An American in Paris (Gershwin)

In de jaren 20 oefende Parijs een grote aantrekkingskracht uit op allerlei Amerikaanse schrijvers, kunstenaars en musici. Ook Gershwin en zijn collega Cole Porter waren dol op Parijs, dat Porter tot diverse liederen inspireerde en Gershwin tot zijn ambitieuze orkestwerk namelijk An American In Paris. Deze compositie werd voor het eerst opgevoerd in 1928, in Carnegie Hall te New York, met de beroemde Walter Damrosch als dirigent. An American In Paris was de inspiratie tot een inmiddels legendarische en gelijknamige filmmusical, uit 1951, met Gene Kelly in de hoofdrol.

An American In Paris is een symfonisch gedicht en qua vorm een rapsodie, waarin Gershwin beelden en geluiden van Parijs oproept zoals hij ze zelf heeft ondergaan. De violen spelen een vlotte melodie met daaronder nauwelijks waarneembare harmonieën. Zo wordt de Amerikaanse bezoeker, die Parijs aan het bekijken is geïntroduceerd. Het claxongeloei van de ouderwetse Parijse taxi's klinkt door de bedrijvigheid op de boulevard heen. Daarop volgt een rustige passage met verfijnde harmonieën van de houtblazers en de strijkers. Voordat Gershwin een nieuw, weelderig thema introduceert, neemt het tempo van de muziek weer toe. Het thema kondigt zich aan met een kalm, ritmisch motief, dat eerst door een solotrompet wordt gespeeld, in een uitgesproken bluesstijl. Dan nemen de strijkers de melodie over en voeren deze via een harmonische modulatie naar het emotionele hoogtepunt van het werk in de vorm van een nieuwe, opgewekte melodie die weer door de solotrompet wordt gespeeld. De muziek voert terug naar het openingsthema en ten slotte naar het 'blue note'-einde.

• Naast Parijs was het schilderij Cabaret Excelsior van de Catalaanse schilder Josep Mompou Dencausse (1888 - 1968) een inspiratiebron voor Gershwin voor het schrijven van An American In Paris.