Oecumenisch christendom

Oecumenisch-christendom is een term die verwijst naar de beweging die in opkomst kwam aan het begin van de twintigste eeuw. Achter de beweging lag de gedachte, dat kerkelijke verdeeldheid zonde is naar Johannes 17:21

"Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt"

en bovendien een verhindering voor het bedrijven van zending en evangelisatie. In Nederland waren er aan het begin van de twintigste eeuw behalve de Rooms Katholieke Kerk, de Oud Katholieke Kerken de Vrij-Katholieke Kerk nog minstens 10 soorten gereformeerde Kerken, van hervormd-gereformeerd, synodaal gereformeerden, gereformeerden onderhoudende artikel 31, christelijk gereformeerden, gereformeerde gemeenten synodaal, gereformeerde gemeenten uitgetredenen tot oud gereformeerden.

In 1973 verscheen een boekje Tien keer gereformeerd waarin predikanten en theologen uit de gereformeerde gezindte hun visie gaven van dr. W. Aalders (Gereformeerde Bond) tot ds. ds. Joh. van der Poel (Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland) waarin het draaide om de volgende vragen:

• 1. Is de eenheid van de gereformeerde belijders alleen een geestelijke eenheid of moet die ook kerkelijke consequenties hebben?
• 2. Is er gezien de ontwikkelingen in de Nederlands Hervormde Kerk en het Samen op weg-proces en de verschillende afgescheiden kerken reden om de motieven van Afscheiding en Doleantie nog weer eens onder ogen te zien en
• 3. In welke mate is er binnen de kaders van de gereformeerde belijdenis ruimte voor een legitieme pluriformiteit?

Op internationaal terrein werd op 23 augustus 1948 in Amsterdam de Wereldraad van Kerken opgericht, vertegenwoordigende 147 kerken uit 44 landen die als gemeenschappelijke grondslag namen "onze Here Jezus Christus als God en Heiland, " hoewel deelnemende remonstranten bezwaar maakten tegen de term 'God'. Het antwoord van de secretaris van de Wereldraad, dr. Willem Visser 't Hooft was, dat de men de verdere uitleg van de grondslag overliet aan de deelnemende kerken. Hiermee werd reeds een zekere vrijblijvendheid geschapen rondom de belijdenis van 'de Godheid van Jezus Christus.' De invloed van liberale theologen zoals Adolf von Harnack (1851-1930) deed zich gelden. Deze had de kern van het evangelie gereduceerd tot navolging van de historische Jezus. Het liberale christendom staat voor een praktisch christelijk geloof zonder dogma's als zondeval, erfschuld, verzoening door voldoening, toekomende oordeel, maar met vooral oog voor de nood van de wereld en waar mogelijk te verbeteren. De kerken met een meer traditioneel dogmatisch belijnd karakter sloten zich aaneen in andere organisaties. In Amerika werd in 1941 de Nationale Associatie van Evangelischen gevormd en in Amsterdam in 1948 de Internationale Raad van Christelijke Kerken.