Mohenjodaro

Mohenjodaro (Hindi:मोएन-जोदड़ो) is een stad uit de Indusbeschaving, gelegen op zo'n 28 km van het huidige Larkano in de provincie Sindh van Pakistan, en door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het is beter geconserveerd dan Harappa, dat eerder was ontdekt en leverde veel informatie op over de beschaving waar het uit voortgekomen is. Mohenjodaro ligt 600 km ten zuiden van Harappa. Het is gebouwd rond 2600 v.Chr. en werd verlaten rond 1700 v.Chr. Dit laatste was naar alle waarschijnlijkheid het gevolg van de wijziging van de loop van de rivier waar het aan lag en die de hele beschaving in de streek voedde. Het werd herontdekt in de jaren twintig van de 20e eeuw. De site lijdt schade van het stijgende grondwater van de nabije Indus.

Mohenjodaro
Situering
Coördinaten	27° 20′ NB, 68° 8′ OL
Informatie
Cultuur	Indusbeschaving
Vondstjaar	1922
Id	SD-41
Foto's
Citadel en stoepa
Portaal    Archeologie

Archeologische ruïnes van Mohenjodaro
Werelderfgoed cultuur
Grote bad
Land	Pakistan
UNESCO-regio	Azië en de Grote Oceaan
Criteria	ii, iii
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	138
Inschrijving	1980 (4e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

Men heeft de taal en het schrift van de Indusbeschaving nog niet kunnen ontcijferen, zodat ook de oorspronkelijke naam van deze en andere steden uit de omgeving (ook de Punjab en Gujarat) onbekend blijft.

In het Sindhi staat "Mohenjo-daro" voor "dodenberg".

Mohenjodaro is, gelet op de ouderdom ervan, een opmerkelijk bouwproject. De indeling – een patroon van elkaar loodrecht snijdende straten – was duidelijk het resultaat van stadsplanning. De gebouwen zijn opgetrokken uit baksteen, gebakken of gedroogd in de zon en verbrand hout. Op haar hoogtepunt telde deze stad waarschijnlijk rond de 35.000 inwoners. Er was een geavanceerd drainagesysteem, met zowel watertoevoer naar de huizen als afvoer via riolen. Er stonden allerlei soorten huizen, die een of twee verdiepingen konden hebben, en er was een ruime publieke badplaats. Deze laatste was voorzien van een laag natuurlijke teer, waardoor lekken werd voorkomen. Er bevonden zich ook een grote waterput, graanopslagplaatsen en een centraal gelegen marktplein. Er was bovendien een gebouw met ondergrondse vuurhaard (hypocaust), mogelijk voor warme baden.

Stenen buste van een belangrijk, als priesterkoning aangeduid persoon van de Induscultuur uit Mohenjodaro

Mohenjodaro is minstens zeven maal achtereen verwoest en herbouwd. Telkens werd de nieuwe stad boven op de oude aangelegd. Men denkt dat overstromingen door de Indus de voornaamste oorzaak van de verwoestingen was.

De stad bestond uit twee delen, de zogenaamde "Citadel" en de "Benedenstad". Het grootste gedeelte van de benedenstad is momenteel nog niet opgegraven, maar de citadel bevatte duidelijk een openbaar bad, een grote ruimte waarin wel 5.000 mensen konden plaatsnemen, en twee grote vergaderruimten of overdekte markten.