Martin Lunssens

Lunssens studeerde aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel bij Jean Baptiste Van Volxem (solfège), Gustave Huberti (harmonie), Hubert Ferdinand Kufferath (contrapunt en fuga), Joseph Dupont (piano) en François-Auguste Gevaert (compositie). Zijn deelname in 1893 met de cantate Lady Macbeth en in 1895 met de cantate Callirhoé aan de Prijs van Rome werd respectievelijk met een 2e en een 1e prijs beloond. De daarmee verbonden reis naar Rome gebruikte hij ook voor verblijven in München, Bayreuth, Parijs en Florence en dienden hem later als inspiratiebron voor twee van zijn symfonieën.

Na zijn terugkomst in België werd hij op 10 februari 1903 docent voor harmonieleer aan het Koninklijk Conservatorium Brussel. Van 1905 tot 1921 was hij eveneens directeur van de muziekschool in Kortrijk, van 1916 tot 1924 docent aan het conservatorium van Charleroi en daarna ook directeur van het stedelijk conservatorium in Leuven (1921-1924) en docent voor harmonieleer, contrapunt en fuga. In 1924 werd hij als opvolger van E. Mathieu benoemd tot directeur van het Koninklijk Conservatorium van Gent en doceerde contrapunt (tot 1929) en later fuga (tot 1936).

Tot zijn leerlingen behoorden bekende Belgische componisten zoals Jean Absil, Marcel Poot, Maurice Schoemaker, Raymond Moulaert, Godfried Devreese, Jean Louël, André Souris, Albert Delvaux, Jules-Toussaint De Sutter, Pieter Leemans, Renaat Mores, Prosper Van Eechaute, Cecilia Callebert, Paul Edgar Tinel en Albert Huybrechts.

Tijdens het seizoen 1901-1902 dirigeerde hij onder andere de opera Tannhäuser van Richard Wagner in het Nederlands Lyrisch Toneel in Antwerpen, zoals de Vlaamse Opera toen nog heette. In Charleroi richtte hij de Société des Concerts op. Hij was dirigent bij de Casinoconcerten in Blankenberge.

Ondanks zijn pedagogische verplichtingen wist hij steeds tijd te maken om te componeren. Zijn docenten Gustave Huberti en Joseph Dupont hebben zijn voorliefde voor de muziek van Wagner gewekt, en dit manifesteerde zich in zijn oeuvre. Ook andere grote meesters zoals Ludwig van Beethoven, Johannes Brahms, Felix Mendelssohn Bartholdy en Camille Saint-Saëns hebben zijn stijl beïnvloed. Contrapunktiek is vooral bij hem de basis en dat maakt sommige van zijn werken wel enigszins abstract en lang.

Lunssens werd in juli 1932 lid van de Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique en werd in 1941 benoemd tot directeur de la Classe des Beaux-Arts. In 1911 werd hij onderscheiden als Ridder in de Belgische Leopoldsorde en in 1921 tot Officier in dezelfde orde.

• Flavie Roquet: Lexicon: Vlaamse componisten geboren na 1800, Roeselare, Roularta Books, 2007, 946 p., ISBN 978-90-8679-090-6
• Thierry Levaux: Dictionnaire des compositeurs de Belgique du moyen âge à nos jours, Conseil de la Musique de la communaute français de Belgique, Ed. Art in Belgium, 2006. 736 p., ISBN 2-930338-37-7
• Karel Mestdagh: Martin Lunssens, in: SVM Nieuwsbrief 26, oktober 2004.
• Gilbert Huybens: Negen componisten rond "150 jaar Conservatorium Leuven", Leuven: 1985.
• Raymond Moulaert: Notice sur Martin Lunssens. Membre de l’Académie, in: Annuaire de l’Académie royale de Belgique, Brussel, 1961.
• Karel De Schrijver: Bibliografie der Belgische Toonkunstenaars sedert 1800, Leuven : Vlaamse Drukkerij, 1958, 152 p.

• Biografie op de internetpagina van het muzikaal erfgoed (gearchiveerd)
• Biografie op de internetpagina van het Studiecentrum Vlaamse Muziek (SVM)