musicals die op )Broadway gingen, tenzij anders aangegeven.

• 1919 – La La Lucille (op teksten van Arthur Jackson, B. G. DeSylva en Irving Caesar)
• 1919 – Morris Gest's "Midnight Whirl" (op teksten van B. G. DeSylva en John Henry Mears)
• 1920 – George White's Scandals of 1920 (tekst van Arthur Jackson)
• 1921 – A Dangerous Maid (tekst van Ira Gershwin). Première in Atlantic City.
• 1921 – The Broadway Whirl (geschreven samen met componist Harry Tierney, teksten van Buddy DeSylva, Joseph McCarthy, Richard Carle en John Henry Mears)
• 1921 – George White's Scandals of 1921 (tekst van Arthur Jackson, bevat het lied South Sea Isles)
• 1922 – George White's Scandals of 1922 (tekst van E. Ray Goetz, Ira Gershwin en B. G. DeSylva)
  • Eerste uitvoering bevatte ook de eenacter opera Blue Monday op libretto en tekst van B. G. DeSylva, die zich afspeelt in Harlem en geschreven is in een jazzidioom. Na slechts één uitvoering werd deze opera uit de show teruggetrokken. Gershwin schreef ook zeven andere liederen voor de show.
• 1922 – Our Nell (samen geschreven met William Daly, teksten van Gershwin en Daly)
• 1922 – By and By (tekst van Brian Hooker)
• 1923 – Innocent Ingenue Baby (amen geschreven met William Daly, tekst van Brian Hooker)
• 1923 – Walking Home with Angeline (tekst van Brian Hooker)
• 1923 – The Rainbow (tekst van Clifford Grey en Brian Hooker). Première in London.
• 1923 – George White's Scandals of 1923 (tekst van E. Ray Goetz, B. G. DeSylva en Ballard MacDonald)
• 1924 – Sweet Little Devil (tekst van B. G. DeSylva)
• 1924 – George White's Scandals of 1924 (tekst van B. G. DeSylva en Ballard MacDonald)
• 1924 – Primrose (tekst van Desmond Carter en Ira Gershwin). Première in London.
• 1924 – Lady, Be Good! (tekst van Ira Gershwin)
• 1925 – Tell Me More! (tekst van Ira Gershwin en B. G. DeSylva)
• 1925 – Tip-Toes (tekst van Ira Gershwin)
• 1925 – Song of the Flame (operette, tekst van Otto Harbach en Oscar Hammerstein II, muzikale saenwerking met Herbert Stothart)
• 1926 – Oh, Kay! (tekst van Ira Gershwin en Howard Dietz)
  • Bevat het beroemde lied "Someone to Watch Over Me"
  • Heropgevoerd in 1928 en 1990 (de laatste keer met een geheel gekleurde cast)
• 1927 – Strike Up the Band (tekst van Ira Gershwin). Première in Philadelphia.
  • Gereviseerd en op Broadway geproduceerd in 1930
• 1927 – Funny Face (tekst van Ira Gershwin)
• 1928 – Rosalie (tekst van Ira Gershwin en P.G. Wodehouse, samen geschreven met Sigmund Romberg)
• 1928 – Treasure Girl (tekst van Ira Gershwin)
• 1929 – Show Girl (tekst van Ira Gershwin en Gus Kahn)
• 1930 – Girl Crazy (tekst van Ira Gershwin)
• 1931 – Of Thee I Sing (tekst van Ira Gershwin)
  • Ontving de Pulitzer Prize for Drama in 1932 en was de eerste musical die die prijs ontving, hoewel slechts Ira Gershwin en de scriptschrijvers de prijs kregen en niet Gershwin zelf.
  • Opnieuw opgevoerd in 1933 en 1952
• 1933 – Pardon My English (tekst van Ira Gershwin)
• 1933 – Let 'Em Eat Cake (tekst van Ira Gershwin), op melodisch materiaal van Of Thee I Sing
• 1935 – Porgy and Bess (tekst van Ira Gershwin en DuBose Heyward)
  • Opnieuw op Broadway gebracht in 1942, 1943, 1953, 1976 (Houston Grand Opera winnaar van de Tony Award voor meest innovatieve heropvoering van een musical) en in 1983

