Magda Aelvoet

Aelvoet behaalde een kandidatuur in de Germaanse filologie en een licentie in de Politieke en Sociale Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. Ze werkte voor verschillende ngo's en was de grondlegger van de Agalev-afdeling van Leuven.

Van 1985 tot 1991 zetelde Aelvoet voor Agalev als provinciaal senator voor de provincie Antwerpen in de Senaat. Vervolgens zetelde ze van 1991 tot 1994 voor het arrondissement Leuven in de Kamer van volksvertegenwoordigers en was ze van 1994 tot 1999 lid van het Europees Parlement, waar ze van 1996 tot 1999 de voorzitter van de groene fractie was.

In de periode januari 1992-juli 1994 had ze als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Bij de tweede rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 13 juni 1999 werd ze verkozen in de kieskring Leuven. Ze was net geen maand Vlaams volksvertegenwoordiger, toen ze op 12 juli 1999 de overstap maakte naar de federale regering.

Aelvoet was in de periode 1999-2002 minister van Volksgezondheid, Leefmilieu en Consumentenzaken in de regering-Verhofstadt I en stapte vervroegd op na de omstreden Belgische wapenleveringen aan Nepal. Ze werd als minister opgevolgd door partijgenoot Jef Tavernier. Bij de federale verkiezingen van mei 2003, die voor haar partij dramatisch verliepen, werd ze niet herkozen. Ze was daarna vanaf 2006 gemeenteraadslid in Leuven, maar in september 2008 stopte ze met deze functie.

Voor de provincieraadsverkiezingen in 2012 stond ze echter weer op een lijst: ze kreeg de achtste plaats op de Groen-lijst voor het provinciedistrict Leuven.[4] Ook voor de Leuvense gemeenteraad stond ze op de lijst. Voor de provincie werd ze niet verkozen, voor de stad wel. Ze besloot echter niet te zetelen.[5] Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd ze opnieuw verkozen, zowel in de Leuvense gemeenteraad als in de Vlaams-Brabantse provincieraad. Ze besloot niet te zetelen als provincieraadslid, maar werd in januari 2019 wel gemeenteraadslid van Leuven.[6] Ze bleef gemeenteraadslid tot in oktober 2019 en nam toen ontslag, naar eigen zeggen om plaats te maken voor jong politiek talent.[7]

In 2013 werd ze door de regering-Di Rupo benoemd als voorzitster van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling. Ze volgde er Philippe Maystadt op.[8] Ze bleef de functie uitoefenen tot in 2017.

Zij werd op 30 januari 1995 benoemd tot minister van Staat. Ze kreeg deze benoeming voor de rol die ze speelde in het Sint-Michielsakkoord.

•  België: commandeur in de Leopoldsorde (KB 11 mei 2003[9])
•  België: minister van Staat (1995)

• Persoonlijke weblog