Shall We Dance (1937)

Shall We Dance een Amerikaanse komische dansfilm uit 1937, met in de hoofdrollen Fred Astaire en Ginger Rogers. Het is de zevende van in totaal 10 soortgelijke films van dit duo. De regie was in handen van Mark Sandrich.

Shall We Dance
RegieMark Sandrich
ProducentPandro S. Berman
ScenarioAllen Scott
Ernest Pagano
HoofdrollenFred Astaire
Ginger Rogers
Edward Everett Horton
Eric Blore
MuziekGeorge Gershwin
Ira Gershwin
DistributieRKO Radio Pictures
Première13 mei 1937
Genrekomedie, dans
Speelduur116 minuten
TaalEngels
LandVerenigde Staten
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Portaal    Film

Het idee voor de film was een gevolg van RKO's wens om de succesformule van de Broadwaymusical On Your Toes, bedacht door Richard Rodgers en Lorenz Hart, te evenaren. Pan Berman slaagde erin om George en Ira Gershwin te strikken voor het verzorgen van de muziek. Daarmee was dit hun eerste Hollywoodmusical.

Verhaal

Peter Peters, een Amerikaanse balletdanser, treedt onder de artiestennaam Petrov op bij een balletgezelschap in Parijs. Hij probeert een nieuw soort dans te introduceren waarbij klassiek ballet wordt gecombineerd met moderne jazzdansen.

Peters wordt verliefd op de tapdanseres Linda Keene, maar zij is minder gecharmeerd van hem. Wanneer hij haar op de boot naar New York weer ontmoet, wordt er buiten hun weten om een publiciteitsstunt gelanceerd waarin vermeld wordt dat de twee getrouwd zouden zijn. Peters en Keene kunnen dit gerucht niet ontkennen en besluiten daadwerkelijk te trouwen. Het plan is dat ze kort na het huwelijk weer zullen scheiden, maar al snel ontdekken ze de voordelen van een huwelijk.

Rolverdeling

  • Fred Astaire – Peter “Petrov” Peters
  • Ginger Rogers – Linda Keene
  • Edward Everett Horton – Jeffrey Baird
  • Eric Blore – Cecil Flintridge
  • Jerome Cowan – Arthur Miller
  • Ketti Gallian – Lady Denise Tarrington
  • William Brisbane – Jim Montgomery
  • Harriet Hoctor – zichzelf

Achtergrond

Astaire kende de Gershwins reeds van hun samenwerking met zijn zus Adele Astaire en de musicals Lady Be Good! (1924) en Funny Face (1927).

George Gershwin -die ten tijde van de productie reeds bekendheid genoot vanwege zijn combinaties van jazz met klassieke muziek- schreef voor scènes van het script een andere stijl van dansmuziek. Hij componeerde tevens een muziekstuk speciaal voor ballerina Harriet Hoctor. Ira Gershwin was minder enthousiast over dit idee daar geen van de liedteksten refereerde aan het combineren van muziekstijlen. Ook Astaire was niet erg enthousiast over het concept. In de film ontbrak bovendien een duet voor Astaire en Rogers, iets wat in hun andere films altijd een vast kenmerk was.

Hermes Pan werkte samen met Astaire aan de choreografie. Harry Losee hielp mee met de grote balletscène aan het eind van de film. Gershwin componeerde voor deze scène een muziekstuk gebaseerd op 19e-eeuwse dansmuziek met jazzinvloeden. Gershwin had tijdens de productie echter al last van de hersentumor die hem korte tijd later fataal zou worden, waardoor hij hulp moest vragen van Nathaniel Shilkret en Robert Russell Bennett.

Prijzen en nominaties

Muziek

Alle muziek werd geschreven door George en Ira Gershwin. Liedjes als Let's Call the Whole Thing Off en They Can't Take That Away from Me werden echte jazzstandards.

  • Overture
  • French Ballet Class
  • Rehearsal Fragments:
  • Rumba Sequence:
  • (I've Got) Beginner's Luck
  • Waltz of the Red Balloons
  • Slap That Bass
  • Dance of the Waves
  • Walking the Dog
  • Graceful and Elegant
  • They All Laughed
  • Let's Call the Whole Thing Off
  • They Can't Take That Away from Me
  • Hoctor's Ballet
  • Shall We Dance
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.