• 1916 – When You Want ’Em, You Can’t Get ’Em (When You’ve Got ’Em, You Don’t Want ’Em) (tekst van Murray Roth)
• 1917 – Beautiful Bird (tekst van Ira Gershwin en Lou Paley)
• 1917 – When There's a Chance To Dance (tekst van Ira Gershwin)
• 1918 – Gush-Gush-Gushing (tekst van Ira Gershwin)
• 1918 – When the Armies Disband (tekst van Irving Caesar)
• 1918 – Good Little Tune (tekst van Irving Caesar)
• 1919 – The Love of a Wife (tekst van Arthur Jackson en B. G. DeSylva)
• 1919 – O Land of Mine, America (tekst van Michael E. Rourke). Inzending voor een nieuw volkslied, voor de New York American-wedstrijd, waarmee een hoofdprijs van 5000 USD te verdienen viel. Gershwin won de laagste prijs van 50 USD.
• 1920 – Yan-Kee (tekst van Irving Caesar)
• 1921 – Phoebe (tekst van Ira Gershwin en Lou Paley)
• 1921 – Something Peculiar (tekst van Ira Gershwin en Lou Paley)
• 1921 – Dixie Rose (tekst van Irving Caesar en B. G. DeSylva)
• 1921 – In the Heart of a Geisha (tekst van Fred Fisher)
• 1921 – Swanee Rose (tekst van Irving Caesar en B. G. DeSylva)
• 1921 – Tomale (I’m Hot for You) (tekst van B. G. DeSylva)
• ca. 1921 – Molly-on-the-Shore (tekst van Ira Gershwin)
• ca. 1921 – Mischa, Yascha, Toscha, Sascha (tekst van Ira Gershwin)
  • Dit is Gershwins enige voltooide werk dat op een Joods thema is gebaseerd. De titel refereert aan de voornamen van de vier Joods-Russische violisten Mischa Elman, Jascha Heifetz, Toscha Seidel en Sascha Jacobsen.
• 1922 – The Flapper (samen geschreven met William Daly, tekst van B. G. DeSylva)
• 1925 – Harlem River Chanty en It’s a great little world! (tekst van Ira Gershwin, origineel geschreven voor Tip-Toes op Broadway maar daar niet gebruikt)
• 1925 – Murderous Monty (and Light-Fingered Jane) (tekst van Desmond Carter, geschreven voor de West End Theatre productie Tell Me More in Londen.)
• 1926 – I’d rather charleston (tekst van Desmond Carter, geschreven voor de West End Theatre productie Lady Be Good in Londen.)
• 1928 – Beautiful gypsy en Rosalie (origineel geschreven voor Rosalie op Broadway, maar daar niet gebruikt)
• 1929 – Feeling Sentimental (origineel geschreven voor Show Girl op Broadway, maar daar niet gebruikt)
• 1929 – In the Mandarin’s Orchid Garden
• 1932 – You’ve got what gets me (geschreven voor de eerste versie (1932) van de film Girl Crazy).
• 1933 – Till Then
• 1936 – King of Swing (tekst van Al Stillman)
• 1936 – Strike Up the Band for U.C.L.A (op dezelfde muziek als het lied "Strike Up the Band")
• 1937 – Hi-Ho! (tekst van Ira Gershwin, origineel geschreven voor de film Shall We Dance, maar daarin niet gebruikt)
• 1938 – Just Another Rhumba (tekst van Ira Gershwin, origineel geschreven voor The Goldwyn Follies, maar daarin niet gebruikt)
• 1938 – Dawn of a New Day

• 1923 – The Sunshine Trail – theme song met zelfde titel (tekst van Ira Gershwin), alsook de begeleidingsmuziek voor de stomme film
• 1931 – Delicious (tekst van Ira Gershwin)
• 1937 – Shall We Dance (tekst van Ira Gershwin)
• 1937 – A Damsel in Distress (tekst van Ira Gershwin)
• 1938 – Goldwyn Follies (tekst van Ira Gershwin)
  • Gershwin stierf tijdens de verfilming. Vernon Duke completeerde en adapteerde Gerhwins liederen, en schreef nog enige aanvullende liederen.
• 1947 – The Shocking Miss Pilgrim – (Kay Swift adapteerde een aantal ongepubliceerde melodieën van Gershwin en Ira Gershwin schreef de teksten.)
• 1951 – An American In Paris – theme song met zelfde titel
• 1964 – Kiss Me, Stupid – adaptaties van ongepubliceerde songs van Gershwin met tekst van Ira Gershwin.