Nicole & Hugo

Nicole en Hugo leerden elkaar kennen in 1970. Ze werden verliefd op elkaar en vormden een zingend duo. In 1971 werden ze met het liedje Goeiemorgen, morgen de winnaar van Canzonissima en mochten zodoende voor België naar het Eurovisiesongfestival van dat jaar. Vlak voor hun vertrek naar Dublin kreeg Nicole echter geelzucht en het duo kon niet afreizen. Ze werden in allerijl vervangen door Jacques Raymond en Lily Castel. Deze eindigden op een gedeelde 14de plaats uit 18 deelnemers.

Op 1 december 1971 traden Nicole & Hugo te Wemmel in het huwelijk.

Twee jaar later lukte het hen alsnog om naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Met Baby, baby wonnen ze de Belgische preselectie. Het liedje werd een hit in Vlaanderen, maar Europa viel er niet voor. Op het festival, gehouden in Luxemburg op 7 april 1973, eindigden zij als laatsten. Zij vielen wel op door hun paarse Las Vegas-stijl show-outfits ontworpen en vervaardigd door Eddy Buyle uit Aalst (ook gekend als "Pourel") ook hun dansroutines waren destijds buiten categorie. Dat laatste was in 1973 niet gebruikelijk op het songfestival.

Op het Wereldsongfestival van 1974 in Tokio, Japan, verging het hen beter: ze werden er tweede met het lied Met de zomer mee. Nicole & Hugo vertolkten hun lied daar in een mengeling van Nederlands, Engels en Japans. Zij ontvingen er de Outstanding Composition Award. In de jaren zeventig maakten zij vele internationale tournees.

In 1984 besloten ze een aanbieding te accepteren om het entertainment te verzorgen op cruiseschepen. Zij voeren de hele wereld rond.

In 2004 waagden ze na 31 jaar opnieuw hun kans bij Eurosong, de Vlaamse preselecties voor het Eurovisiesongfestival, met Love is all around. Ze werden tweede in de eerste voorronde, maar door de lage score van de Donna-jury geraakten ze niet bij de finalisten.

In 2005 kregen ze alsnog eerherstel tijdens Congratulations, een speciale jubileumshow ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van het songfestival. Ze figureerden in alle compilatiefilmpjes en verschenen ten slotte als apotheose. Zij zongen een verkorte versie van Baby, baby in dezelfde outfits als die zij in 1973 droegen.

In 2007 speelden ze mee in twee afleveringen van F.C. De Kampioenen: "De winterstop" en "Love boat".

Nicole & Hugo werden door hun optredens en hun kleding zeer geliefd bij het Vlaamse holebipubliek. De single Goeiemorgen, morgen stond op de 33ste plaats in de internationale Homo Top 100 van TBC-events.

Op 2 mei 2008 wonnen Nicole & Hugo de finale van de derde reeks van Zo is er maar één, een liedjeswedstrijd op één. Dit deden zij met het nummer Pastorale, oorspronkelijk gezongen door Ramses Shaffy en Liesbeth List. Zij zongen dit nummer live tijdens een openluchtconcert in Sint-Niklaas, ter gelegenheid van de 11 juli-feesten. Ook boden zij Ramses Shaffy bloemen aan, die er even tevoren als speciale gast optrad.

In 2011 waren ze te zien in de musical Alice in Wonderland, als Hartenkoning en Hartenkoningin en als de tweeling.

Tot en met 2015 bleven Nicole en Hugo optreden en geregeld cd's uitbrengen. Op 20 december 2015 gaven ze een afscheidsconcert. Dit vond plaats in het Concertgebouw te Brugge.[1]

• Wereldsongfestival 1974, Tokio: Outstanding Composition Award
• Medaille SABAM vanwege hun verdiensten voor de Vlaamse showbizz (20 oktober 1990)
• Hugo Sigal uitgeroepen tot "Snor van het Jaar" door Snorrenclub Antwerpen (2001)
• Radio 2 Zomerhit-trofee voor het lied Pastorale (9 augustus 2008)
• MIA in de categorie 'beste populaire artiest' (6 februari 2009)
• Ereburgers van Wemmel (24 januari 2012)[2][3]
• Golden Lifetime Award van de stad Aarschot (2012), een prijs die de stad aanbiedt aan personen uit de showbizz die hun strepen hebben verdiend in de muziekwereld.
• Lifetime Achievement Award bij Anne's Vlaamse Muziek Awards (2012)
• Radio 2 Zomerhit-Award voor "Beste Nederlandstalige Lied" met het nummer Schietgebed (2012)
• Opname in de Radio 2-eregalerij (4 februari 2016)

• Officiële website

België op het Eurovisiesongfestival

1956: Fud Leclerc + Mony Marc · 1957: Bobbejaan Schoepen · 1958: Fud Leclerc · 1959: Bob Benny · 1960: Fud Leclerc · 1961: Bob Benny · 1962: Fud Leclerc · 1963: Jacques Raymond · 1964: Robert Cogoi · 1965: Lize Marke · 1966: Tonia · 1967: Louis Neefs · 1968: Claude Lombard · 1969: Louis Neefs · 1970: Jean Vallée · 1971: Lily Castel & Jacques Raymond · 1972: Serge & Christine Ghisoland · 1973: Nicole & Hugo · 1974: Jacques Hustin · 1975: Ann Christy · 1976: Pierre Rapsat · 1977: Dream Express · 1978: Jean Vallée · 1979: Micha Marah · 1980: Telex · 1981: Emly Starr · 1982: Stella · 1983: Pas de Deux · 1984: Jacques Zegers · 1985: Linda Lepomme · 1986: Sandra Kim · 1987: Liliane Saint-Pierre · 1988: Reynaert · 1989: Ingeborg · 1990: Philippe Lafontaine · 1991: Clouseau · 1992: Morgane · 1993: Barbara · 1995: Frédéric Etherlinck · 1996: Lisa del Bo · 1998: Mélanie Cohl · 1999: Vanessa Chinitor · 2000: Nathalie Sorce · 2002: Sergio & The Ladies · 2003: Urban Trad · 2004: Xandee · 2005: Nuno Resende · 2006: Kate Ryan · 2007: The KMG's · 2008: Ishtar · 2009: Copycat · 2010: Tom Dice · 2011: Witloof Bay · 2012: Iris · 2013: Roberto Bellarosa · 2014: Axel Hirsoux · 2015: Loïc Nottet · 2016: Laura Tesoro · 2017: Blanche · 2018: Sennek · 2019: Eliot · 2021: Hooverphonic